Η ποίηση ως μέσο αγωγής

Η αγωγή αποτελεί τον ύψιστο διαμορφωτή της ανθρώπινης προσωπικότητας. Είναι σε θέση να δημιουργήσει εξαρχής το άτομο, προσδίδοντάς του χαρακτήρα, τάσεις ζωής και να τον καταστήσει μέλος μιας συγκεκριμένης κοινωνίας. Ωστόσο από μόνη της πιστεύω πως δεν είναι σε θέση να το στηρίξει ολοκληρωτικά.

Είμαστε εκ φύσεως αναζητητές του ωραίου, συλλέκτες όμορφων εικόνων, αλλά και νοημάτων, ούτως ώστε η καθημερινότητα μας να αποκτήσει χρώμα και ύφος. Να ξεφύγει από την προχειρότητα και τη ρουτίνα που πολλές φορές την κυριεύουν.

Στα πλαίσια αυτά η λογοτεχνία και συγκεκριμένα η ποίηση, διαδραματίζει ένα ρόλο καταλυτικό, μιας και έχει τη δύναμη να συνδυάσει την εικόνα και το λόγο.

Υπάρχει άραγε κάποιος από μας, που σκέφτηκε ποτέ κάτι χωρίς να φέρει στο μυαλό του μια συγκεκριμένη εικόνα;

Ασφαλώς και όχι!

Ο λόγος λοιπόν είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την απεικόνιση όλων εκείνων των πραγμάτων που συναντήσαμε ή και φανταζόμαστε πως θα συναντήσουμε στο διάβα του χρόνου.

Η έννοια της αγωγής δεν αφορά μόνο τις σχολικές αίθουσες ή τα πανεπιστημιακά έδρανα.

Η ίδια διευρύνεται σε όλους τους τομείς της ζωής και εξουσιάζει την κάθε μας στιγμή. Έχουμε τη δυνατότητα μέσω εκείνης να προσεγγίσουμε και την ποίηση.

Η δημιουργία οποιουδήποτε έργου είναι από μόνη της μια ποιητική διαδικασία, που μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τα υπόλοιπα άλογα όντα του περιβάλλοντος και μας αναγάγει στο αρχέτυπο του Δημιουργού. Πόσο μάλλον η σύνθεση καλλιτεχνικής ποίησης. Είτε εκείνη εκπροσωπεί κάποιο συγκεκριμένο ρεύμα, είτε παρεκκλίνει λιγάκι από τις συνηθισμένες νόρμες, λόγω της αδείας που κάποιες φορές της παρέχεται.

Όσο ορεγόμαστε το κάλλος, άλλο τόσο θα εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας στη δημιουργικότητα. Μπορεί να προχωράμε μέσα από μονοπάτια που κι άλλοι πέρασαν, μολαταύτα όλοι έχουμε το δικαίωμα να επινοούμε νέες μεθόδους για να εκφράζουμε και γραπτώς όλα όσα μας ανησυχούν ή μας κεντρίζουν το ενδιαφέρον.

Οι στίχοι μπορούν να γίνουν σημαντικά εργαλεία αγωγής όταν οι ίδιοι αποτελούν το απαύγασμα των βιωμάτων και των ανησυχιών μας.

Ειδικότερα οι μαθητές και ευρύτερα οι νέοι, μπορούν να βρουν καταφύγιο σε ένα ποίημα. Κάτι λιτό και συνάμα έμμετρο δύναται να συντροφεύσει τη μοναξιά του ανθρώπου ή και να στηρίξει μια συγκεκριμένη ιδεολογική του αντίληψη, όπως η δημοκρατικές ή θρησκευτικές του πεποιθήσεις.

Η εποχή μας απαιτεί σημαντικές αλλαγές, τις οποίες αρκετές φορές τις προσεγγίζουμε με τρόπο στείρο. Χρειαζόμαστε την ποίηση για να εξευγενίσουμε και πάλι το πνεύμα μας. Να βρούμε επιτέλους μια νέα οπτική γωνία επί των πραγμάτων.

Ακόμη κι αν μας λείπουν οι υλικές προϋποθέσεις για να εξαλειφθούν τα βασικά προβλήματα που έχουν αφήσει υπανάπτυκτη μεγάλη μερίδα της κοινωνίας μας, ας μη διστάσουμε να διευρύνουμε τους διανοητικούς μας ορίζοντες.