Παρθενία
9 Φεβρουαρίου 2020Υπάρχουν δύο ειδών παρθενίες: η σωματική και η ψυχική. Όμως οι Άγιοι Πατέρες μία ονομάζουν παρθενία και σ’ αυτήν την μία εννοούν και τις δύο. Διότι είναι φύσει ανάρμοστο να έχει κάποιος σωματική παρθενία και συγχρόνως ψυχικά να είναι ακόλαστος, ασελγής, άπληστος και κυρίως πολύ πονηρός. Πολλά έχουν ειπωθεί για την παρθενία. Και το συμπέρασμα που μας δίνουν οι λόγοι των Αγίων μας είναι πως σωματική παρθενία χωρίς την ψυχική είναι δώρον άδωρον, είναι ένας κόπος χωρίς πληρωμή. Την μεγαλύτερη ακαθαρσία την έχει ο υπερήφανος διάβολος και παρόλο που δεν έχει σώμα να αμαρτήσει λέγεται ακάθαρτο πνεύμα.
Για φανταστείτε έναν άνθρωπο που έχει σωματική παρθενία ενώ είναι υπερήφανος, πως θα λέγεται; Δεν θα λέγεται ακάθαρτος; Γιατί οι παρθένες του ευαγγελίου ονομάστηκαν μωρές; Γι’ αυτό ακριβώς διότι ήταν υπερήφανες. Και η λέξη μωρός είναι πολύ υποτιμητική, είναι ισάξια με την λέξη υπερήφανος. Και τι θα πούμε λοιπόν; Αφού έτσι έχουν τα πράγματα θα αποφύγουμε να εξασκούμε την παρθενία; Μη γένοιτο. Σε καμία περίπτωση δεν εννοούμε αυτό. Αλλά όποιος κατόρθωσε να εξασκεί την σωματική παρθενία του χρειάζεται πολύ ταπείνωση και αυτομεμψία μη τυχόν εισχωρήσει δολίως η υπερηφάνεια μέσα του και τα χάσει όλα. Και θα καταλάβει που έχει υπερηφάνεια από το γεγονός ότι κατακρίνει και σιχαίνεται τους αδυνάτους αδελφούς που πέφτουν στην αμαρτία. Τότε εάν συμβεί αυτό είναι σαν να έπραξε και ο ίδιος την αμαρτία και από παρθένος που νομίζει πως είναι λέγεται ακάθαρτος. Άλλωστε σε καμία περίπτωση δεν είναι δικό μας κατόρθωμα το ότι εξασκούμε την παρθενία. Δώρο Θεού είναι αλλά άχρι καιρού εάν δεν προσέξουμε και δεν θωρακιστούμε με την ταπείνωση και την αυτομεμψία. Η Ορθόδοξος Εκκλησία μόνο σε δύο πρόσωπα έχει δώσει την επωνυμία της παρθενίας, στην Παναγία μας και στον Ευαγγελιστή Ιωάννη. Διότι άλλο είναι να εξασκούμε την παρθενία και άλλο είναι να λεγόμαστε παρθένοι. Το πρώτο απέχει πάρα πολύ από το δεύτερο, όσο απέχει η δύση από την ανατολή. Ο Μέγας Βασίλειος λέει για τον εαυτό του: και γυναίκα δεν γνώρισα και παρθένος δεν είμαι! Όποιος έχει νουν ας εννοήσει αυτά τα λόγια του Μεγάλου Αγίου. Θα αναφέρουμε ένα διήγημα από το μέγα Γεροντικό που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε πολλά:«Είπε ο ΑββάςΓερόντιος της Πέτρας: πολλοί που έχουν τον πειρασμό της σαρκικής ηδονής, χωρίς να έχουν σωματικές σχέσεις, πορνεύουν με την σκέψη. Και ενώ διατηρούν την σωματική τους παρθενία, διαπράττουν το σαρκικό αμάρτημα στην ψυχή». Μας το είπε ξεκάθαρα ο Αββάς και νομίζω τα σχόλια περιττεύουν.
Πάντως όπως και να έχουν τα πράγματα, την σωματική παρθενία όποιος την κατορθώνει έχει πολλά μεγάλα οφέλη και πρώτον στην σωματική του υγεία. Άλλωστε και αυτοί οι άθεοι επιστήμονες αναγκάστηκαν εκ των πραγμάτων να ομολογήσουν, πως η παρθενία είναι χορηγός της σωματικής και ψυχικής υγείας αλλά και αιτία μακροζωίας. Αν ερευνήσουμε την ιστορία του ανθρωπίνου γένους, πάντα η παρθενία κατείχε ιερή θέση. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι στους νέους που θέλανε να πετύχουν ανδραγαθήματα, το πρώτο που τους συνιστούσαν ήταν η σωματική παρθενία.
Έτσι λοιπόν σωματική παρθενία σημαίνει ο άνθρωπος όχι μόνο να μην έχει αμαρτήσει με άλλον άνθρωπο, αλλά να μην προκαλέσει ποτέ ο ίδιος την σωματική ηδονή που προέρχεται από το κατά μόνας αμάρτημα. Κατά μόνας αμάρτημα είναι κυρίως ο αυνανισμός. Όταν ο νέος/η νέα πέσουν στον αυνανισμό, έστω και μία φορά στη ζωή τους, παύουν πλέον να έχουν την σωματική παρθενία κατά την διδασκαλία του Μεγάλου Βασιλείου. Όμως με πολύ μεγάλο θέμα καταπιάστηκα ο φτωχός και ταλαίπωρος, αλλά με παρηγορεί η ιδέα πως με αυτά που έγραψα δίνω αφορμή στους σοφούς να γίνουν σοφότεροι και αυτό μου δίνει χαρά. Έτσι λοιπόν, την τελεία σωματική παρθενία την περιγράψαμε το κατά δύναμιν. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν θα συνεχίσουμε να εξασκούμε την σωματική παρθενία όσοι από εμάς πέσαμε σε σαρκικά αμαρτήματα. Αλλά μάλλον ίσως να έχει μία άλλου είδους αξία η ανανεωμένη προσπάθεια για όσους πέσαμε και προσπαθούμε πάλι να εξασκούμε την παρθενία, έστω εν μέρει, αφού δεν μπορέσαμε λόγω αδυναμίας να την εξασκήσουμε εξολοκλήρου. Ας αναθαρρήσουμε, διότι ο Κύριός μας εκτός της τελείας αρετής που επιβραβεύει, επαινεί όμως πολύ και την προαίρεση, δηλαδή αυτούς που πέφτουν μεν αλλά αμέσως σηκώνονται από την πτώση και συνεχίζουν πάλι με ελπίδα στο έλεος του Κυρίου μας, που σε Αυτόν ανήκει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνηση στους απεράντους αιώνας. Αμήν.
