Το Φως έλαμψε μέσα στου κόσμου το σκοτάδι
22 Απριλίου 2020Λαμπροφόρος η αναστάσιμη νύχτα! Προάγγελος της λαμπροφόρου ημέρας της αναστάσεως των νεκρών! «Το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν» (Ιωάν. 1, 5-6). Το φως αυτό έλαμψε μέσα στού κόσμου το σκοτάδι, μα η σκοτεινιά δεν μπόρεσε να το σβήσει. Διότι είναι το φως της παρουσίας του Λόγου του Θεού, του σταυρωθέντος, ταφέντος και αναστάντος.
Το πρώτο σημείο της δημιουργίας του κόσμου ήταν το φως. «Γεννηθήτω φως» είπε ο Θεός (Γεν. 1, 3). Και το φως ήταν η αφετηρία της ζωής. Μαζί μ᾽ αυτό ξεκίνησε ο χρόνος. Τα πάντα, όσα δημιούργησε ο Θεός Πατέρας δι᾽Υιού εν Αγίω Πνεύματι, στο φως εμφανίζονται και σ᾽ αύτό υπάρχουν: το σύμπαν, ο ουρανός και η γη, η στεριά και η θάλασσα, τα φυτά και τα ζώα, ο άνθρωπος. Το πρώτο αυτό φως όμως δεν μπορεί από μόνο του να δώσει στη ζωή αιωνιότητα. Είναι κτιστό, που σημαίνει ότι έχει αρχή και τέλος. Υπάρχει ως δώρο του Θεού. Δεν είναι θεός. Και γι᾽ αυτό τα πάντα μέσα σ᾽ αυτό ανατέλλουν και δύουν. Εισέρχονται στον χρόνο και έξέρχονται. Ζούνε και πεθαίνουν.
Υπάρχει όμως ένα άλλο φως, το άκτιστο! Είναι το φως που εμείς το βλέπουμε και το ζούμε στο πρόσωπο του Χριστού, του Θεού που γίνεται άνθρωπος. Είναι το φως το αληθινό, που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο (Ιωάν. 1, 9). Αυτό το φως μπορούμε να το κάνουμε δικό μας, να το αφήσουμε να λάμψει στην καρδιά και στον νού μας, στην ψυχή και στο σώμα, και να μας δώσει ανάσταση και ζωή. Μπορούμε όμως και να το αρνηθούμε. Να διαλέξουμε το πνευματικό σκοτάδι της απουσίας του Θεού από τη ζωή μας. Αντιστέκεται το «εγώ μας». Λέμε ότι μπορούμε να γίνουμε από μόνοι μας θεοί. Και ζούμε τον θάνατο, τον πνευματικό και τον σωματικό, διότι όπου δεν υπάρχει ο Θεός, αργά ή γρήγορα έρχεται η νέκρωση.
Ο Χριστός λάμπει στού κόσμου το σκοτάδι. Έρχεται με την ταπεινότητα του βρέφους που γεννιέται σε μία σπηλιά και όχι με τη δόξα του βασιλιά. Έρχεται με την σοφία του δωδεκαετούς που διδάσκει τους μορφωμένους και γνώστες του κόσμου τούτου. Έρχεται με την υπακοή στα ανθρώπινα και τηρεί τους νόμους, όχι μόνο της θρησκευτικής παράδοσης, αλλά και της εργασίας, της τιμής στην οικογένεια, της ένταξης στην κοινότητα ενός λαού δύσκολου και σκληροτράχηλου. Έρχεται με την παντοδυναμία των θαυμάτων έναντι κάθε ασθένειας και κάθε δαιμονικής επιρροής όχι όμως για να επιδειχθεί, αλλά για να φανερώσει ότι η αγάπη είναι το σημάδι του Θεού. Έρχεται με την πληρότητα της διδασκαλίας, η οποία μεταμορφώνει την καρδιά όταν γίνεται γη αγαθή. Έρχεται με την απόφαση να πεθάνει με τη θέλησή του, για να μπορέσουμε εμείς, αφού εκείνος έγινε κατά πάντα όμοιος με μας, να τον ακολουθήσουμε στην έξοδο από τον άδη, πρώτα οι ψυχές μας και κατόπιν και τα σώματά μας, για να μας δείξει ότι ο άνθρωπος θα σωθεί ολόκληρος! Έρχεται για να γευτεί την απόπειρα του σκοταδιού να τον σβήσει, αφού τον βασανίσει με την αχαριστία, την κακία, την λύπη που προξενεί ο αντάρτης άνθρωπος εναντίον του Θεού! Έρχεται για να μας φανερώσει ότι όποιος πιστεύει σ’ αυτόν γίνεται ξανά παιδί του Θεού, μπορεί να φωτιστεί και να δεί τον Θεό τόσο στην παρούσα όσο και στην αιώνια ζωή!
Ο Χριστός λάμπει στού κόσμου στού κόσμου το σκοτάδι. Ο Θεός μας συγχωρεί για την ανυπακοή μας, για την απόφασή μας να τον αρνηθούμε. Και μας καλεί, διά της Αναστάσεώς του, κι εμείς να επιλέξουμε την οδό της συγχώρησης, για να αναστηθούμε μαζί του. Όπως κι εμείς έναντι του Θεού είμαστε ελεύθεροι και επιλέγουμε αμαρτάνοντας να αρνούμαστε το φως του, έτσι και όσοι μας θλίβουνε, νομίζουν ότι η ελευθερία τους είναι πιο πάνω από την αγάπη. Ας τους κατανοήσουμε, ας τους μιλήσουμε, ας τους συγχωρήσουμε, για να επιτρέψουμε στο αναστάσιμο φως να νικήσει στην ζωή της Εκκλησίας!
Ο Χριστός λάμπει στού κόσμου το σκοτάδι. Ας πούμε σ’ αυτήν την λαμπροφόρο αναστάσιμη νύχτα το ΝΑΙ από την καρδιά μας στη δωρεά της δικής μας ανάστασης και ας αναφωνήσουμε με τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο και ας το ζήσουμε: Ανέστη Χριστός!
