«Εις ην φυλήν ουδέν περί ιερωσύνης Μωυσής ελάλησεν»

«Πρόδηλον γαρ ότι εξ Ιούδα ανατέταλκεν ο Κύριος ημών, εις ην φυλήν ουδέν περί ιερωσύνης Μωυσής ελάλησεν» (Εβρ. 7, 14)
«Γιατί όλοι γνωρίζουμε πως ο Κύριος γεννήθηκε από την φυλή του Ιούδα, για την οποία ο Μωυσής δεν έκανε καθόλου λόγο για ιερωσύνη»

Όλα τα γεγονότα στην ζωή του Κυρίου μας, χωρίς να αφίστανται από τα δεδομένα της ανθρώπινης φύσης δίχα αμαρτίας, έχουν έναν χαρακτήρα ανακαίνισης. Είναι μία ανατροπή των συμβάσεων, τις οποίες οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει. Γεννιέται με φυσικό τρόπο, αλλά η σύλληψίς του δεν γίνεται κατά τον φυσικό τρόπο. Η μητέρα Του γεννά άνευ ωδίνων. Καταδέχεται περιτομή, το όνομά Του όμως «Ιησούς» δεν είναι δοσμένο από τους ανθρώπους αλλά από τον Θεό, καθώς ο αρχάγγελος Γαβριήλ, κατά τον Ευαγγελισμό, το ζήτησε από την Παναγία και ο ίδιος αρχάγγελος εμφανίστηκε στο όνειρο του Ιωσήφ για την θεραπεία των λογισμών αμφιβολίας του και ζήτησε το ίδιο όνομα από τον προστάτη της Θεοτόκου. Βαπτίζεται στον Ιορδάνη ποταμό και βγαίνει αμέσως από το νερό, καθώς δεν έχει κάποια αμαρτία να εξομολογηθεί. Όλοι ευλογούνται από τον Πρόδρομο και Αυτός τον ευλογεί, όπως και τα νερά του ποταμού. Στην διδασκαλία Του προσλαμβάνει τα ανθρώπινα και τα ανακαινίζει, ανατρέποντας την αντίληψη που ο κόσμος έχει για το ποιο είναι το βαθύτερο νόημα της αλήθειας. Ακόμη και στον θάνατο, παραιτείται εκούσια από το δικαίωμα κατά άνθρωπον στην αθανασία. Και στην ταφή Του «η σαρξ διαφθοράν ουκ είδεν». Και δεν παρέμεινε στον Άδη, αλλά αναστήθηκε, γενόμενος πρωτότοκος των νεκρών. Και δεν έμεινε όμως με την φυσική Του παρουσία κοντά μας, αλλά ανελήφθη στους ουρανούς. Και θα ξαναέρθει «κρίναι ζώντας και νεκρούς», με την δική Του δύναμη!

Το ίδιο συμβαίνει και με την επίσκεψή Του στον ναό, για την τελετή του καθαρισμού, τον σαραντισμό, όπως ονομαζόταν. Κι εκεί ο Χριστός, αντί να ευλογηθεί από τον ιερέα Συμεών, Τον ευλογεί! Αντί να Τον περιμένει ο αρχιερέας της Παλαιάς Διαθήκης, Τον κρατά στα χέρια του ο πλέον γηρασμένος, ο πρεσβύτης, αυτός που τελειώνει και την ιερατική του σταδιοδρομία και την ζωή μετά από εκείνη την στιγμή. Ο κόσμος που παρέρχεται και το παιδίον νέον που γίνεται η αφετηρία της καινούργιας εποχής. Αντί ο Συμεών να δώσει ευχές στην νέα μητέρα και να μοιραστεί την χαρά της γεννήσεως, της προφητεύει δεινά, θάνατο, σημείον αντιλεγόμενον, την ρομφαία που θα διέλθει την ύπαρξή της. Τίποτε όμως δεν θα είναι το ίδιο για τον κόσμο και την ζωή, μετά από αυτά τα γεγονότα!

Αλλά και η ιερωσύνη που έρχεται να δώσει ο Χριστός είναι πλέον καινούργια. Μέχρι τότε οι ιερείς των Ιουδαίων προέρχονταν από την φυλή του Λευί, διότι σ’ αυτήν δόθηκε από τον Μωυσή το δικαίωμα και η ευλογία. Ο Χριστός όμως είναι «ιερεύς εις τον αιώνα», μολονότι καταγόταν από την φυλή του Ιούδα. Δείχνει έτσι στην ανθρωπότητα ότι η διακονία του Θεού από τον άνθρωπο δεν είναι ένα κλειστό επάγγελμα, αλλά μία δωρεά που δίδεται σε όλους και ότι εάν ακολουθούμε τον Χριστό, τότε λαμβάνουμε την πεμπτουσία της ιερωσύνης, που είναι η δοξολογία στον Θεό για κάθε τι που μας έδωσε και μας δίδει, την προτροπή της αντιπροσφοράς ως ευγνωμοσύνης των δώρων του κόσμου. Στην θεία λειτουργία του άρτου και του οίνου, στην ζωή μας των σχέσεών μας, των αγαθών μας, της καθημερινότητάς μας, του χρόνου μας του ίδιου, της αποδοχής της αγάπης που ο Θεός μας δίδει και την ανταπόδοση αυτής της αγάπης στον συνάνθρωπο, στον κόσμο, στον ίδιο μας τον εαυτό.

Είχε λόγο ο Χριστός που γεννήθηκε από την γενιά του Ιούδα, δηλαδή από την γενιά του Δαβίδ. Εκπλήρωσε την προφητεία για τον Μεσσία. Όμως προσέθεσε στον εαυτό Του και κατά συνέπειαν σε όλους τους ανθρώπους που θα Τον ακολουθούσαν, την νέα ιερωσύνη, που καθιστούσε περιττή την θυσία των ζώων. Διότι έγινε ο Ίδιος θυσία για όλους μας, θυσία θανάτου που έφερε ζωή, θυσία παραίτησης από την παντοδυναμία έναντι του κόσμου, θυσία εγκατάλειψης του εαυτού Του ως ανθρώπου και από τον Θεό Πατέρα επάνω στον Σταυρό. Και είναι η πρόσληψη της ιερωσύνης του Χριστού προτροπή για μας να δούμε την ζωή μας και να την βιώσουμε με την ευτυχία της θυσίας για τον συνάνθρωπο, με την έγνοια μας για εκείνον, με το αγκάλιασμα της συγχώρησης, με την συνύπαρξη στην κοινότητα της Εκκλησίας.

Η ιερωσύνη του Χριστού αποκαλύπτεται στην παιδικότητα της ηλικίας Του. Ο Συμεών βλέπει αυτή τη νέα ιερωσύνη στο βρέφος που εναγκαλίζεται. Αυτό είναι ένα ακόμη στοιχείο της ιερωσύνης. Η επιστροφή μας όχι στην χρονικότητα της παιδικής ηλικίας, αλλά στην νηπιότητα ως προς την κακία, στο χαμόγελο για την κάλυψη της μίας και μοναδικής ανάγκης που ο άνθρωπος έχει για να επιβιώσει και να ευτυχήσει: του να δώσει και να πάρει αγάπη. Στην ελπίδα που ένα παιδί πάντοτε φέρει μαζί του. Στην μνήμη ότι στον ναό του Θεού βρίσκουμε την αληθινή μας οικογένεια. Στο ΝΑΙ σε όλους που θέλουν να αγκαλιάσουν ένα παιδί. Δεν είναι μόνο λόγος η ιερωσύνη. Είναι η επαναφορά μας στην τρυφερότητα της σχέσης με τον πλησίον, όταν αυτή στηρίζεται στην χάρη του Θεού, στην αποδοχή της ομορφιάς, της αξίας της κάθε στιγμής! Διότι όταν κρατάμε στην αγκαλιά μας ένα παιδί, δεν μας νοιάζει τι σκεφτόμαστε πριν ή μετά, αλλά χαιρόμαστε! Εκείνη η στιγμή, όσο κι αν κρατήσει, μόνο χαρά περικλείει! Κι αυτή είναι η αποστολή της ιερωσύνης! Να δώσει την χαρά του Θεού!

Η ανατροπή των δεδομένων του κόσμου και της ζωής γίνεται διά της παρουσίας του Χριστού ως της όντως αγάπης και της όντως ζωής! Ας μη το λησμονούμε στην καθημερινότητά μας. Ας μη μένουμε στους τύπους της εκκλησιαστικής ζωής και ας δούμε την ιερωσύνη, κλήρος και λαός, τόσο την βαπτισματική που λάβαμε όλοι, όσο και την χαρισματική που η Εκκλησία διά του επισκόπου προσφέρει προς ευλογίαν των πολλών, ως ευχαριστία και θυσία, αλλά και ως την αλήθεια για την πορεία την οποία κληθήκαμε να ακολουθήσουμε. Ζώντας τον Χριστό και με την βοήθειά Του, επικαλούμενοι την παρουσία Του, ας τον κρατούμε στην αγκαλιά της ύπαρξής μας κοινωνώντας Τον στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Ένθυμούμενοι ότι κληθήκαμε να ζήσουμε την ζωή μας μέχρι την τελευταία της στιγμή, μέχρι το «νυν απολύεις» περιμένοντας τον αγιασμό μας, όπως ο Συμεών. Και ας γίνει η ζωή μας μία συνεχής προσπάθεια υπαπαντής, συνάντησής μας με τον Χριστό εν τη αγάπη που δίνει χαρά αιωνιότητας!