Την Πρεσβυτέρα την διακρίνει η υπομονή και δίνει απλόχερα την αγάπη

7 Ιουνίου 2019

Ο Θεός μεριμνά. Και πέρα από κάθε δυσκολία, πέρα από κάθε εμπόδιο, η ζωή μας είναι μια μεγάλη Ευλογία. Ζώντας ως Πρεσβυτέρα μπορείς να δεις τη ζωή με διαφορετική ματιά, γιατί μαθαίνεις να ζεις πνευματικά, μαθαίνεις να αγαπάς τους ανθρώπους που αναπόφευκτα σε πλησιάζουν για να σου πουν τη χαρά τους, τον πόνο τους τη δυσκολία τους. Πολλές φορές γινόμαστε στήριγμα και παράδειγμα για τους άλλους. Παρατηρείται πως πολλές γυναίκες θέλουν να μας μιμηθούν, να θέλουν να μιμηθούν τον τρόπο της ζωής μας που είναι η πνευματική ζωή και η γλυκύτητα που απορρέει από αυτήν. Δεν γίνεται και δεν πρέπει να ζούμε κοσμικά. Έχοντας με τον παπά μας κοινό πνευματικό πατέρα, κοινό καθοδηγητή , μαθαίνουμε να βιώνουμε τον τρόπο τον πνευματικό, συμμετέχοντας ενεργά και ουσιαστικά στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας , ζώντας στην καθημερινότητα μας με ηρεμία και ισορροπία, στοιχεία που είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να σταθούμε δίπλα στο σύζυγο μας αληθινά και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου.

Και φυσικά , δεν πρέπει να ξεχνάμε το πώς πρέπει να φαίνεται και να φέρεται μια Πρεσβυτέρα. Είπαμε πως είμαστε στο επίκεντρο, επίτρεψε μου να πω στο στόχαστρο. Οι άνθρωποι γενικά , αλλά ιδιαίτερα οι άνθρωποι της Ενορίας μας παρατηρούν συχνά τον τρόπο που στεκόμαστε, τον τρόπο που μιλούμε, το πώς αντιδρούμε και αλίμονο αν δεν είμαστε όπως πρέπει να είμαστε. Άλλωστε μην ξεχνούμε πως θα δώσουμε λόγο για όλα αυτά και θα πρέπει να είμαστε παραδείγματα προς μίμηση και όχι προς αποφυγήν. Ακόμα δεν πρέπει να λησμονούμε τον λόγο του Κυρίου μας για εκείνους που θα σκανδαλίσουν. Άλλωστε η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει να είναι μόνο φρόνιμη αλλά και να φαίνεται. Για αυτό πάντα σεμνά και με διάκριση, παντού και πάντα ταπεινά να συμπεριφερόμαστε .

Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έλεγε κάτι πολύ σημαντικό πως “ ο Ιερέας πρέπει να ζει σε γυάλινο σπίτι “ δηλαδή να αισθάνεται πως ζει σε χώρο που όλοι τον βλέπουν , τον παρακολουθούν. Και αυτό είναι μια αλήθεια. Αισθανόμενοι πως ο κόσμος παρακολουθεί τον τρόπο που ζούμε, προσέχει εμάς τους ίδιους, οφείλουμε ακόμα περισσότερο να είμαστε προσεκτικοί. Οφείλουμε να βιώνουμε την καθημερινότητα μας σαν κάτι Ιερό, να βιώνουμε το Μυστήριο της κατ’ οίκον Εκκλησίας. Με τον τρόπο της η Πρεσβυτέρα , έχοντας τις Δωρεές του Αγίου Πνεύματος , σαν πνευματικά εφόδια, ζει και κινείται σε όλες τις ασχολίες της , στις δουλείες του σπιτιού της , στην φροντίδα και στην ανάπαυση του συζύγου της, στο μεγάλωμα των παιδιών της και γίνεται λιμάνι απάνεμο , βακτηρία και στηριγμός. Ξεκινώντας την μέρα της με προσευχή , με αισιοδοξία , με χαμόγελο. Είναι πάντα εκεί στις επάλξεις του αγώνα μια αγκαλιά , ένα χάδι, μια αγάπη ουσιαστική.

Έτσι να αισθανόμαστε Μητέρες , Μητέρες με πολύ αγάπη και κατανόηση. Πόσες φορές κάποιος αδελφός μας , μια ψυχή , δεν μας άνοιξε την καρδιά του για να αισθανθεί καλύτερα, για να νιώσει πως έχει κάποιον να τον ακούσει, να τον καταλάβει, να τον νιώσει. Πόσες φορές χτύπησε το τηλέφωνο ή η πόρτα του σπιτιού μας ( ακόμα και σε ώρες ακατάλληλες ) για να ακούσουν ή να δουν τον παπά ή την παπαδιά, να μιλήσουν , να ελαφρύνουν. Μεγάλη Ευλογία αγαπητές μου Πρεσβυτέρες να δίνουμε χαρά και να αναπαύουμε τους αδελφούς μας.

Άλλωστε ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Γαλάτες μας παρακινεί “ αλλήλων τα βάρη βαστάζετε και ούτως αναπληρώσετε τον νόμο του Χριστού “. Και βάρη δεν είναι μόνο οι δυσκολίες και ο πόνος των ανθρώπων αλλά είναι και τα ελαττώματα και οι αδυναμίες τους. Και επειδή πρέπει την Πρεσβυτέρα να την διακρίνει η υπομονή, δίνει και δείχνει απλόχερα την αγάπη της σε κάθε αδελφό μας. Έτσι γινόμαστε μαζί με τον Ιερέα μας συνοδοιπόροι και αδελφοί , διακονώντας εν αγάπη το έργο της Εκκλησίας μας.

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ