Η Ένωση των Ιονίων Νήσων με τη Μητέρα Ελλάδα

Το Ηνωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων (Ιταλικά: Stati Uniti delle Isole Ionie, αναφερόμενη και ως Ιόνιος Πολιτεία) ήταν κράτος και προτεκτοράτο του Ηνωμένου Βασιλείου στο Ιόνιο πέλαγος μεταξύ του 1815 και του 1864. Ήταν ένα διάδοχο κράτος της Επτανήσου Πολιτείας. Ιδρύθηκε την 17-11-1815, στο Παρίσι, όπου υπογράφτηκε συνθήκη μεταξύ της Μ. Βρετανίας (Κάστλερη και Ουέλιγκτον) και της Ρωσίας (Καποδίστριας και Ροζουμόφσκι).

Το 1850 το Κοινοβούλιο των Επτανήσων ψήφισε την Ένωση με την Ελλάδα, αλλά η Μεγάλη Βρετανία ως εγγυήτρια δύναμη την απέρριψε. Ύστερα από πιέσεις της Αυστρίας και της Ρωσίας η ένωση πραγματοποιήθηκε το 1864.

Πριν από τους Πολέμους της Γαλλικής Επανάστασης, τα Ιόνια Νησιά αποτελούσαν μέρος της Δημοκρατίας της Βενετίας. Όταν η Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο το 1797 είχε διαλυθεί, η Δημοκρατία της Βενετίας προσαρτήθηκε από την Γαλλική Δημοκρατία, όπως και τα γαλλικά διαμερίσματα της Ελλάδος.

Τον Ιούνιο του 1797, η άφιξη των Δημοκρατικών Γάλλων στην Κέρκυρα σημαίνει το τέλος της βενετικής κυριαρχίας τεσσάρων αιώνων και τη διάχυση των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης στα Ιόνια Νησιά. Μεταξύ του 1798 και του 1799, οι Γάλλοι εκδιώχθηκαν από μια κοινή Ρωσο-οθωμανική δύναμη. Οι δυνάμεις κατοχής ίδρυσαν την «Επτάνησος Πολιτεία», που απολάμβαναν σχετική ανεξαρτησία υπό ονομαστική οθωμανική επικυριαρχία και ρωσικό έλεγχο από το 1800 έως το 1807.

Τα νησιά του Ιονίου βρίσκονται και πάλι υπό γαλλική κατοχή μετά τις Συνθήκες του Τιλσίτ το 1807. Λίγα χρόνια αργότερα Αγγλία και Γαλλία βρίσκονται πάλι σε εμπόλεμη κατάσταση. Το 1809, το Ηνωμένο Βασίλειο νίκησε τον γαλλικό στόλο στα ανοικτά της Ζακύνθου στις 2 Οκτωβρίου και κατέλαβε την Κεφαλλονιά, τα Κύθηρα και τη Ζάκυνθο. Οι Βρετανοί κατέλαβαν τη Λευκάδα το 1810. Το νησί της Κέρκυρας παρέμεινε υπό την κυριαρχία των Γάλλων μέχρι το 1814. Η αγγλική σημαία υψώνεται στα κερκυραϊκά φρούρια στις 12 Ιουνίου του 1814. Αρχικά τη διοίκηση των Νησιών ασκεί ο στρατηγός Campbell ενώ στα 1816 αναλαμβάνει ύπατος Αρμοστής ο Thomas Maitland.