Μοναχός Θεοφύλακτος: Θαυμαστή επίσκεψη όλων των Αγίων Αναργύρων στο Κελλί του!

Ο Μοναχός, π. Θεοφύλακτος Νεοσκητιώτης (1897-1986), με την εικόνα απάντων των Αγίων Αναργύρων.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

[Διήγηση Μοναχού, π. Θεοφύλακτου]:
Άλλοτε πάλι είχα τον ίδιο πόλεμο [όπως αναφέρει ο Γέροντας, π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός ο πόλεμος του ήταν: «εν είδος λύπης, περίπου ως η μελαγχολία»] και η απόγνωσι με μάστιζε τρομερά.

Εγνώριζα βέβαια ότι είναι πόλεμος, αλλά δεν μπορούσα να απαλλαγώ.

Λόγω της απειρίας μου δεν το πολέμησα εξ αρχής, όταν μου πρωτοεμφανίστηκε αυτό το πάθος, και μου έγινε μόνιμος σταυρός.

Αφού κάθησα να ξεκουραστώ βλέπω μία ομάδα ανθρώπων διαφορετικής ηλικίας να ανεβαίνη από τον δρόμον του Κυριακού [της Νέας Σκήτης] προς τα πάνω, που ήταν η δική μου Καλύβη, και μιλούσαν μεταξύ τους.

Εγώ πρόσεχα ποίοι ήσαν και πού θα πήγαιναν.

Όταν πέρασαν το σταυροδρόμι και πλησίασαν την δική μου εξώπορτα, σταμάτησαν για λίγο και τους ακούω να λέγουν ευκρινώς:
– Δεν περνάμε από το καταγώγιό μας; [Η Καλύβη του π. Θεοφύλακτου ήταν αφιερωμένη στους Αγίους Αναργύρους].

Πράγματι άνοιξαν την πόρτα μου και μπήκαν μέσα με την σειρά ψάλλοντας το δικό τους απολυτίκιο: «Την εικοσάριθμον ένθεον φάλαγγα, την εξαστράπτουσαν χάριν ουράνιον, των Αναργύρων των λαμπρών το στίφος ανευφημούμεν…».

Επροπορεύετο όλων ο Άγιος Παντελεήμων, νεαρός, ξανθός, μεγαλοπρεπής και με παράσημον ιατρικής στο στήθος του, και ηκολούθησαν οι υπόλοιποι ψάλλοντας μελωδικώτατα όλο τους το τροπάριο.

Ανέβηκαν την σκάλα της Καλύβης στον επάνω όροφο που είναι η εκκλησία τους, μπήκαν μέσα, στάθηκαν με την σειρά στους δύο χορούς και άρχισαν να ψάλλουν τροπάρια από την ακολουθία τους.

Όταν τελείωσαν την ψαλμωδία, γύρισαν πίσω και έφυγαν προς το επάνω μέρος της Σκήτεως, αφού μου άφησαν την ευλογία τους και πολλή παρηγοριά και επί σειράν ημερών ήμουν γεμάτος χαρά και πνευματική ευτυχία.

Από το βιβλίο του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, «Οσίων Μορφών Αναμνήσεις», έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους, 2003.