Όσο είμαστε δέσμιοι των φθαρτών τόσο απομακρυνόμαστε από τον Χριστό
19 Αυγούστου 2018«Διδάσκαλε αγαθέ, τι αγαθόν ποιησω ίνα έχω ζωήν αιώνιον;»
Έναν άνθρωπο μας παρουσιάζει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Έναν άνθρωπο, που πλησιάζει τον Χριστό και του απευθύνει μια ευλαβή κατά τα φαινόμενα ερώτηση: «Διδασκαλε αγαθέ, τι αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον;». Τι να κάνω, δηλαδή, προκειμένου να κερδίσω την ουράνια ζωή;
Ο Χριστός όμως δεν φαίνεται να εντυπωσιάζεται από αυτήν την εξωτερική του ευσέβεια, γιατί στην ερώτησή του ήδη έχει διακρίνει, ότι δεν τον πλησιάζει ως Θεάνθρωπο αλλά ως έναν απλό διδάσκαλο του Μωσαικού νόμου.
Γι᾿ αυτό και αρχιζει την απάντησή του με μια ερώτηση: «γιατί με ονομάζεις αγαθο; κανένας άνθρωπος δεν είναι αγαθος παρά μόνον ο Θεός». Αν, δηλαδή, δεν με αναγνωριζεις ως Θεό, μη μου αποδίδεις έναν χαρακτηρισμό που ανήκει στον Θεό, ο οποίος είναι ο μόνος και πραγματικα αγαθός, αφού σ᾿ αυτον συγκεντρωνονται σε απόλυτο βαθμό όλες οι αρετές.
Η απάντηση του Χριστού δεν έχει σχολαστικό χαρακτηρα, θέλει να δείξει στον ανθρωπο ότι πρέπει να είναι ταπεινός και να μην αρέσκεται στους επαίνους και τις κολακείες των άλλων. Αυτή είναι η πρώτη συμβουλή που έμμεσα προσφέρει ο Χριστός στον συνομιλητή του, προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του, να κερδίσει την ουράνια ζωή.
Και συνεχίζει ο Χριστός την απάντησή του. Γνωρίζεις, του λέει, ως Ιουδαίος, τις εντολές που έδωσε ο Θεός στον Μωυσή: να μην φονεύσεις, να μην μοιχεύσεις, να μην ψευδομαρτυρήσεις, να τιμάς τον πατέρα σου και την μητέρα σου. Απλά και καθημερινά πράγματα ζητα ο Χριστός από τον άνθρωπο της ευαγγελικής περικοπής. Δεν του ζητα τίποτε δύσκολο και επίπονο. Με φιλάνθρωπο τρόπο επιμένει πρώτα στα ευκολότερα, γιατί γνωρίζει ότι ο άνθρωπος είναι ασθενης και δεν αντέχει μεγάλα βαρη. Εντολές είναι και αυτές του Θεού και θα εξασφάλιζαν στον ανθρωπο του ευαγγελίου την αιώνια ζωή που ποθούσε.
Ο συνομιλητής του όμως τον βεβαιώνει πως όλα αυτά τα έχει τηρήσει από τη νεανική του ηλικία και γι᾿ αυτό επιθυμεί τώρα κάποια δυσκολότερα καθήκοντα και καποιες βαρύτερες εντολές να τηρήσει.
Κι ο Ιησούς, αφού άκουσε ότι τηρησε τον μωσαικό νόμο και επιδιώκει κάτι τελειότερο, του υποδεικνύει τη μία εντολή που του απομενει να εκπληρώσει: «ύπαγε πώλησον σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς και δεύρο ακολούθει μοι».
Αν έχεις, του λέει, τηρήσει τον νομο της Παλαιάς Διαθήκης, μένει τώρα να τηρήσεις και τις δικές μου εντολές, να βαδίσεις τον δικό μου δρόμο. Για να τον βαδίσεις όμως ευκολα και απρόσκοπτα, πρέπει να τινάξεις από πάνω σου το βαρύ φορτίο του πλούτου, να μοιράσεις τα υπάρχοντά σου στους φτωχούς και ανάλαφρος να ακολουθήσεις τον νέο δρόμο που σου υποδεικνύω. Διότι, πως είναι δυνατόν να ακολουθείς Aυτόν που κατέβηκε από τον ουρανό, για να ανεβάσει τον άνθρωπο στον ουρανό, αν σε κρατά δεμένο στη γη το βαρος του πλούτου;
Απέναντι στις πολλές εντολές του μωσαικού νόμου ο Χριστός βάζει μονο μία, την απόρριψη της φιλαργυρίας. Την εξήγηση μας την δίνει ο απόστολος Παύλος που ονομάζει τη φιλαργυρία ρίζα όλων των κακων. Κατά συνέπεια, αν κόψουμε τη ρίζα των κακών, μπορούμε να αποκτήσουμε όλες τις αρετές. Γι᾿ αυτό και ο Χριστός προτείνει «πώλησον τα υπάρχοντα σου και διάδος πτωχοίς και έξεις θησαυρόν εν ουρανω».
Ας προσέξουμε, αδελφοί μου, ποια είναι η ανταπόδοση του Θεού στη θυσία του ανθρώπου. Μοιράζεις γήινα αγαθά και κερδίζεις ουράνια. Σκορπιζεις μικρα πράγματα, που σύντομα εξαφανίζονται και χάνονται, και παίρνεις έναν ακένωτο και αιώνιο θησαυρό. Αδιαφορείς για φθαρτά αγαθά και απολαμβανεις τα άφθαρτα. Και όχι μόνον αυτο, αλλά γίνεσαι και ακόλουθος του Χριστού. Γιατί τι σημαίνει «δεύρο ακολούθει μοι»; Σημαίνει ότι θα εισαι πάντοτε κοντά στον Χριστό, θα βρίσκεσαι εκεί που βρίσκεται, θα κατοικείς εκεί που θα κατοικεί.
Ο άνθρωπος της ευαγγελικής περικοπης δεν ήταν έτοιμος να εφαρμόσει αυτή την εντολή και να ακολουθήσει τον Χριστό και έχασε την αιώνια ζωή.
Όμως η πρόσκληση απευθύνεται και σε μας, αδελφοί μου. Ο Χριστός μας καλεί να τον ακολουθήσουμε αποδεσμευόμενοι από ο,τι μας συνδέει με τη γη. Διότι ο,τι μας συνδέει με τη γη, μας απομακρύνει από Εκείνον, μας εμποδίζει να τον ακολουθήσουμε. Για άλλους μπορεί να είναι ο πλούτος, για άλλους αλλα υλικά πράγματα, για άλλους ο ίδιος ο εαυτός τους.
Ας εξετάσουμε, αδελφοί μου, τον εαυτό μας και ας βρούμε αυτό στο οποίο υστερούμε. Γιατί τίποτε δεν αξίζει όσο η αιώνια ζωή για να τη στερηθούμε για κάτι προσωρινό και εφήμερο, όπως τη στερήθηκε ο ανθρωπος του σημερινού ευαγγελίου.
Ας θυσιάσουμε, λοιπόν, τον όποιο προσκαιρο θησαυρό μας, προκειμένου να απολαύσουμε τους θησαυρούς του ουρανού αιωνίως. Αμήν.
