Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της πίστης που πρέπει να έχουμε;
5 Αυγούστου 2018«Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σιναάπεως, ερείτε τω όρει τούτω μετάβηθι εντεύθεν εκεί και μεταβήσεται».
Ένα πολύ σημαντικό θέμα θίγει, αδελφοί μου, το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα· το θέμα της πίστεως. Στο θαύμα που ιστορεί ο ιερός ευαγγελιστής Ματθαίος το θέμα θίγεται με διπλό τρόπο, αφενός με το παράδειγμα του πατέρα, που παρότι η παράκλησή του προς τους μαθητές του Χριστού να θεραπεύσουν τον σεληνιαζόμενο υιό του απέτυχε, ο ίδιος επιμένει και πλησιάζει τον Ιησού ζητώντας τη σωτηρία του, και αφετέρου με την παρατήρηση του Χριστού προς τους μαθητές του για την ολιγοπιστία τους, εξαιτίας της οποίας δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν τον ασθενούντα νεανία.
«Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σιναπεως, ερείτε τω όρει τούτω μετάβηθι εντεύθεν εκεί και μεταβήσεται».
῾Η πίστη, λοιπόν, είναι το ζητούμενο από τον άνθρωπο, ένα ζητούμενο το οποίο πολύ συχνά ο Χριστός υπενθυμίζει προς τους μαθητές του, αλλά και προς όλους εμάς, προς τους οποίους θέτει και σήμερα το ερώτημα: «έχουμε πιίστη;»
Αρκετοί θα βιαστούν να απαντήσουν «ναί, έχω», ξεχνώντας ότι η πίστη δεν είναι κάτι το αόριστο και αφηρημένο, δεν σημαίνει πιστεύω γενικά ότι υπάρχει Θεός, ότι υπάρχει μια ανώτερη δύναμη που κυβερνά τον κοσμο, αλλά δεν τον γνωρίζω και δεν ασχολούμαι με αυτόν παρά μόνον όταν τον χρειάζομαι.
Ο Χριστός ζητά μια συγκεκριμένη πίστη στο πρόσωπο και στη θεότητά του, μια πίστη που κάνει τον άνθρωπο να διακρίνει στον κόσμο γύρω του και στην καθημερινότητά του στοιχεία της παρουσίας του Θεού και να μην τα προσπερνά αδιάφορος. Ζητά μία πίστη που προϋποθέτει αφοσίωση στον Χριστό και που σημαίνει ότι ο Χριστός βρίσκεται στο κέντρο της ζωής του, της οικογενείας του, της εργασίας του, της κάθε ημέρας του. Ζητά μία πίστη που θα εκφράζεται ως στενή και ουσιαστική σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Ζητά μία πίστη που δεν θα κλονίζεται σαν το καλάμι στο φύσημα του ανέμου, αλλά θα παραμένει σταθερή. Ζητά μία πίστη που μπορεί να αντιληφθεί τα θαύματα του Θεού στον κόσμο. Ζητά μια πίστη που θα αυξάνεται προοδευτικά με τον αγώνα του ανθρώπου και με τη χάρη του Θεού.
Ο Χριστός αντιλαμβάνεται, βεβαίως, την αδυναμία των μαθητών του και για να μην τους φοβίσει προσδιορίζει το μέγεθος της πίστεως που απαιτείται: «Εάν έχητε πίστιν ως κοκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω μετάβηθι εντεύθεν εκεί και μεταβήσεται».
Λίγη πίστη ζητά ο Χριστός, αλλά πίστη δυνατή, ουσιαστική, αληθινή, σαν τη δύναμη που έχει ο κόκκος του σιναπιού, που αν και είναι μικρός, προέρχεται από αυτόν ένα μεγάλο δένδρο, σύμφωνα με τη διαβεβαίωση του ίδιου του Χριστού: «μικρότερον μεν εστίν πάντων των σπερμάτων, όταν δε αυξηθή μείζον των λαχάνων εστίν και γίνεται δένδρον».
Λίγη πίστη ζητά ο Χριστος, η οποία όμως θα αυξάνεται προοδευτικά, όπως συμβαίνει με τον σπόρο του σιναπίου, και θα επεκτείνεται διαρκώς. Και αυτή η πιίστη είναι αρκετή για να συμβεί αυτό που υπόσχεται ο Χριστός στους μαθητές του: «και ουδέν αδυνατήσει υμίν». Και τίποτε, δηλαδή, δεν θα είναι αδύνατο για σας.
Γιατί δεν θαυματουργεί, αδελφοί μου, η πίστη μας, δεν θαυματουργούμε εμείς, αλλά θαυματουργεί ο ίδιος ο Θεός στον οποίο πιστεύουμε και τον οποίο επικαλούμεθα. Γι᾽ αυτό και χρειάζεται ουσιαστική και αληθινή πίστη. Αν αμφιβάλλουμε, αν αμφισβητούμε τη δύναμη του, τότε δεν μπορούμε να επιτύχουμε τίποτε.
Αυτή την πίστη, τη γνήσια και δυνατή πίστη, στο όνομα και τη δύναμη του Θεού, ας προσπαθήσουμε, αδελφοί μου, να καλλιεργήσουμε και εμείς στην ψυχή μας. Αυτή την πίστη, η οποία θα είναι τρόπος ζωής και θα αποτελεί καθημερινό βίωμα της παρουσίας του στη ζωή μας. Αυτή την πίστη, την οποία διέθετε η Παναγία μας, διέθεταν οι άγιοί μας, γι᾽ αυτό και τους βλέπουμε να επιτελούν και μετά την κοίμησή τους τόσο θαύματα. Και γι᾽ αυτή την πίστη, πρέπει να προσπαθήσουμε, ώστε να είμαστε σε θέση και να κατανοούμε τα θαύματα του Θεού που επιτελούνται στον εαυτό μας και γύρω μας, αλλά και να μπορούμε να τη χρησιμοποιούμε ως μέσο για τη σωτηρία των αδελφών μας. Αμήν.
