Ουδείς προσήλθε!

Όπως όλες οι παραβολές, έτσι και η παραβολή του μεγάλου δείπνου, όπως λέγεται, που περιέχεται στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής της 15-12-2019, (Λουκά, ιδ΄ 16-24), τηρουμένων κάποιων αναλογιών, έχει διαχρονική αξία και εκφράζει αρχές, αδυναμίες και χαρακτήρες ανθρώπων κάθε εποχής.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να μεταφέρουμε στην εποχή μας την παραβολή του μεγάλου δείπνου για να κατανοήσουμε, ίσως καλύτερα, το βάθος των εννοιών και των διδαγμάτων, που περιέχονται σε αυτή.

«Άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς..». Δεν μάς λέει ο Ευαγγελιστής εάν ο άνθρωπος αυτός ήταν βασιλιάς, άρχοντας ή πλούσιος, όπως γίνεται συνήθως σε όμοιες ή παρόμοιες περιπτώσεις.

Θα μπορούσαμε επομένως βάσιμα να θεωρήσουμε ότι ο Οικοδεσπότης ήταν ένας άνθρωπος, όπως θα λέγαμε με σημερινούς όρους, συνηθισμένος, της διπλανής μας πόρτας, ή της ….. «μεσοαστικής τάξης». Ο άνθρωπος λοιπόν αυτός είχε μια βαθιά επιθυμία να παραθέσει ένα καλό τραπέζι σε ευάριθμους συμπολίτες του. Σκοπός του ήταν να προσφέρει χαρά, ευχαρίστηση, ικανοποίηση στους προσκεκλημένους και να εισπράξει και αυτός τα ίδια από την παρουσία τους. Ήταν συν τοις άλλοις και μεγάλη τιμή για τον άνθρωπο αυτό να συμφάγει στο σπιτικό του, με όλους αυτούς που κάλεσε.

Έκανε τις προσκλήσεις του, (γινόντουσαν μάλιστα και γραπτώς) και τις μοίρασε στους προσκεκλημένους.

Από την αναφορά στο κείμενο των τριών καλεσμένων, που αρνήθηκαν την τελευταία στιγμή, με τις γνωστές και αναφερόμενες δικαιολογίες, μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι αυτοί ανήκαν στους εξέχοντες πολίτες, «επώνυμους», «αναγνωρίσιμους», «πετυχημένους», με πλούτο, κοινωνική διάκριση, με αξιώματα, με κύρος και επιρροή, στην πόλη τους. Ο πρώτος είπε ότι έκανε μια καλή επένδυση σε ακίνητο, ο δεύτερος ότι επένδυσε σε ….μεταφορική επιχείρηση, μετατρεπόμενη και σε ….γεωργική, αλλά και σε… εμπορία βοδινού κρέατος, ο τρίτος ότι επένδυσε σε μια χρυσοτόκο πολύφερνη γυναίκα. Προφανώς και οι υπόλοιποι προσκεκλημένοι, που δεν αναφέρονται, για λόγους οικονομίας, στην παραβολή, θα ανήκαν στην ίδια κάστα και θα προέβαλαν ανάλογες δικαιολογίες.

Τελικά από αυτούς τους πολλούς, που είχαν πάρει προσκλήσεις, ουδείς προσήλθε!

Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί κανένας από αυτούς τους «πολλούς» δεν προσήλθε; Γιατί ούτε ένας;

Πολλά μπορεί κανείς να υποθέσει για τους λόγους που δεν προσήλθαν. Ήταν ο οικοδεσπότης άσημος, «χαμηλού προφίλ», άγνωστος και στους …γείτονές του και δεν θα κέρδιζαν τίποτα από τη συμμετοχή στο δείπνο αυτό; Μήπως οι ίδιοι θα έχαναν από το κύρος τους, την περιωπή τους, τη λαμπρότητά τους, από τη συμμετοχή σε αυτό; Δηλαδή μήπως ο εγωισμός, η αλαζονεία, η ακαταδεχτικότητα, ήταν κατά βάθος η αιτία της άρνησής τους;

Πάντως δεν ήταν αιτία το ήθος τού οικοδεσπότη. Αυτό προκύπτει αβίαστα από τον εύσχημο τρόπο της άρνησής τους.

Σε αυτό το σημείο ας αναφερθούμε και στη στάση τού οικοδεσπότη. Μήπως τους κάλεσε για να ανεβάσει τις «μετοχές» του στην κοινωνία; Μήπως δηλαδή ο οικοδεσπότης της παραβολής επεδίωκε την κοινωνική διάκριση με τη μέθοδο του ετεροφωτισμού; Αυτή η εκδοχή πιστεύουμε ότι αναιρείται από τη συνέχεια της ιστορίας. Ο καλός και φιλόξενος Οικοδεσπότης, μετά την καθολική άρνηση των καλεσμένων, έμπασε στο σπιτικό του, για ν΄ απολαύσουν το μεγάλο δείπνο, φτωχούς, άρρωστους, ανάπηρους, σακάτηδες, άστεγους, πεινασμένους, περιθωριοποιημένους!,..

Εάν είναι έτσι τα πράγματα, το συμπέρασμα που συνάγεται είναι ότι όλοι οι προσκεκλημένοι από υπερφίαλο εγωισμό, εγωπάθεια, ιδιοτέλεια και ολοσχερή και απόλυτη απουσία ταπεινοφροσύνης δεν προσήλθαν!

Δεν θα αύξανε το κοινωνικό τους «προφίλ» η θετική ανταπόκριση στην πρόσκληση. Δεν τους καλούσε ο Πρώτος της πόλης, ο Άρχοντας, ο Ηγεμόνας, ο Παραλής, ο Δοξασμένος, ο Θαυμαζόμενος, ο Πασίγνωστος! Εάν συνέβαινε αυτό θα υπήρχε διαγκωνισμός για την πρωτοκαθεδρία, την «πρωτοκλισία», στο χώρο του μεγάλου δείπνου!

Το ράπισμα κατά της νοοτροπίας αυτής γίνεται από τον ίδιο το Χριστό στους αμέσως προηγούμενους στίχους του ίδιου κεφαλαίου (ιδ΄) του Λουκά.

Με τα ίδια κριτήρια και σήμερα γίνονται δεκτές ή απορρίπτονται εύσχημα οι προσκλήσεις, που μας γίνονται. Ας ψαχτούμε λοιπόν όλοι στον καθημερινό μας βίο.…..

Στο Μεγάλο Δείπνο, της πίστης μας, που γίνεται ταχτικά, είναι πάντα παρών ο δικός μας Οικοδεσπότης και μας περιμένει. Μην αρνούμεθα με διάφορες δικαιολογίες την πρόσκλησή Του. Αρκεί να προστρέχουμε πάντα με το ένδυμα της ταπεινοφροσύνης, που όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει, τι συμβολίζει και τι απαιτεί. Ας είμαστε όλοι παρόντες. Έτσι μόνο θα χαροποιήσουμε τον Μεγάλο μας Οικοδεσπότη Χριστό και «γευσόμεθα του Δείπνου Του»!…