Η εθνομηδενιστική παραχάραξη της Ιστορίας μας απο τις ελλαδικές πολιτικές ελίτ

Από τις προσφιλείς και καλά στοχευμένες κινήσεις τα τελευταία χρόνια, όλων όσων εμφορούνται από εθνομηδενιστικές αντιλήψεις και επιδιώκουν την αποδόμηση του ελληνισμού, είναι η συστηματική υπονόμευση και παραχάραξη της ιστορικής μας συνείδησης και πορείας. Προκειμένου να απολεσθεί η πολιτισμική μας ταυτότητα, να αλλοτριωθεί η εθνική μας ιδιοπροσωπία και μέσα από την ευρύτερη ομογενοποίηση της εθνικής ταυτότητας των ιστορικών λαών των Βαλκανίων, σαν μια άμορφη μάζα-πολτός, οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, να εφαρμόσουν εύκολα και χωρίς αντιστάσεις τα δολερά σχέδια της επικυριαρχία τους. Σε εφαρμογή αυτού του ολέθριου σχεδίου, τα πολυδύναμα παγκοσμίου κύρους χρηματιστηριακά κέντρα, τα οποία και χρηματοδοτούν κατάδηλα τα εμφανώς ύποπτου σκοπού κυκλοφορούντα «βοηθητικά» βιβλία ιστορίας των λαών των Βαλκανίων, επιχειρούν να αλώσουν στην Ελλάδα όλα τα καίρια πόστα και τις θεσμικές θέσεις, μέσω των οποίων διαμορφώνεται η συλλογική μας κουλτούρα, αλλά και σφυρηλατείται η εθνική μας συνείδηση.

Έτσι τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε στα Τμήματα Ιστορίας, αλλά και Διεθνούς Πολιτικής στα ΑΕΙ, στα ΜΜΕ, αλλά και σε άλλες καίριες επάλξεις του δημόσιου λόγου, να ηγούνται επικεφαλής τους άτομα με εθνομηδενιστικές απόψεις και ακτιβιστική νοοτροπία, που τείνει να απαλείψει έστω και κάθε απλή αναφορά της ηθικά μεγαλουργού ιστορικής μας πορείας. Το αποτέλεσμα αυτονόητο και πολλαπλά καταστροφικό. Να φθείρεται η εθνική μας μνήμη και να κάμπτεται το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων. Άρα και να γίνονται αβασάνιστα οι Έλληνες πιο δεκτικοί και πρόθυμοι για αποδοχή των νέων διαμορφούμενων σχεδίων γεωπολιτικής επιρροής. Μα αυτή η ιστορική μας μνήμη, αυτή που εξυμνεί ο ποιητής «μνήμη του λαού μου σε λένε Άθω/ και σε λένε Πίνδο», μας κράτησε στην ζωή στην μακραίωνη τρισχιλιάχρονη ιστορική μας πορεία. Και έτσι φτάσαμε δυστυχώς σε όλες τις ισχύουσες σήμερα φιλοπρόοδες τάχα, εκπαιδευτικής ρυθμίσεις. Αλλά σε ένα σχολείο πλέον, που είναι προαιρετική η διδασκαλία της Ιστορίας και των Θρησκευτικών, πως θα σφυρηλατηθεί στα ελληνόπουλα το εθνικό φρόνημα, και τα ηθικά επιτεύγματα των προγόνων μας, αντίπερα στις εθνικές επιβουλές των εκάστοτε ισχυρών της γης, που δίδαξαν ανά τους αιώνες τους λαούς «Πως οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι»;

Στο ίδιο μήκος κύματος οι εθνομηδενιστικές ελλαδικές ελίτ, παραχαράσσουν με κάθε τρόπο την ιστορία μας και αλλοτριώνουν ηθικά και πολιτικά τους διαρκείς αγώνες των Ελλήνων για την ελευθερία. Και είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα εδώ του βιβλίου της «Νεότερης και σύγχρονης ιστορίας» της Γ΄ Γυμνασίου του 2008, στο οποίο η αλήστου μνήμης νύχτα των Ιμίων, όπου και εκδηλώθηκε ωμά η τουρκική επιθετικότητα, παρουσιάζεται τελείως απλά και ιστορικώς μεταλλαγμένα στους μαθητές ως εξής «Την ίδια εποχή με αφορμή την διεκδίκηση από την Τουρκία της βραχονησίδας Ίμια στα Δωδεκάνησα, ξέσπασε κρίση». Ενώ και σε μια ακόμα πιο «βελτιωμένη» παραχαραγμένη εκδοχή το βιβλίο για τα έτη 2009/11 δεν αφήνει ούτε καν υπόνοια για την τουρκική επιθετικότητα και το γεγονός παρουσιάζεται ακόμα πιο λάιτ, αφού αφαιρείται και ο προσδιορισμός «από την Τουρκία». Αυτού του ήθους και ακαδημαϊκής εγκυρότητας, δυστυχώς ιστορία μαθαίνουν τα παιδιά μας !!! Ένα καλά οργανωμένο κέντρο με βραχίονες τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό, μεθοδικά και σταθερά υπονομεύει την συνοχή των Ελλήνων, ώστε να τους καταστήσει πρόθυμους για αποδοχή οιουδήποτε εθνομηδενιστικού σχεδίου. Στην ίδια κατεύθυνση, το ιδεολόγημα «τα έθνη είναι τεχνητά δημιουργήματα των σύγχρονων κρατών», που όπως ευστόχως επεσήμαναν και έγκυροι καθηγητές της Ακαδημίας Αθηνών, ένα τέτοιο επιχείρημα είναι αφενός μεν «γνωσιολογικά αυθαίρετο» αφετέρου δε «ιδεολογικά διατεταγμένο». Όμως και πόσο συνδράμει μια τέτοια εθνομηδενιστική θεωρία την διάλυση των κρατών;

Ο ελληνισμός έχει ωστόσο από την εκκίνηση της μαρτυρικής του πορείας όπως εύστοχα επισημαίνει ο καθηγητής Γ. Κοντογιώργης στην εμπνευσμένη μελέτη «Η γνωσιολογία των συλλογικών ταυτοτήτων» στο περιοδικό της Εταιρείας Μελέτης του ελληνικού πολιτισμού «Ερμής ο λόγιος» 1/2011, «ταυτοτική συνείδηση κοινωνίας». Μια σταθερή ιστορικά δηλαδή αίσθηση του ανήκειν, μέσα σε ένα συμπαγές και ενιαίο πολιτισμικά σύνολο. Και είναι άπειρα τα ιστορικά παραδείγματα που τεκμηριώνουν αυτή την ισχυρή αίσθηση της εθνικής του συνοχής. Απο τα χρόνια του Ομήρου απαντούμε το απαράμιλλο «αμύνεσθαι περι πάτρης» (Ιλ. Μ 245) και στην ιστορική επίσης Μάχη του Μαραθώνα ο Συμωνίδης ο Κείος σημειώνει «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι χρυσοφόρων Μηδών εστόρεσαν δύναμιν». Η σταθερή αυτή αίσθηση διαχρονικά της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων, αποτελούσε την ειδοποιό διαφορά τους από τους βαρβάρους και με τους όρους συμμετοχής τους στους Ολυμπιακούς αγώνες, θεσμοθετήθηκε και ως διακριτό στοιχείο εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων. Επομένως με την σύσταση του νέου ελληνικού κράτους, οπότε και η έλευση του κυβερνήτη-μεταρρυθμιστή Ιωάννη Καποδίστρια, έλαβε χώρα η δημιουργία της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων, όπως ανιστόρητα και επιστημονικά ατεκμηρίωτα επικαλείται η ομάδα των εθνομηδενιστών του δημοσίου βίου; Όμως την κατίσχυση της αρχαιοελληνικής σκέψης στον αρχαίο κόσμο, θα γονιμοποιήσει η χριστιανική αποκάλυψη, που θα προσδώσει «την ελληνική όραση του χριστιανισμού» στην ορθόδοξη παράδοξη, όπως με παραστατική ενάργεια σημειώνει ο αναγεννησιακός διανοούμενος και πολιτικός μας άνδρας Στέλιος Παπαθεμελής. Και με προτεραία πολτισμική δύναμη το ελληνοχριστιανικό πνεύμα, θα διαμορφωθεί εθνικά και πολιτισμικά το Ανατολικο-Ρωμαϊκό κράτος, που θα συνεχίσει να πολεμά εναντίον των βαρβάρων. Η ισχυρή αίσθηση της ελληνικής ταυτότητας, συντελεί στην αδιάσπαστη αλληλουχία του ελληνισμού στο αρχικά πολυεθνικό Βυζάντιο. Ενώ, η εθναρχούσα Εκκλησία είναι αυτή, που θα θρέψει ηθικά και πνευματικά τις ρίζες του σκλαβωμένου γένους στο απο τεσσάρων αιώνων έρεβος της οθωμανικής δουλείας και θα κρατήσει άσβεστη την ελπίδα του, για να αποτινάξει τον «σκληρόν και απαραδειγμάτιστον ζυγόν» της τυραννίας.

Συνεπώς αν δεχθούμε την προκλητική και ανιστόρητη θέση των εθνομηδενιστών, ότι το ελληνικό έθνος δημιουργήθηκε με την πρώτη Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας το 1827, τότε αυτόχρημα αναφύεται το ερώτημα, αυτοί που απελευθέρωσαν την Ελλάδα και για 9 ολόκληρα χρόνια έκαναν εθνικοαπελευθερωτικές μάχες κατά των Τούρκων, στις οποίες και αποδεκατίστηκε το 1/3 του ενεργού πληθυσμού των Ελλήνων, που ανήκαν; Απολησμονούν όμως μαζί με πολλά άλλα αυτοί οι παραχαράκτες της ιστορίας μας και της εθνικής μας ταυτότητας, τον εθνικό ύμνο του μεγάλου Διονυσίου Σολωμού «Από τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά». Από αυτή την μοναδική αίσθηση της ελληνικής συνείδησης, εκπορεύτηκε η ελευθερία των Ελλήνων και η αποτίναξη του επί τεσσάρων αιώνων τουρκικού ζυγού.

Είναι φανερό επομένως, ότι τα φθηνά ιδεολογήματα των εθνομηδενιστικών μας ελίτ, τύπου Ρεπούση, επ ουδενί λόγω μπορεί να απομειώσουν την ηθική μεγαλουργία των ηρώων του ΄21 που με την απαράμιλλη αυτοθυσία τους, για την ελευθερία της πατρίδος, υψώθηκαν και τιμήθηκαν ως παγκόσμια σύμβολα των αέναων αγώνων των λαών, για την ανάκτηση της εθνικής τους ελευθερίας. Καταφέρνοντας με τους αιματηρούς αγώνες τους, να διαμελίσουν την κραταιά τότε οθωμανική αυτοκρατορία της Ευρασίας. Και για τούτο δυο αιώνες περίπου μετά, οι Τούρκοι με μίσος ασύγγνωστο και εκδικητικότητα εναντίον των Ελλήνων, ως δύναμη ιμπεριαλιστική κατέχουν το 33% της μαρτυρικής μας Κύπρου. Ενώ καθημερινά με διαρκείς παραβιάσεις προσβάλλουν τον εναέριο εθνικό μας χώρο.

Και φτάσαμε στο οδυνηρό ηθικά σημείο σήμερα, μέσα από τα φοβικά σύνδρομα και την ηττοπάθεια στο πάλαι ποτέ αλήστου μνήμης δόγμα «μικρή και έντιμος Ελλάς», που καλλιεργούν οι επικρατούσες στο δημόσιο διάλογο πολιτικές ελίτ, εμείς οι απόγονοι αυτών που εξευτέλισαν στρατιωτικά τους Τούρκους το ηθικά μεγαλουργό 1821, να φοβόμαστε τους επιγόνους αυτών που νικήσαμε !!! και να γινόμαστε στην προσφιλή ρήση του αοίδιμου Γεωργίου Παπανδρέου «η χλεύη των ηττημένων». Όμως για να έχει ένα σοβαρό ιστορικά έθνος αυτοσεβασμό, πρέπει πρωτίστως να έχει σεβασμό στην ιστορία του. Πολύ εύγλωττα για αυτή την εθνική μας στρέβλωση της ηττοπάθειας και της απεμπόλησης εν μέρει η έν όλω της εθνικής μας ταυτότητας, είναι τα λόγια του G. Steiner «Η επιλεκτική αποσιώπηση του παρελθόντος, το σβήσιμο ονομάτων, πράξων, θρύλων, είναι μια ξεχωριστή φρικαλέα τυραννία».

Συμπερασματικά η εθνική ταυτότητα των ελλήνων είναι σαφής, αρραγής και σύμφυτη με την μακραίωνη και μαρτυρική τους πορεία στους αχανείς δαιδάλους της ιστορίας. Σήμερα που περισσότερο από ποτέ ο ελληνισμός απειλείται με εκχώρηση ζωτικών τμημάτων της εθνικής τους κυριαρχίας – από τις αμετροέπειες, τις ανεπάρκειες, την ιδιοτέλεια και τα τραγικά λάθη της μεταπολιτευτικής του πολιτικής τάξης – επιβάλλεται να προβεί σε μια δημιουργική αντεπίθεση, αντλώντας δύναμη από τις ακένωτες πηγές της εθνικής του μεγαλουργίας και την τιμαλφή πολιτιστική του μήτρα της Ορθοδοξίας, που πάντοτε σε όλα τα μείζονα ιστορικά του ορόσημα αποτέλεσε τον μεγάλο του στυλοβάτη και να καταστήσει και πάλι τη χώρα, αξιόμαχη και πρωτοπόρο δύναμη, πλάι σε όλους τους άλλους προοδευμένους λαούς της οικουμένης.