Θαυμαστός τρόπος πληροφόρησης του Γέρ. Αρσενίου Σπηλαιώτη για την ερημίτιδα Φωτεινή!

Γέροντας Αρσένιος Σπηλαιώτης (1886-1983).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

[Γράφει ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Αρχιμανδρίτης Εφραίμ για τον Αρχιμανδρίτη, π. Ιωακείμ Σπετσιέρη (1858-1943)]:

Από το 1885 έως το 1925 διακόνησε σε διάφορες θέσεις στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, υπήρξε ιεροκήρυκας σε διάφορες μητροπόλεις της Ελλάδος, συνδέθηκε με πολλούς ενάρετους Γέροντες και τον Απρίλιο του 1890 συναντήθηκε με την Οσία Φωτεινή (1840-1928) την ερημίτιδα στον Ιορδάνη που του διηγήθηκε τον θαυμαστό βίο της, τον οποίο και συνέγραψε προς ωφέλεια του πληρώματος της Εκκλησίας.

Την Οσία Φωτεινή όμως είχε γνωρίσει και ο συνασκητής του μεγάλου Γέροντος Ιωσήφ [νυν οσίου Ιωσήφ Ησυχαστή], ο π. Αρσένιος [Σπηλαιώτης], με θαυμαστό τρόπο. Το 1915 η έρημος του Ιορδάνη γέμισε από στρατεύματα και εκείνη αναγκάστηκε να αφήσει το ερημητήριό της. Συνέπεσε εκεί να βρίσκεται και ο π. Αρσένιος σε εποχή που υπηρετούσε στον Πανάγιο Τάφο (1910-18).

Διηγείται ο ίδιος ο γερο-Αρσένιος: [ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο του Μοναχού Ιωσήφ Διονυσιάτη, 0 «Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης (1886-1983), συνασκητής Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού, Θεσσαλονίκη», γ’ έκδοση, 2004, σ. 40-41.]

«Εκείνο το διάστημα, ένας παράξενος, σπανός [χωρίς γένια] μοναχός, εμφανιζόταν πολύ συχνά στην νυκτερινήν αγρυπνίαν του Παναγίου Τάφου. Παρακολουθούσε με τόση προσήλωσιν και ευλάβειαν, όπου έγινε αντικείμενο περιεργείας στους ευλαβείς προσκυνητές.

Εξώφυλλο νέας έκδοσης του βιβλίου του Αρχιμανδρίτου Ιωακείμ Σπετσιέρη, η «Ερημίτις Φωτεινή», έκδοση Ιεράς Καλύβας «Σύναξις των Αγίων Αναργύρων», Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος, 1999. Σχέδιο εξωφύλλου του αγιογράφου Δημητρίου Τσιάντα.

Ενώ όμως οι άλλοι με πολύ δέος παρακολουθούσαν τον μοναχόν αυτόν, αντίθετα εκείνος ωσάν να ζούσε σε ουράνια σφαίρα, μεταρσιωμένος δοξολογούσε τον Θεόν ακατάπαυστα κλεισμένος στον εαυτόν του.

Κατά περίεργον όμως τρόπον, όταν περνούσε από κοντά μου, έριχνε ένα βλέμμα κατ’ ευθείαν στο πρόσωπό μου.

Μα τι να σας πω· τι ήταν εκείνο το βλέμμα! Ήμερο, πράο, ταπεινό, γεμάτο γλυκύτητα και αγάπη.

Αγάπη όχι όπως την φαντάζονται οι κοσμικοί· ο νους σου να ξεκολλά από την γη.

Να λες· “Χριστέ μου, μήπως είσαι εσύ και με δοκιμάζεις; Μήπως είναι κανένας άγγελος ουράνιος; Μήπως είναι κανένας Άγιος; Και πάλιν, γιατί μόνο σ’ εμένα ρίχνει αυτό το σπλαγχνικό βλέμμα; Τι να σημαίνει αυτό το πράμα”;

Βρισκόμενος σ’ αυτούς τους λογισμούς ακούω μια φορά ενώ προσευχόμουν, φωνή μέσα μου “αυτός που βλέπεις δεν είναι άνδρας· είναι γυναίκα και λέγεται Φωτεινή”.

Ικανοποιήθηκα κάπως στην απορία μου, αλλά και πάλι άλλη περιέργεια.
Ποια είναι αυτή η Φωτεινή;

Όταν όμως αργότερα κυκλοφόρησε το βιβλίο ‘Η ερημίτις Φωτεινή’ (του Αρχιμανδρίτου Ιωακείμ Σπετσιέρη), τότε έλυσα πλήρως την απορία μου, αλλά ήταν πια… αργά. Εγώ βρισκόμουν στο Άγιον Όρος και εκείνη ίσως στους ουρανούς»!

Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Εφραίμ Βατοπαιδινού, «Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός, (1.7.1921-1.7.2009), έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.