Σήμερον Χριστέ κρεμάμενε

17 Απριλίου 2020

Εξομολόγηση επί Χριστού κρεμάμενου,

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, για την δοκιμασία να μη σε δούμε κρεμάμενον επί ξύλου.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί  καταλάβαμε ότι δεν είσαι  δεδομένος στην ελλειμματικότητα των επιθυμιών μας.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί λάβαμε μάθημα μέγα για να καθηλώσουμε τον άκρατο εγωισμό μας.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί πάντα προσεγγίζαμε το Σταυρό σου τον Άγιο πλούσιοι σε συναισθήματα και φτωχοί σε λογικές.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί  δεν θα σκεπάσουμε την ωραιότητα του προσώπου σου με επιτηδευμένα λουλούδια  ώστε να μην το βλέπουμε.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί νιώθουμε όπως οι δέκα μαθητές σου που κρύφθηκαν για να μην ακούν τις κραυγές του πόνου σου.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί καταλάβαμε ότι δεν είμαστε άξιοι για να στρέψουμε τα μάτια μας ώστε να δούμε στο ύψος του Σταυρού σου.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί γνωρίζουμε ότι σε στερούμαστε επειδή εγκαταλείψαμε την οδό της δικαιοσύνης σου.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί είδαμε το λάθος της πορείας μας σύμφωνα με τα θελήματα της δικής μας καρδιάς.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί αντιλαμβανόμαστε πόσο τραγικό είναι να χάνεις τις ημέρες της ζωής μέσα σε μάταιες αναζητήσεις.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί έχοντας ματωμένο το Σώμα σου κατανοούμε την αμαρτωλότητα του δικού μας σαρκικού φρονήματος.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί βλέποντας εσένα στο θάνατο μπορούμε να δούμε την δική μας νέκρωση.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί είδαμε τις πόλεις ακριβώς όμοιες με τον τόπο της σταυρώσεως σου και καταλάβαμε μέσα μας  τι σημαίνει κρανίου τόπος.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί ο Γολγοθάς της ζωής μας δείχνει πιο κοντά στον Γολγοθά της θυσίας σου.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί κράτησες πάλι μόνο τον Ιωάννη δίπλα σου εκπρόσωπο της δικής μας απουσίας.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί κράτησες ξανά την Θεοτόκο Μαρία κοντά σου, για να φέρνει δίπλα στο Σταυρό σου την ικεσία για την αμαρτία μας.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί επιτέλους γνωρίσαμε  ότι οι παραπορευόμενοι που βλασφημούσαν την θυσία σου κουνώντας υποτιμητικά τα κεφάλια τους ήμασταν εμείς.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί βλέποντας τους αρχιερείς και τους γραμματείς και τους φαρισαίους  εμπαίζοντες το θείο Πάθος σου, είδαμε τους εαυτούς μας μαζί τους.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί δεν έχουμε περιθώρια να βάλουμε στοιχήματα κάτω από το Σταυρό σου ώστε να δούμε ποιος θα κερδίσει τον χιτώνα σου.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί είδαμε πόσο ταιριάζει η ζωή μας με τον ληστή που κρέμεται στ’ αριστερά σου.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί είδαμε πως αμφιβάλλοντας ενδόμυχα για σένα τόσα χρόνια σου ζητούσαμε ως ληστές να σώσεις τον εαυτό σου από το Σταυρό και να σώσεις και μας από κάθε άλλο σταυρό.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί μας αναγκάζεις όσο ποτέ να δούμε μέσα μας όσα τρισάθλια μας κρατούν μακριά σου.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί μετατρέπεις τα πραγματικά δάκρυα του πόνου μας σε επιτάφιο μύρο.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί καινοποιείς τα σύμπαντα μέσα από τα μάτια όσων πραγματικά θέλουν να δουν την αλλαγή της φυσικής τάξεως που μέχρι τώρα ήταν δεδομένη.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί κάνοντας υπακοή στην Εκκλησία σου γίναμε μάρτυρες σε φωνές προσβολής.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί έχουμε και μεις υβριστές και μπορούμε να σου πούμε το «αφες αυτοις, ου γαρ οιδασι τι ποιουσι».

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί μπορούμε να προσευχηθούμε σε σένα και επανορθώσουμε  κατ’ αντιστροφή τις κατηγορίες που έλαβες λέγοντες: Κύριε, ἆρον ἆρον, σταύρωσον ἡμᾶς…

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί επέτρεψες στους Κληρικούς μας να παρασταθούν ως διάκονοι της θυσίας σου την ώρα που όλοι είμαστε σπίτι μας.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί κατανοήσαμε  όσο ποτέ το «διψώ» που ξεστόμισες.

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί μαθητεύσαμε όσο ποτέ στην γενναία αρχή που ξεκινά με το «τετέλεσται».

Σήμερον Χριστέ σε ευχαριστούμε, γιατί εγκατέλειψες το δικό σου σπίτι και έμεινες στο δικό μας, μαζί μας, δίπλα μας, φίλος και αδελφός αγαπημένος.

Χριστέ,

Αυτή η Σαρακοστή ήταν πιο Σαρακοστή από κάθε άλλη. Αυτή η Μ. Εβδομάδα ήταν πιο σκληρή από όλες τις Μ. Εβδομάδες που έχουμε ζήσει. Χωρίς Εκκλησιά, χωρίς ακολουθίες, χωρίς ύμνους, χωρίς το Σώμα και το Αίμα σου. Και όμως αισθανόμαστε πλήρης. Ποτέ δεν είδαμε τόση αλήθεια κατάματα. Ποτέ δεν καταλάβαμε τόσο πολύ την αξία Σου. Συγχώρα μας  Χριστέ που έπρεπε να κλείσουν οι Εκκλησίες σου για να γίνουμε άνθρωποι. Συγχώρα μας που έπρεπε να κλείσει ο Οίκος του Πατρός μας  για να κατανοήσουμε την αξία του πατρικού μας σπιτιού. Συγχώρα μας που έπρεπε να στερηθούμε  Εσένα για να αγαπήσουμε πιο πολύ τους αδελφούς μας.

Κύριε,

Είναι πολλοί που μας  θέλουν μετά το δικό μας «τετέλεσται» ως ένα απόλυτο μηδενικό. Δεν το θέλουμε.  Συ οίδας ότι φιλούμε Σε, και ξέρουμε ότι αυτό διαλύει όλα τα μηδενικά του κόσμου.

 Άσε μας όμως Κύριε τόπο για ένα μικρό «εγώ», μέσα από το στόμα του Δαυίδ και για ένα μεγάλο «Συ», ώστε να συναντηθούμε στην Ανάστασή σου. Να συναντηθούμε  έστω Κύριε και από μακριά. Μας αρκεί ο Αναστάς Χριστός και από απόσταση:

 «Κύριε διὰ τοὺς λόγους τῶν χειλέων σου ἐγὼ ἐφύλαξα ὁδοὺς σκληράς.» (Ψαλμ. 16,4). Και Συ: «μνήσθητί ἡμῶν, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.» (Λουκ. 23,42)

Κύριε,

Κρεμασμένο, ματωμένο, πονεμένο, άσχημο,  σε αγαπάμε πιο πολύ από κάθε άλλη φορά.

Και είναι Μεγάλη  Παρασκευή…