Η ελευθερία του Χριστού, προσφορά στον κόσμο

26 Μαΐου 2020

Ένα πέπλο πνευματικής παρακμής έχει σκεπάσει την ανθρωπότητα. Μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων είναι μελαγχολικοί και δεν ελπίζουν πλέον σε τίποτα. Αρκετοί που πιστεύουν στο Θεό μέσα τους, έχουν μία ανασφάλεια για το αν τελικά θα υπάρξει ένα καλύτερο αύριο.

Οι άνθρωποι δε γελάνε, δε χαίρονται, δεν αισιοδοξούν και δεν ελπίζουν. Κυριεύθηκαν από κοσμικό πνεύμα, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το πνεύμα του Ευαγγελίου. Σταμάτησαν να βλέπουν γύρω τους ότι υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει μόνο ο εαυτός τους και η οικογένειά τους. Δίπλα τους δεν ακούνε τον άλλον που αγωνιά και αυτός για τον άλλον. Και αν το αναλύσουμε, θα δούμε ότι για μας ο άλλος είναι μόνο ο εαυτός μας. Αυτόν πρέπει μόνο να βοηθήσουμε. Σε αυτόν μόνο να εξασφαλίσουμε τη θεραπεία. Γενικά βασιλεύει ο ατομισμός.

Οι άνθρωποι ζούνε σε κοινωνίες ερημικές. Οι πολυκατοικίες στοιβάζονται η μία δίπλα στην άλλη. Ο ένας είναι ασφυκτικά  πάνω στον άλλον. Η μοναξιά συγκατοικεί στις σκέψεις, στην αγάπη, στην παρουσία του ενός με του άλλου.

Δεν αγαπάνε τη ζωή, όπως την έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο. Αγαπάνε τα υποκατάστατα της ζωής. Τα υποκατάστατα της χαράς. Τα υποκατάστατα της ανθρωπιάς. Μετέτρεψαν τις κοινωνίες σε μάζες, οι οποίες ακολουθούν ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής κατευθυνόμενο. Ακολουθούν ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης, χωρίς να σκέφτονται ελεύθερα. Δημιούργησαν αυταπάτες περισσότερες, για να πιστέψουν ότι τις έχουν ανάγκη.  Ανακάλυψαν  νέα  μέσα επικοινωνίας γεμίζοντας με νούμερα και λογάριθμους το μυαλό τους, αγνοώντας το λόγο του Απ. Παύλου: Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, τούτοις αρκεσθησόμεθα (Α Τιμ. 6,8).

Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο άνθρωπος, αν ήταν ολιγαρκής στη ζωή του. Αν είχε ως γνώμονα στη ζωή του το λόγο του Θεού και πορευόταν με αυτόν. Δεν θα χειραγωγούσε τους συνανθρώπους του ούτε κοινωνίες ολόκληρες. Θα δημιουργούσε διεξόδους πίστεως και δρόμους αναζήτησης της Αλήθειας. «Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιω. η΄ 32).

Αυτή η Αλήθεια θα μπορούσε να λυτρώσει τον άνθρωπο από τα υπαρξιακά του ζητήματα και από την αναζήτηση του διαφορετικού. Την αναζήτηση του ματαίου και του προσκαίρου, του συνηθισμένου και του ανεράστου. Θα ζούσε με την αναγκαιότητα της δημιουργίας του ωραίου και εμπνευσμένου από τη χάρη του Θεού, η οποία θα τον οδηγούσε σε μονοπάτια αρετών και πνευματικής αναζήτησης.

Θα ανανέωνε συνεχώς την αγάπη και το άνοιγμα στον κάθε αδελφό, οποιουδήποτε χρώματος και εθνικότητας, γιατί ο κάθε αδελφός είναι μία πρόγευση του παραδείσου που ξεκινάει από αυτή ζωή. Δεν υπάρχουν συνταγές ιδιαίτερες, για να ανοίξουν το δρόμο για τη Βασιλεία των Ουρανών. Η συνταγή είναι συγκεκριμένη εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια: Αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτόν σου (Μάρκ. 12, 31). Να αγαπήσεις την εικόνα του Θεού. Την στραπατσαρισμένη από την κάθε είδους αποτυχία, από την κάθε είδους αμαρτία. Αυτή εκείνο το δειλινό άκουσε τη φωνή του Θεού: Αδάμ που είσαι ; Άκουσε τη φωνή του Θεού εξωτερικά, αλλά διάλεξε εσωτερικά την απομόνωση και οδηγήθηκε στην απώλεια που κράτησε μέχρι την Ενσάρκωση του Θεανθρώπου. Αυτή η Ενσάρκωση του Θεανθρώπου έφερε τη λύτρωση και άνοιξε τον παράδεισο διαμηνύοντας σε όλους τους ανθρώπους: Θάρρος! Εγώ είμαι, μη φοβάστε (Ματθ. 14, 27). Εγώ είμαι δίπλα σας, σε κάθε δυσκολία σας, σε κάθε δοκιμασία που υψώνεται μπροστά σας. Εξάλλου, ο απ. Παύλος μας το λέει κατηγορηματικά: Όλα τα μπορώ, χάρη στο Χριστό που με δυναμώνει (Φιλιπ. Δ΄ 13). Πώς μπορεί, λοιπόν, να ξαναεπιστρέψει στο απόλυτο κενό που ζούσε ο άνθρωπος πριν την Ενσάρκωση του Θεανθρώπου, αφήνοντας πίσω του την περίοδο τις χάριτος ;

Ας παρατηρήσουμε πώς ζούσε ο λαός του Ισραήλ, πριν έρθει ο Μωυσής.  Ας παρατηρήσουμε πώς ζούσε η Οσία Μαρία η Αιγυπτία πριν τη μετάνοιά της. Ας παρατηρήσουμε τον Άγιο Ληστή του Γολγοθά λίγο πριν το ‘’μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία σου’’ (Λουκ. 23, 42-43) πώς ήταν η ζωή του.

Καλούμαστε όλοι, λοιπόν, να εργασθούμε πνευματικά συντρίβοντας μέσα μας τα ξυλοκέρατα της αμαρτίας, όπως ο Άσωτος υιός, υπακούοντας στο νόμο και στο θέλημα του Θεού εν πλήρη ελευθερία, γιατί η ελευθερία αποτελεί προσφορά του Θεού εν Χριστώ προς τον κόσμο.