Από τον Απόστολο της Κυριακής: Τα χαρίσματα του Θεού και η ζωή του ανθρώπου

28 Ιουλίου 2019

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
(Ρωμ.12, 6-14)

Με όσα γράφει ο Απόστολος Παύλος στην περικοπή που διαβάσαμε σήμερα από την προς Ρωμαίους Επιστολή του, πολύ μας βοηθεί•

1ον Να αξιοποιούμε σωστά το χάρισμα που έδωσε ο Θεός στον καθένα μας και

2ον Πώς να προσφέρουμε την αγάπη μας, για να είναι αποτελεσματική και ωφέλιμη τόσο σε μας όσο και στους άλλους.

Συχνά βρισκόμαστε μπροστά στο εξής φαινόμενο. Συμπαθείς κατά τα άλλα χριστιανοί, ζηλεύουν τους άλλους για τα χαρίσματά τους και παραπονούνται ότι ο Θεός σε αυτούς δεν έδωσε κανένα χάρισμα και γκρινιάζουν και μελαγχολούν.

Ο θεόπνευστος Απόστολος όμως μας βεβαιώνει ότι «η χάρη του Θεού μας έδωσε διάφορα πνευματικά χαρίσματα (στίχ 6). Στον καθένα ο Θεός έδωσε χαρίσματα, ανάλογα με την δυνατότητα που έχει, για να τα αξιοποιήσει και έτσι να έχει πνευματικό κέρδος. Σημασία δεν έχει το άν στον καθένα έδωσε ο Θεός πολλά ή λίγα χαρίσματα, και το άν αυτά θεωρούνται ανώτερα ή κατώτερα. Εκείνο που έχει σημασία για τον καθένα μας είναι, το πώς να τα αξιοποιήσει, και να μη τα θάψει, όπως εκείνος ο πονηρός και οκνηρός δούλος της Παραβολής του Κυρίου,που έλαβε το τάλαντο-χάρισμα και το έθαψε στο χώμα (παράβ. Ματθ. 25,24 εξής).

Ο Απόστολος Παύλος δίνει και συγκεκριμένες οδηγίες, για να ενεργούμε το χάρισμα με απλότητα, με ζήλο, με καλωσύνη (βλ. στίχ. 6-8).

Στη συνέχεια ο φωτισμένος Απόστολος προχωρεί σε μία σειρά προτροπών, που μας βοηθούν να αξιοποιήσουμε σωστά την αγάπη, για να είναι ωφέλιμη για μας και για τους άλλους. Συγχρόνως θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τις προτροπές αυτές ως έναν υπέροχο κανόνα χριστιανικής συμπεριφοράς:

– «Η αγάπη σας να είναι ειλικρινής» (9).

Κάλπικη αγάπη, νοθευμένη με επίδειξη, με συμφεροντολογικά κίνητρα, με ψεύτικες υποσχέσεις και κούφια λόγια, δεν έχει καμμία σχέση με την άδολη και γνήσια αγάπη, που δίδαξε και εκδήλωσε ο Χριστός με την ζωή Του.

– «Να δείχνετε με στοργή την αγάπη σας για τους άλλους πιστούς» (10).

Όπως οι γονείς δείχνουν αυθόρμητα, μέσα από την καρδιά τους στοργή και τρυφερότητα στα παιδιά τους, έτσι κι εμείς να εκφράζουμε την αγάπη μας προς τους αδελφούς μας. Όχι ψυχρά, «ἐκ καθήκοντος», διότι έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε!

-«Να συναγωνίζεστε ποιός θα δείξει περισσότερη εκτίμηση στον άλλον» (10).

Να μή περιμένουμε να δείξει ο άλλος πρώτα την εκτίμησή του προς το πρόσωπό μας, αλλά εμείς να σπεύδουμε πρώτοι να του δείξουμε ότι εκτιμούμε τον άλλον και τον σεβόμαστε, αν μάλιστα είναι μεγαλύτερός μας. Ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος λέγει: «Τίποτε άλλο δεν δημιουργεί στενή φιλία όσον το να προσπαθείς να δείχνεις εσύ πρώτος την εκτίμηση σου στον άλλον».

-Να βοηθάτε τους άλλους χριστιανούς, όταν βρίσκονται σε ανάγκη, και να επιδιώκετε να φιλοξενείτε τους αδελφούς (13).

Είναι σύνηθες το φαινόμενο τόσον εμείς οι ίδιοι, όσον και άλλοι αδελφοί μας να βρεθούμε ξαφνικά σε μεγάλη ανάγκη, από διάφορες αντιξοότητες της ζωής, όπως σοβαρή ασθένεια, ανεργία, προσφυγιά, πτώχευση και τόσα άλλα αίτια. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε την δυστυχία του άλλου. Αφού ο άλλος είναι αδελφός μας και αδελφός του Χριστού, με προθυμία να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να του συμπαρασταθούμε στις ανάγκες του.

Όχι μόνον στους αδελφούς μας να εκδηλώνουμε την αγάπη μας, αλλά και στους εχθρούς μας, γράφει ο Παύλος, κάτι που είχε πεί νωρίτερα ο Κύριός μας (βλ. Ματθ. 5,44).

– Να προσεύχεστε για το καλό των διωκτών σας, ναζητάτε την ευλογία του Θεού γι’ αυτούς και όχι να τους καταριέστε (14).

Είναι αλήθεια δύσκολο να ενδιαφερθούμε για το καλό των διωκτών μας, αυτών που μας έχουν αδικήσει, μας έχουν βλάψει, μας κατατρέχουν. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να επιβληθούμε στη θέλησή μας, να την υποτάξουμε στο θέλημα του Χριστού. Να αντλήσουμε δύναμη από το παράδειγμά Του, που καρφωμένος στον Σταυρό προσευχόταν στον Πατέρα Του να συγχωρήσει αυτούς που τον σταύρωσαν, τον βλαστημούσαν και τον ειρωνεύονταν (βλ. Λουκ. 23,34).

Και ας τελειώσουμε με μία μία ακόμη προτροπή του μεγάλου Αποστόλου Παύλου:

– «Η ελπίδα να σας δίνει χαρά. Να έχετε υπομονή στις δοκιμασίες. Να επιμένετε στην προσευχή» (12).

Η ελπίδα ότι ο Κύριος θα εκπληρώσει όλες Του τις υποσχέσεις προς όσους ζούν κατά το θέλημά Του και έχουν ως κανόνα της ζώης τους την αγάπη, θα μας δίνει χαρά και υπομονή στις δοκιμασίες μας. Και να μη ξεχνούμε ότι μόνοι μας τίποτε καλό δεν μπορούμε να επιτύχουμε. Γι’ αυτό με θερμή καρδιά και επιμονή να προσευχόμαστε, με την βεβαιότητα, ότι όσο και άν αργεί κάποτε ο Θεός, την κατάλληλη ώρα θα μας απαντήσει.

Είθε, αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, με γνώμονα τις προτροπές αυτές του θεοπνεύστου Αποστόλου Παύλου να ρυθμίσουμε τον τρόπο της ζωής μας. Αμήν.