Αγαπήστε την Αγία Γραφή

ΓΕΝΕΣΗ (κεφ. 1-11)

Σας παρακαλώ, αδελφοί χριστιανοί, να παρακολουθείτε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την νέα σειρά των κηρυγμάτων μας, γιατί θα αναφέρονται στην Αγία Γραφή. Η Αγία Γραφή έχει την θέση της πάνω στην Αγία Τράπεζα, εκεί όπου είναι το Άγιο Ποτήριο.

Θα σας λέγω γενικά το περιεχόμενο κάθε βιβλίου της Αγίας Γραφής. Αρχίζω από την Παλαιά Διαθήκη – που είναι πολύ άγνωστη στο λαό μας –, από το πρώτο της βιβλίο, την Γένεση. Η Γένεση αρχίζει με την δημιουργία του κόσμου από τον Θεό: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην» (δηλαδή, όλο το σύμπαν). Ο Θεός, αδελφοί μου, δημιουργεί και δεν δημιουργείται! Υπάρχει πριν από την δημιουργία και διακρίνεται σαφώς από τα δημιουργήματά Του. Αυτός είναι άκτιστος, ενώ τα δημιουργήματα είναι κτιστά.

Τελευταία από όλα τα δημιουργήματα δημιουργεί ο Θεός τον άνθρωπο, άρσεν και θήλυ, «κατ᾽ εικόνα και καθ᾽ ομοίωσίν» Του (1,26-27). Πρώτα φέρνει ο Θεός σε ύπαρξη τον άνδρα (2,7) και έπειτα την γυναίκα (2,21.22), εξαρτώμενη από τον άνδρα, αλλά ως μία ισότιμη σύντροφο και βοηθό. Από αυτό το μοναδικό ζεύγος προέρχεται όλη η ανθρωπότητα. Στην αρχή το πρώτο αυτό ανθρώπινο ζεύγος ζούσε σε μία κατάσταση ευτυχίας και μακαριότητας, γιατί ήταν σε στενή κοινωνία με τον Δημιουργό του Θεό. Μάλιστα οι πρωτόπλαστοι είχαν την δυνατότητα να μην γνωρίσουν τον θάνατο, να είναι αθάνατοι. Για να επιτύχουν όμως αυτή την τελειότερη κατάσταση, έπρεπε να περάσουν από μία άσκηση, από μία εντολή που τους έδωσε ο Θεός (2,16-17). Αλλά ένα ον, υπερφυσικό και ζηλότυπο προς τον Θεό και τον άνθρωπο ον, ο Διάβολος (ή Σατανάς), έκανε τους πρωτοπλάστους να δείξουν ανυπακοή στην εντολή του Θεού και αυτοί αμάρτησαν (κ. 3). «Πτώση» λέμε την αμαρτία τους αυτή. Η παράβαση της θείας εντολής από τους πρωτοπλάστους προήλθε από υπερηφάνεια (3,5-6). Θα έχει δε η αμαρτία τους αυτή τραγικές συνέπειες, όχι μόνο στους ίδιους τους πρωτοπλάστους, αλλά και στους απογόνους τους. Οι πρωτόπλαστοι έχασαν την μέχρι τώρα στενή κοινωνία τους με τον Θεό (3,23-24), έχασαν την αρχική τους αθωότητα (3,7), εργάζονται με κόπο και μόχθο για να ζήσουν (3,17-19) και τελικά τους ήρθε ως αποτέλεσμα και ο θάνατος (3,19). Ο Θεός αναγγέλλει στους πρωτοπλάστους τις τρομερές συνέπειες της αμαρτίας τους (3,16 εξ.), τους δίνει όμως και ένα μήνυμα σωτηρίας: Ότι από την γυναίκα και μόνο από αυτήν θα γεννηθεί Κάποιος, ο Οποίος, οπλισμένος με θεική δύναμη, θα συντρίψει την δύναμη του εχθρού, του Διαβόλου, που τους παρέσυρε στην αμαρτία (3,15). Αυτή είναι η πρώτη προφητεία για την έλευση του Λυτρωτού Μεσσία, του Ιησού Χριστού. Την προφητεία αυτή την λέμε «Πρωτοευαγγέλιο»!

Συνεπεία της πρώτης του αμαρτίας ο άνθρωπος έλκεται προς το κακό (6,5.11. 8,21. 11,3 εξ.) και ειδικά έλκεται προς την φιληδονία της σάρκας (3,7. 6,2. 9,22), αλλά οφείλει να κυριαρχήσει στα πάθη του (4,7). Τώρα την ζωή του ανθρώπου και τον πολιτισμό του (4,17-22) χαρακτηρίζει ο φόνος (4,1-8), η εκδίκηση (4,24), η πολυγαμία (4,19) και η λαγνεία της σάρκας (6,5). Χρόνο δε με τον χρόνο αυξάνεται η κακία των ανθρώπων και αυτή οδήγησε σε κατακλυσμό (κ. 7-8). Το φυσικό κακό (ο κατακλυσμός) ήρθε να τιμωρήσει το πνευματικό κακό (την αμαρτία)!

Μετά τον κατακλυσμό έχουμε μία νέα αρχή, με νέο γενάρχη, τον Νώε. Η φύση των ανθρώπων όμως έμεινε με την ίδια ροπή προς την αμαρτία, όπως και πρώτα. Το κακό αναχαιτίστηκε με τον κατακλυσμό, αλλά δεν κτυπήθηκε στην ρίζα του. Ο Θεός με τον Νώε και με την οικογένειά του (άρα με όλη την ανθρωπότητα) συνήψε μία νέα διαθήκη. Με την διαθήκη αυτή ζητά τον σεβασμό της ζωής. Στην συνέχεια ο Θεός εκλέγει τον Αβραάμ, αρχίζοντας έτσι να εργάζεται το σχέδιό του για την σωτηρία του ανθρώπου, όπως την υποσχέθηκε με το «πρωτοευαγγέλιο».