Σε ηλικία 72 κοιμήθηκε ο μουσικοσυνθέτης και μουσικολόγος Χριστόδουλος Χάλαρης, ο άνθρωπος που τον τελευταίο μισό αιώνα ανέδειξε με ποικίλους τρόπους την ελληνική μουσική τέχνη. Γεννημένος στην Κρήτη, ο Χρ. Χάλαρης παρακολούθησε μαθήματα βυζαντινής μουσικής κοντά στον Απόστολο Βαλληνδρά και από το 1964 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου σπούδασε μαθηματικά και μουσικό αυτοματισμό (École Pratique des Hautes Etudes). Τη διδακτορική του διατριβή εκπόνησε κοντά στον Ιωάννη Ξενάκη (Πανεπιστήμιο Βενσέν) με αντικείμενο τη δομική ανάλυση της βυζαντινής μουσικής.
Σημαντική ήταν η συμβολή του στην κατασκευή βυζαντινών οργάνων. Ίδρυσε την «Ορχήστρα παλαιών παραδοσιακών και πρωτότυπων Οργάνων», κατασκευάζοντας πολλά από αυτά τα όργανα μόνος του, και παρουσίασε εντός και εκτός χώρας την «κοσμική βυζαντινή μουσική».
Στη δεκαετία του 1980 δημιούργησε τη δισκογραφική εταιρεία «Οrata», η οποία είχε στον κατάλογό της σημαντικά έργα της βυζαντινής περιόδου, που ηχογραφήθηκαν υπό την εποπτεία του και συνάντησαν ικανή διεθνή αποδοχή. Επίσης, δημιούργησε στη Θεσσαλονίκη Μουσείο αρχαίων και βυζαντινών Οργάνων, τα οποία επανακατασκεύασε με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια μέσα από παραστάσεις αγγείων και άλλες διαθέσιμες πηγές.
Το συνθετικό του έργο περιλαμβάνει έργα που άφησαν ισχυρό στίγμα στα μουσικά πράγματα της εποχής του. Μετά τον «Τροπικό της Παρθένου» το 1973 και την «Ακολουθία» το 1974 σειρά έλαβε ο τρίτος δίσκος του «Τα παιδιά» που βασίστηκε σε παραδοσιακά όργανα. Το 1975 παρουσίασε τους «Δροσουλίτες», έναν από τους σημαντικότερους δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας, με δέκα θρύλους και θρήνους του Νίκου Γκάτσου, που μοιράστηκαν ερμηνευτικά η Δήμητρα Γαλάνη και ο Χρύσανθος.
Αξίζει να αναφέρουμε την ενασχόλησή του και με τη μουσική για εικόνα, γράφοντας soundtrack για κινηματογραφικές ταινίες ή ντοκιμαντέρ. Η πρώτη μεγάλη στιγμή του στον τομέα αυτό ήρθε το 1980 με τη μουσική που έγραψε για την ταινία «Ο Μεγαλέξαντρος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Έγραψε επίσης μουσική για 8 αρχαία έργα, τραγωδίες και κωμωδίες, και για το μεσαιωνικό δράμα «Η θυσία του Αβραάμ». Τιμήθηκε για το έργο του «Ρωμανός ο Μελωδός» με το βραβείο μουσικής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1978).
Οι τρεις τόμοι του έργου του «Ιστορία της αρχαίας ελληνικής και βυζαντινής μουσικής» είναι το επιστέγασμα της μουσικολογικής πορείας του αλησμόνητου μουσικολόγου με τους οποίους φιλοδοξούσε, όπως τόνιζε ο ίδιος, να παρακινήσει τους νέους στη μελέτη και έρευνα της ελληνικού μουσικού πολιτισμού.
