Η διαχρονική απήχηση του έργου του π. Γ. Φλωρόφσκυ

Την Πέμπτη 14 Μαρτίου στις 19.00 στο Πνευματικό Κέντρο του Ι.Ν. Παναγίας Λαοδηγήτριας θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου «Αγία Γραφή,  Εκκλησία, Παράδοση» του π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ, με ομιλητές τον Επίσκοπο Αθανάσιο Γιέφτιτς, τον Ιωάννη Κουρεμπελέ, Καθηγητή Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, και τον Γεώργιο Παναγόπουλο, Αναπλ. Καθηγητή της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Βελλάς Ιωαννίνων.

H παρούσα έκδοση συντρέχει με τη διαχρονική απήχηση του έργου του π. Γ. Φλωρόφσκυ, θεωρώντας ότι δεν είναι συμπτωματικό το σύγχρονο ευρύ ενδια­φέ­ρον για τη θεολογική συγγραφή του. Με τη μετάφραση στην ελλη­νι­κή γλώσσα του συγκεκριμένου έργου προκρίνεται η επανάγνωση της θεολο­γικής προσφοράς του μεγάλου ρώσου θεολόγου.

Όντας η νεοπατερική σύνθεση στο έργο του μία συμβολή που δεν εξαντλεί την ερμηνευτική της προοπτική στην προβολή του πατερικού γράμ­ματος, αλλά εκφρά­ζει το αγιοπατερικό φρόνημα ως το διαχρονικό πρότυπο εκκλησιαστικής βιωτής και θεολογίας, η μελέτη των συγγραφών του έχει πράγματι ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ως εκ τούτου, μέσα από το έργο του π. Γ. Φλωρόφσκυ ο αναγνώστης εμπλου­τίζε­ται με ένα βαθύ­­­­­­θεολο­­­­­­­­­­­γι­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­κό­­­ πνεύμα και­ μία γραφή που γνωρίζει να διαλέγεται πραγμα­­­­­τικά.

Το πρόβλημα είτε στην περίοδο του π. Γεωργίου είτε σήμερα ισχύει, όπως ισχύει και η απάντησή του προκαλώντας μας να την ξαναδούμε μέσα από­ την προοπτική των προφητικών λόγων του:

«Έτσι σήμερα αντιμετωπίζουμε πάλι το ίδιο πρό­βλημα: Τι μπορούμε να προσφέ­­­­ρου­­με αντί της Αγίας Γραφής; Θα προτιμού­σα τη γλώσσα της παράδοσης, όχι λόγω οκνηρίας και εύπιστης «συντη­ρητικότητας» ή τυφλής «υπακοής» σε κά­ποιες εξωτερικές «αυθεντίες», αλλά απλώς διότι δεν μπορώ να βρω καλύτερη φρα­σε­ο­­λογία. Είμαι προετοι­μασμένος να εκτεθώ σε αναπόφευκτη κατηγορία περί «απαρχαι­ωμένου» και «φονταμενταλιστή». Θα διαμαρτυρόμουν λέγοντας ότι μία τέτοιου είδους κατηγορία είναι αδικαιολόγητη και εσφαλμένη. Βεβαίως δέχομαι και υπο­στηρίζω τα «δόγματα της πί­στεως» ενσυνείδητα και ολόψυχα, διότι αντι­λαμβάνομαι διά της πίστεως την αιώνια ορθότητα και επικαιρότητά τους σε όλες τις εποχές και σε όλες τις καταστάσεις, συμπεριλαμβανόμενης και της «σημερι­νής». Πιστεύω ακριβώς ότι τα «δόγματα της πίστεως» μπορούν να βοηθήσουν μία α­πελπισμένη γενιά σαν τη δική μας να ανακτήσει χριστιανικό θάρρος και όραμα.»