Η αλήθεια για την Ανάσταση

α. Ο κενός τάφος

1. Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (κεφ. 28,11-15) μας πληροφορεί, ότι επιφωσκούσης της μιας Σαββάτων (Κυριακής), 25 Μαρτίου 29 μ.Χ. δύο γυναίκες, η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία (= η Παναγία) επήγαν «θεωρήσαι τον τάφον» του Ιησού. Μα ενώ ήσαν απέναντί του και «εθεώρουν» αυτόν, ξαφνικά έγινε σεισμός μεγάλος. Και ένας άγγελος κατέβη από τον ουρανό και απεκύλισε τον λίθον, που έφραζε το στόμιο του τάφου· και κάθισε επάνω σ’ αυτόν. Η όψη του αγγέλου ήταν ολόφωτη σαν αστραπή και τα ιμάτιά του λευκά σαν το χιόνι. Οι φρουροί (=οι της κουστωδίας) τον είδαν. Και φοβήθηκαν πολύ. Άρχισαν να τρέμουν. Έγιναν από τον φόβο τους σαν νεκροί!

2. Οι δύο γυναίκες είδαν τον άγγελο να αποκυλίει τον λίθο (=την ταφόπετρα). Μα δεν είδαν τον Ιησού. Ούτε μέσα. Ούτε να βγαίνει. Είδαν μόνο μέσα τα νεκρικά σάβανα. Και μάλιστα τυλιγμένα!

Και τί κατάλαβαν; Παρ’ ότι είδαν τον άγγελο και τον σεισμό, το συμπέρασμά τους ήταν, ότι το σώμα του Ιησού είχε μεταφερθεί αλλού.

Και ο άγγελος τους είπε: «Μη φοβάσθε. Ξέρω, ποιόν ψάχνετε να βρείτε. Τον Ιησού. Μα δεν θα τον βρείτε. Γιατί αναστήθηκε. Ελάτε, να δείτε με τα ίδια σας τα μάτια τον τόπο που τον είχαν βάλει! Και τρέξτε να το αναγγείλετε στους μαθητές Του».

Οι γυναίκες έφυγαν αμέσως. Πήγαιναν τρέχοντας να αναγγείλουν το θαύμα της ανάστασης του Ιησού στους μαθητές Του. Μα στον δρόμο εμφανίσθηκε ενώπιον τους ο Χριστός. Και τους είπε: « Χαίρετε». Τον πλησίασαν. Και έπεσαν να Τον προσκυνήσουν. Και ο Χριστός τους είπε: «Μη φοβάσθε! Πηγαίνετε, να μεταφέρετε στους μαθητές μου την εντολή μου να πάνε στην Γαλιλαία (= λόφος έξω από την Ιερουσαλήμ). Εκεί θα με δουν».

3. Είναι φανερό από την διήγηση αυτή, ότι όταν ο άγγελος αποκύλισε τον λίθο, ο Ιησούς δεν ήταν πια στον τάφο. Είχε αναστηθεί και είχε φύγει από τον τάφο! Πώς;

Μας το λέγει το τροπάριο: «Κύριε, ούτως εξήλθες εσφραγισμένου του τάφου· καθώς εισήλθες και των θυρών κεκλεισμένων προς τους μαθητάς Σου».

Μετά την ανάσταση το Σώμα του Ιησού είχε γίνει πνευματικό (Α’ Κορινθ. 15,44). Η οποιαδήποτε μορφή ύλης δεν παρεμπόδιζε πια τις κινήσεις Του.

β. Η αντίδραση των Εβραίων.

1. Το άγιο Ευαγγέλιο (Ματθ. 28, 11-15) μας πληροφορεί: Αμέσως μόλις έγιναν τα πιο πάνω, κάποιοι από τους στρατιώτες της κουστωδίας ξέροντας, τι τους περίμενε, έτρεξαν στον Καϊάφα, τον άμεσο για την υπόθεση αυτή προϊστάμενό τους (Ματθ. 27,65). Και του ανέφεραν λεπτομερώς, τι είχε γίνει. «Απήγγειλαν τοις αρχιερεύσιν άπαντα τα γενόμενα» (Ματθ. 28,11). Ο Καϊάφας ενέργησε αστραπιαία. Συνεκάλεσε αμέσως το Συνέδριο (Σανχεντρίν). Και ενώπιον όλων των αρχιερέων και αρχόντων οι της κουστωδίας επανέλαβαν, τι είχε και είχαν ιδεί.

2. Και το Συνέδριο, έκανε την σκέψη: Αν τραβήξουμε τα άκρα ζητώντας την τιμωρία των στρατιωτών, το θέμα θα φθάσει στον Πιλάτο. Και εκεί, ενώπιόν του, οι στρατιώτες θα υποστηρίξουν τις θέσεις τους. Και θα αγωνισθούν πάση θυσία για την ζωή τους! Θα τα ειπούν όλα. Και περισσότερα! Και ο Πιλάτος αφορμή θέλει να στραφεί εναντίον μας! Αυτός με το ζόρι συμφώνησε στην καταδίκη του Ιησού! Τί θα γίνει, αν μάθει τέτοια πράγματα;

3. Και το Συνέδριο κατέληξε στην απόφαση: Να μην δεχθεί τις μαρτυρίες των στρατιωτών και να μην αφήσει να γίνουν ευρύτερα γνωστές.

Για την υλοποίηση της αποφάσεώς τους, αυτής, προχώρησαν στις εξής ενέργειες: Ἐδωσαν χρήματα πολλά στους στρατιώτες με την δέσμευση να λένε, ότι το Σώμα του Ιησού το έκλεψαν οι μαθητές Του, ενώ αυτοί εκοιμώντο. Ανέλαβαν την ευθύνη ενώπιον του Πιλάτου. Διέσπειραν στον κόσμο την είδηση, ότι το Σώμα του Ιησού το έκλεψαν οι μαθητές Του. Έκαναν την εκδοχή αυτή επίσημη θέση των Εβραίων επάνω στο θέμα της Αναστάσεως του Κυρίου.

Είναι φανερό, ότι: ο Πιλάτος δεν ενδιαφέρθηκε να τιμωρήσει τους Ρωμαίους στρατιώτες για «γελοίες υποθέσεις» των Εβραίων· και ότι τα μυστικά «διέρρευσαν» και από τους στρατιώτες και από το Συνέδριο.

Πόσο λογική είναι η εξήγηση που δίνουν τα άγια Ευαγγέλια για το πως δημιουργήθηκε η εκδοχή των Εβραίων στο θέμα της Αναστάσεως!

γ. Απόλυτα βέβαιοι

1. Οι δύο γυναίκες έτρεξαν στους μαθητές του Ιησού. Τους μετέφεραν την παραγγελία Του. Και αμέσως έτρεξαν ο Πέτρος και ο Ιωάννης να ιδούν τον κενό τάφο. Έφθασαν. Μπήκαν μέσα. Και είδαν τα νεκρικά σάβανα εκεί. Και το σουδάριο (= μανδήλιο), με το οποίο είχαν σκεπάσει το πρόσωπο του Ιησού προσεκτικά τυλιγμένο. Είδαν και πίστεψαν (Ιω. 20,8). Στην συνέχεια η επικοινωνία με τον αναστάντα Ιησού τόνωσε την πίστη τους. Την έκανε γρανίτη. Βεβαιότητα ακράδαντη.

2. Να, πως περιγράφει ο απόστολος Παύλος τα αισθήματά του για τον Χριστό και την ανάστασή Του: «Αξιώθηκα και είδα τον Χριστό. Τον είδα μέσα στο φως της θείας δόξας Του. Και ο Χριστός μου μίλησε. Εμένα του αμαρτωλού· του χειρότερου από όλους! Και δεν τόλμησα να παρακούσω σε μια τέτοια ουράνια οπτασία και εντολή. Και από τότε γυρίζω όλον τον κόσμο και κηρύττω. Και είμαι πρόθυμος (=ετοίμως έχω) όχι μόνο να δω τον εαυτό μου στα σίδερα της φυλακής (=ου μόνον δεθήναι), αλλά και να με εκτελέσουν σαν κακούργο υπέρ του Ονόματος του Κυρίου Ιησού» (Πραξ. 21,24).

3. Με άλλα λόγια ο απόστολος Παύλος μας λέει: Είδαμε τον Χριστό μετά την θανάτωση Του ζωντανό και καταλάβαμε τι είναι. Για μας τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Πορεία και τέρμα για μας είναι προαποφασισμένα. Δεν ψάχνουμε ούτε για δόξα ούτε για αγαθά. Ένα μόνο ποθούμε: να μείνουμε πιστοί στον Χριστό· να τηρήσουμε την εντολή Του.

δ. Πώς έγινε η ανάσταση

1. Ο Ιησούς δεν ήταν μόνο άνθρωπος. Ήταν και ο Θεός. Απέθανε σαν άνθρωπος. Και ετάφη σαν άνθρωπος. Μα σαν Θεός ήταν και έμεινε αθάνατος και ζωοποιός. Με τον θάνατό Του χωρίσθηκε η ψυχή Του από το Σώμα Του. Η θεότητά Του έμεινε ενωμένη και με την ψυχή Του και με το Σώμα Του. Έτσι όταν ήρθε η ώρα, η παντοδύναμη θεότητα ξαναένωσε τα διεστώτα(=χωρισμένα), ψυχή και σώμα, και ο Ιησούς ανέστη. Με την ανάσταση το σώμα του Ιησού θεώθηκε· δηλαδή έγινε από φθαρτό άφθαρτο και από χοϊκό έγινε πνευματικό.

2. Αφού αναστήθηκε ο Ιησούς, πρώτα απέβαλε ήρεμα τα σουδάρια και την σινδόνα, με τα οποία τον είχαν ενταφιάσει· τα τύλιξε με προσοχή και νοικοκυροσύνη· και μετά, «εξήλθεν εσφραγισμένου του τάφου, καθώς εισήλθε και των θυρών κεκλεισμένων προς τους μαθητάς Του». Και «ουκ, ήσθοντο, πότε ανέστη, οι φυλάσσοντες Αυτόν στρατιώται». Γιατί, ό,τι και να κάνουν οι άνθρωποι, δεν μπορούν να τον βάλουν τον Θεό στο χέρι! Είναι και πιο έξυπνος! Και πιο εύστροφος! και πιο δυνατός!

3. Και μια ακόμη θεολογική παρατήρηση. Ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα είναι ένας Θεός. Και ονομάζονται και τα τρία πρόσωπα «Ο Ων» (=ο υπάρχων), εβραϊκά Ιεχωβά ή Ιαχβέ. Τα τρία πρόσωπα (Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα) έχουν μία θέληση και μία ενέργεια.

Γι’ αυτό και η Γραφή: Άλλοτε μας λέει, ότι τον Ιησού τον ανέστησε ο Θεός Πατήρ (Πραξ. 3,15, Ρωμ. 6,4, Κολ. 2,12), άλλοτε, ότι αναστήθηκε μόνος Του «αυτεξουσίως» (Ιω. 10,18) και άλλοτε, ότι τον ανέστησε το Άγιο Πνεύμα (Ρωμ. 8,11).

ε. Εν τω Ονόματί Μου…

1. Οι απόστολοι δεν βγήκαν στο κήρυγμα με μόνο όπλο τους μια ιδεολογία (= την πίστη στον Χριστό). Ο Χριστός δεν τους άφησε άοπλους και γυμνούς. Τους έδωσε ένα μεγάλο όπλο: την δύναμή Του. Τους είπε: Όποιος πιστεύει σ’ Εμένα θα κάνει όχι μόνο τα έργα που κάνω εγώ, αλλά και άλλα ακόμη μεγαλύτερα (Ιω. 14,12). Εκείνοι που πιστεύουν σ’ Εμένα, θα κάνουν μεγάλα θαύματα: Θα βγάλουν στο όνομά Μου δαιμόνια· θα μιλούν γλώσσες, που δεν τις ξέρουν· θα πιάνουν φίδια, και το δηλητήριό τους δεν θα τους βλάπτει· θα πίνουν δηλητήρια, χωρίς να πάθουν τίποτε· θα θεραπεύουν αρρώστους (Μαρκ. 16, 17-19). Θα σας στείλω αυτό, που υποσχέθηκε ο Πατέρας Μου (= το Άγιο Πνεύμα). Μείνατε στην Ιερουσαλήμ, μέχρι που να ενδυθήτε την εξ ύψους δύναμιν (Λουκ. 24,49). Σας δίνω την δύναμη και την εξουσία να θεραπεύετε ασθενείς· να ανασταίνετε νεκρούς· να καθαρίζετε λεπρούς· να βγάζετε δαιμόνια (Ματθ. 10,8).

2. Το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο μέσα στην απέραντη απλότητά του μας δίνει την εξής υπέροχη μαρτυρία: Ο μεν Κύριος Ιησούς Χριστός μετά από αυτά ανελήφθη στον ουρανό και «εκάθισεν εκ δεξιών του Πατρός». Εκείνοι δε (οι απόστολοι) «εξελθόντες, εκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον τους βεβαιούντος δια των επακολουθούντων σημείων». Δηλαδή: Παντού μαζί τους ήταν ο Κύριος. Τους βοηθούσε. Τους ενίσχυε. Και επεκύρωνε τα λόγια τους με θαύματα, που ποτέ δεν έπαυσαν να γίνονται (Μάρ. 16, 19-20).

Ένα παράδειγμα: Είπε ο Πέτρος στον παράλυτο ζητιάνο: «Αργύριον και χρυσίον ουχ υπάρχει μοι∙ ο δε έχω τούτο σοι δίδωμι: Εν τω ονόματι Ιησού Χριστού έγειρε και περιπάτει». Και ο παράλυτος έγινε σαν παλληκάρι… (Πράξ. 3, 6-7).

Και τα θαύματα συνεχίζονται: Πόσα θαύματα! Και τι θαύματα! Από τότε… μέχρι και σήμερα. Ούτε σταμάτησαν. Ούτε θα σταματήσουν ποτέ. Τα χαρίσματα του Χριστού στους μαθητές Του, εξακολουθούν να ενεργούν και σήμερα. Μέσω των ιερέων Του· Μέσω των αγίων Του· Μέσω του Τιμίου Σταυρού· Μέσω των αγίων εικόνων· Μέσω του νερού του Αγιασμού· Μέσω των λειψάνων των αγίων· Μέσω του κάθε τι που Εκείνος αγίασε. Οι Πράξεις των Αποστόλων και η ιστορία της Εκκλησίας είναι γεμάτες από θαύματα των αποστόλων και των αγίων. Μέχρι σήμερα.

Μετά από όλα αυτά, υπενθυμίζομε στους αναγνώστες μας δύο λόγια της αγίας Γραφής: Όταν οι Εβραίοι του ζητούσαν «σημείο», που να αποδείκνυε την ιδιότητά Του, σαν μεσσία και Θεού, ο Ιησούς τους απάντησε: «Γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον ζητεί! Και σημείον ου δοθήσεται αυτή, ειμή το σημείον Ιωνά του προφήτου». Όπως δηλαδή ο Ιωνάς έμεινε τρεις ημέρες στην κοιλιά του κήτους και μετά βγήκε ζωντανός, υγιής, δυνατός, έτσι και ο Υιός του Ανθρώπου θα μείνει στην κοιλιά της γης (= στον τάφο) τρεις ημέρες και μετά θα αναστηθεί (Ματθ. 12, 38-40, Λουκ. 11, 29-30). Η ανάσταση του Χριστού είναι το σημείο που δόθηκε στην πονηρή και μοιχαλίδα γενεά, που τα βλέπει όλα με την ξηρή λογική του παλαιού ανθρώπου. Άρα η ανάσταση του Χριστού είναι θέμα, που όταν το ψάξει κανείς, βρίσκει!

(+Μελετίου, Μητρ. Νικοπόλεως, αποσπάσματα από το βιβλίο: Τι είναι ο Χριστός;)