«Κάλυμνος»

Και ο ουρανός ο Ιερός

ο διάφανος, γεμάτος Φως

να ευλογή από υψηλά

τα χείλη του ανέμου

που ασίγαστα ψάλλουν γλυκά,

από τα χρόνια τα παλαιά,

τραγούδια για την λευτεριά,

που ο αντίλαλος απ’ τις σπηλιές

φέρνει σε απέναντι ακτές

σκορπίζοντας μες τις ψυχές

χαρά και ελπίδες.

Και το νησί ολόχρυσο

στου ήλιου τις αχτίνες.

Καράβι ακαταμάχητο.

Μάννα γενναία Δωρική.

Τρυγά την θάλασσα βαθειά

και ανθοφορεί σ’ όλη τη γη

νέες πατρίδες»