
Κάποτε στην Μεγάλη είσοδο είδε τον εαυτό το υπερυψωμένο και αισθανόταν ότι πατούσε πάνω σε φλόγες.
Μόλις έφθασε κάτω από τον πολυέλαιο είπε μέσα του, “Παναγία μου, Χριστέ μου”, και σιγά σιγά πάτησε και μπήκε από την Ωραία Πύλη.
Τότε κατενόησε το ψαλμικό, “ο ποιών τους Αγγέλους Αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς Αυτού πυρός φλόγα”.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση”.
Άγιος Νεκτάριος, «Σ’ έκανε να νιώθεις ότι η Θεία Κοινωνία είναι το πιο σπουδαίο κι από κει και πέρα δεν υπάρχει τίποτα να επιθυμήσεις!»!
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Μ. Μελινός: Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να σας ρωτήσω: Τον θυμάστε που λειτουργούσε, που κήρυττε; Μοναχή Μαρία: Βεβαίως. Πώς να σας τα περιγράψω! Στις ομιλίες του, θυμάμαι που χτυπούσε πολύ την παλιανθρωπιά, την κλεψιά. Υπήρχαν πολλοί κλέφτες την εποχή εκείνη. Πολλοί ήταν στο βουνό, άλλοι το ‘χανε σκάσει από […]