Ο αετός

Όταν στη Σκήτη τελούσαν τη θεία ευχαριστία, το άγιο Πνεύμα κατέβαινε σαν αετός πάνω στην προσφορά, αλλά κανείς άλλος δεν το έβλεπε εκτός από τους κληρικούς.
Μια μέρα ένας μοναχός ζήτησε κάποια εξυπηρέτηση από τον διάκονο, μα εκείνος του μίλησε απότομα:
– Δεν ευκαιρώ τώρα, πήγαινε!
Όταν λοιπόν την επόμενη φορά λειτουργούσαν, δεν είδε κανείς από τους κληρικούς να κατεβαίνει ο αετός στη συνηθισμένη του ώρα. Τότε ο πρεσβύτερος απευθύνεται στον διάκονο και του λέει:
– Τι συμβαίνει; Γιατί ο αετός δεν εμφανίστηκε σήμερα; Για να συμβεί αυτό, ή εγώ είμαι ο φταίχτης ή εσύ. Κάθησε λίγο στην άκρη, κι αν κατεβεί τώρα που θα λείπεις εσύ από το θυσιαστήριο, σημαίνει πως εσύ είσαι ο φταίχτης· αλλιώς θα είμαι εγώ.
Μόλις απομακρύνθηκε ο διάκονος, αμέσως φτερούγισε ο αετός πάνω από την αγία τράπεζα! Μετά τη θεία λειτουργία ρωτάει ο πρεσβύτερος τον διάκονο:
– Για πες μου, τι έκανες;
– Δεν θυμάμαι ν’ αμάρτησα σε κάτι, απάντησε εκείνος, εκτός από τούτο: Ένας αδελφός ήρθε και μου ζήτησε μια χάρη, κι εγώ του είπα πως δεν ευκαιρώ.
– Σίγουρα αυτός είναι ο λόγος που δεν κατέβηκε ο αετός, απάντησε ο πρεσβύτερος, επειδή λύπησες τον αδελφό.
Έφυγε τότε ο διάκονος και πήγε να βάλει μετάνοια στον αδελφό και να ζητήσει συγγνώμη.

Από το βιβλίο του Π. Β. Πάσχου, “Το έαρ της ερήμου”, των εκδόσεων “Παρρησία”.