Έχουμε δικαστήριο

Θα σας γράψω, αγαπητοί μου, για ένα γεγονός, που θα μας συμβεί και πρέπει να ετοιμαζόμαστε γι᾽ αυτό. Και το γεγονός αυτό είναι ότι θα περάσουμε από δικαστήριο! Όχι μόνο εμείς που ζούμε τώρα, αλλά και αυτοί που έζησαν σ᾽ όλα τα προηγούμενα χρόνια και αυτοί που πρόκειται να γεννηθούν μέχρι την συντέλεια των αιώνων. Το δικαστήριο αυτό θα είναι παγκόσμιο. Αυτό το δικαστήριο θα το κάνει ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός με την δεύτερή Του παρουσία. Ήρθε με την πρώτη Του παρουσία να μας σώσει, αλλά θα έρθει πάλι στον κόσμο, για να μας κρίνει με βάση τον νόμο που μας έδωσε. Στο «Πιστεύω» μας λέμε για τον Χριστό «και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς». Θα κριθούμε για τα έργα μας και για τα λόγια μας και για τις ακάθαρτες σκέψεις μας, με τις οποίες μολύνουμε την ψυχή μας, που είναι «κατ᾽ εικόνα Θεού» πλασμένη.

Τι θα γίνει, χριστιανοί μου; Πρέπει να νοιαστούμε για το δικαστήριο αυτό, που θα στηθεί για όλους μας. Η Αγία Γραφή και οι προσευχές της Εκκλησίας μας και τα τροπάρια της θείας λατρείας μας το λένε αυτό συχνά και δεν πρέπει λοιπόν να αδιαφορούμε. Πως, όταν έχουμε πολιτικό διαστήριο είμαστε εναγώνιοι και φροντίζουμε για να απαλλαγούμε σ᾽ αυτό; Πολύ περισσότερο πρέπει να συμβαίνει αυτό για το δικαστήριό μας ενώπιον του Ιησού Χριστού. Τι απολογία θα δώσουμε για τα πεπραγμένα μας; Ας το μάθουν όσοι έχουν πλούτη πολλά και αξιώματα μεγάλα, ότι αυτά δεν υπολογίζονται στο δικαστήριο αυτό. Γιατί λένε τα ιερά μας βιβλία ότι στο δικαστήριο της δεύτερης Παρουσίας του Χριστού θα παρουσιασθούμε «γυμνοί»! Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι πολλοί τώρα είναι ντυμένοι. Άλλος με στέμματα, άλλοι με τα χρυσαφικά τους, άλλος με τους τίτλους των σπουδών του, αλλά τότε θα μας τα αφαιρέσει ο Χριστός όλα τα ανθρώπινα μεγαλεία και θα κριθούμε ως απλοί θνητοί.

Στο φοβερό, λοιπόν, θείο δικαστήριο, αδελφοί, δεν μετρούν τα αξιώματα, αλλά τα έργα μας: Το αν καθαρίσαμε την ψυχή μας από τα αμαρτωλά πάθη, αν κρατηθήκαμε αγνοί και καθαροί από τα μιάσματα του κόσμου, αν μιλήσαμε για τον λυτρωτή Χριστό σε ανθρώπους που δεν Τον ξέρουν, αν ελεήσαμε την χήρα και το ορφανό κι αν βοηθήσαμε τον ανήμπορο.

Για να τα λέμε σωστά τα πράγματα, αδελφοί χριστιανοί, και να μην ζούμε με ψέματα, η ψυχή μας είναι φορτωμένη με αμαρτίες και δεν είναι στολισμένη με αρετές. Και αν έχουμε κάνει κάποιο καλό έργο, το μολύναμε και αυτό, γιατί το ανακατέψαμε με τον εγωισμό μας, αφού θέλουμε να διαφημιστεί για να ακούσουμε τα εύγε των ανθρώπων. Λοιπόν, αδελφοί αυτό που θα μας σώσει και θα είναι η καλύτερη απολογία μας στον Ιησού Χριστό την ημέρα της κρίσεως, είναι να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας και να πάμε σε πνευματικό πατέρα να τις εξομολογηθούμε. Και μαζί με αυτό θα μας σώσει το να δείξουμε στον Χριστό την ημέρα της κρίσεως τα κόκκινα χείλη μας! Όσες πόρτες Ιουδαίων ήταν βαμμένες με το αίμα του αμνού σώζονταν από τον ολοθρευτή άγγελο. Και όσοι χριστιανοί έχουν βαμμένα τα χείλη τους με το Αίμα του Χριστού, όσοι, δηλαδή, κοινωνούν με πόθο τα Άχραντα Μυστήρια, θα σωθούν την ημέρα της κρίσεως.

Χριστιανοί μου, Την ημέρα της κρίσεως όλοι θα δούν τον Ιησού Χριστό, που θα έρθει με όλη την δόξα Του. Θα τον δούν και οι δίκαιοι και οι αμαρτωλοί. Αλλά οι μεν δίκαιοι και καθαροί στην ψυχή θα αλαλάξουν από χαρά, γιατί θα το δέχεται η ψυχή τους σαν καθαρή που είναι. Αυτό είναι Παράδεισος! Οι αμαρτωλοί όμως που δεν μετενόησαν για τα αμαρτήματά τους θα καίγονται από το φως του Χριστού. Θα τους είναι κολαστικό. Αυτό είναι κόλαση!… Οι κολασμένοι θα αντικρίζουν το Φως του Χριστού και θα το αποκρούουν, γιατί δεν θα το αντέχουν. Αυτό το Φως, που θα είναι απολαυστικό για όσους έζησαν την μετάνοια και θα ζούν τον παράδεισό τους σ᾽ αυτό.

Χριστιανοί μου! Ο απόστολος Παύλος μας λέγει ότι όλους τους ανθρώπους τους περιμένει ο θάνατος και μετά από αυτό η κρίση: «Απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις» (Εβρ. 9,27).

Σας εύχομαι και ευχηθείτε, παρακαλώ, και σείς το ίδιο για μένα, να έχουμε όλοι καλή απολογία την ημέρα της κρίσεως. Όλοι να πάμε στον γλυκό Παράδεισο, γιατί η κόλαση δεν είναι για ᾽μας. Είναι για τον Διάβολο. Για ᾽μας είναι ο Παράδεισος. Καλό Παράδεισο, αδελφοί, ΑΜΗΝ!