Ξανάρχονται Χριστούγεννα! Διήγημα

Ξανάρχονται Χριστούγεννα! Οι δρόμοι παντού φωτεινοί, στολισμένοι με αμέτρητα λαμπιόνια κι όμορφα στολίδια. Το έλατο, έξω από το ιστορικό Δημαρχείο της πόλης ντυμένο κι αυτό στα γιορτινά, ατενίζει από ψηλά την υπέροχη θέα της τελευταίας διχοτομημένης πόλης της Ευρώπης.

Όλα μοιάζουν να’ ναι ευφρόσυνα, μαγευτικά, άγια.

Ένα αγέρι αλλιώτικο, τόσο απερίγραπτα ανάλαφρο φέρει μαζί της η αγία προσμονή για τον ερχομό του Θεανθρώπου επί της γης που δεν αφήνει τις καρδιές κανενός ασυγκίνητη.

Στο μακρύ πεζόδρομο με τα αμέτρητα μικρά καταστήματα παιδιά τρέχουν μακριά από το χέρι της μανούλας τους για να αγοράσουν το «μαλλί της γριάς» σε ροζ παστέλ απόχρωση. Χαμόγελα ζωγραφίζονται στα ροδαλά μάγουλά τους σαν τελειώνει και η τελευταία μπουκιά από το υπέροχο γλυκό. Τόσο απλή είναι η ευτυχία!

Πιο κάτω ένα ζευγάρι πλανόδιων μουσικών από την μακρινή Αργεντινή βρίσκονται από το πρωί εδώ κι ακούραστα μάς χαρίζουν την μουσική τους. Ο Πιέρο παίζει στην κιθάρα του Αργεντίνικα παραδοσιακά τραγούδια των Χριστουγέννων σε χαρούμενο ρυθμό.

Η κοπέλα του, η Άννα, τον συνοδεύει με την βελούδινη φωνή της. Είναι πάντα δίπλα του, μα η ψυχή της μοιάζει να ταξιδεύει αλλού, πολύ μακριά από μας.

Δεν μπορώ να πάρω το βλέμμα μου από το δικό της βλέμμα. Ένα βλέμμα που στάζει μελαγχολία, νοσταλγία, αλλά και επιθυμία για Ζωή. Ένα βλέμμα που γυρεύει κι αυτό αγάπη αληθινή και περισσότερη ανθρωπιά.

Το ίδιο και πάρα δίπλα, ένας από τους πολλούς περιπλανώμενους ζητιάνους μού τείνει το χέρι για μερικά κέρματα. Πιο πολύ το διψασμένο βλέμμα του γυρεύει να ζεσταθεί από την δική μας παγωμένη καρδιά που δεν ξέρει να αγαπά.

Τα βήματά μου με απομακρύνουν σιγά-σιγά από το αμέτρητο πλήθος που σουλατσάρει κι αυτό αμέριμνα για τα τελευταία του ψώνια.

Αφήνω για μια στιγμή μονάχα το βλέμμα μου να αντικρύσει τον ουρανό που από γαλάζιος πήρε χρώμα λουλακί και βαθύ μπλε.

Η ίδια απορία μού γεννιέται για ακόμη μια φορά, τέτοια εποχή Χριστουγέννων.

Άραγε, πόση αγάπη δώσαμε φέτος;

Πόσο στα αλήθεια, θυμόμαστε ότι γεννηθήκαμε από θεία αγάπη και ο προορισμός μας είναι μονάχα να αγαπάμε;

Πόσο ποθήσαμε να λαμπρύνουμε την καρδιά μας για να έλθει ο Χριστός να κατοικήσει σαν άλλη φάτνη μέσα μας;

Λευκωσία, Δεκέμβριος 2019