Άγιος Νεκτάριος: Πηγή αέναης νιότης της εκκλησίας στους σύγχρονους καιρούς!

Ο άγιος Νεκτάριος, με τη σημερινή του γιορτή, μας προετοιμάζει για την πρωτεύουσα ημέρα της γιορτής του! Την 9η Νοεμβρίου. Και επειδή φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την αγία κοίμησή του θα πρέπει να εορταστεί ως βασιλεύουσα αυτή η εορτή!

Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως, ο Θαυματουργός (1846-1920).

Άλλωστε και ο ίδιος δημιούργησε, άφησε στο πόδι του, και σε ολόκληρη την εκκλησία και τον κόσμο, όχι μόνον την οσιακή του μνήμη αλλά και διάδοχους και συνεχιστές. Και μάλιστα αγίους, και υπό αγιοκατάταξη αγίους. Ένας εσμός, πλήθος αγίων ήταν η συναναστροφή του και οι άνθρωποι που καθοδηγούσε. Το ίδιο και τα τέκνα του!
Ίδρυσε μια πνευματική αυτοκρατορία μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας που κανείς δεν μπορεί να την νικήσει, να την καταισχύνει, να την παραβλέψει!

Ναι, ο άγιος Νεκτάριος αποτελεί μια αυτοκρατορική μορφή αγίου, ο οποίος διέπρεψε σε πολλούς τομείς. Και μάλιστα σε καιρούς ξηρούς και άνυδρους, σε καιρούς πείνας, λιμού αλλά και πνευματικού λοιμού. Στην αυτοκρατορία και όαση του τα νάματα της εκκλησίας και το νέκταρ του Επισκόπου Πενταπόλεως Νεκταρίου ήταν ιδιαίτερα προσιτά, όχι βεβαίως στους προσωπικούς του υπηκόους, αλλά για όσους ένιωθαν αποπνικτικά και δεν άντεχαν την πνευματική ξεραΐλα που επικρατούσε. Και με την αγάπη του στον μοναχισμό έθεσε τις βάσεις για την δημιουργία αντίστοιχων πνευματικών οάσεων!

Ο άγιος ξεδίψασε, χόρτασε και θεράπευσε πνευματικά ανθρώπους, τόσο εν ζωή όσο και μετά θάνατο. Και δεν είναι μόνον αυτά και δεν είναι ίσως τα σημαντικότερα. Δεν ξεχνάμε, βεβαίως, ούτε το πολυποίκιλο συγγραφικό του έργο, το οποίο αρδεύεται από την ελληνική αρχαιότητα, την ελληνική ιστορία για να φτάσει στο Εκκλησιαστικό και Θεολογικό του έργο, που δεν του λείπει η πρωτοτυπία και βεβαίως το Πατερικό βάθος.
Ιδιαίτερο κεφάλαιο αποτελεί το ποιητικό και υμνολογικό του έργο στο οποίο ανακεφαλαιώνεται η Θεολογική του επάρκεια με την λεπτότητα της ψυχής του!
Της ποιητικής του ψυχής!

Αυτού του Μέγα διδάσκαλου και παιδαγωγού που η ταπείνωση, η αγάπη και η ρωμαλέα αγαθοσύνη του δεν τον ενοχλούσε να καθαρίζει ο ίδιος την Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, για να μην απολυθεί ο άρρωστος υπεύθυνος για την καθαριότητα.

Και ήδη κάναμε λόγο και για την ταπείνωση και την αγάπη του -και βεβαίως πάντα έμπρακτη και σιωπηρή- αρετές ικανές να του δώσουν από μόνες τους τα κλειδιά του παραδείσου και να τον φέρουν μπροστά στην πόρτα του!

Αλλά η αγιότητα του δεν έχει τελειωμό, αφού ο ίδιος δοκιμάστηκε, “πέθανε” αρκετές φορές από τις αδικίες, τις συκοφαντίες και τις διαβολές εναντίον του!
Μέχρι τα βαθιά του γεράματα!

Άγιος Νεκτάριος.

Όταν έγινε η αγιοκατάταξή του, οι μοναχοί της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους διχάστηκαν όσον αφορά την αγιότητά του. Και, τότε, ο Ηγούμενος της Μονής ζήτησε από τους Μοναχούς να νηστέψουν επί τριήμερο και να προσευχηθούν, για να τους φωτίσει ο Θεός, ποια είναι αλήθεια για το πρόσωπό του. Έτσι, την τρίτη ημέρα που ο ηγούμενος ετοιμαζόταν να κατέβει στην ακολουθία του όρθρου, ξαφνικά ανοίγει η πόρτα του κελλιού του και μπαίνει μέσα ο άγιος Νεκτάριος!
Βεβαίως, και αυτό θα ήταν μια απάντηση, αλλά ο ίδιος ο άγιος είπε στον εμβρόντητο ηγούμενο να πει στους Πατέρες της Μονής πως είναι άγιος γιατί συγχωρούσε!

Πρόκειται, λοιπόν, για τον άγιο της συγχώρεσης!
Ο μεγαλόψυχος και μεγαλόκαρδος άγιος που τα πάντα υπέμενε και τους πάντες συγχωρούσε!

Και η οσιακή του κοίμηση, έφερε μια δοξαστική αποθέωση για τον αδικημένο και κατασυκοφαντημένο άγιο, ο οποίος πλέον βρισκόταν πανταχού και σκόρπιζε την αγιότητα με θαυμαστές ιάσεις και ποικίλες άλλες θαυμαστές συνδρομές, ακόμη και σε ανθρώπους που δεν ήξεραν ούτε τον ίδιο, ούτε καν το όνομά του!

Και η Εκκλησία με έναν νέο άγιο δρώντα που καρποφορούσε και πρόσφερε την αγαθοσύνη στον λαό του Θεού έμοιαζε ολοζώντανη και θριαμβική!
Έδειχνε την αέναη νιότη της και την αέναη καρποφορία της!
Γιατί ο θρίαμβος και η δόξα της Εκκλησίας, μετά την Αγία Τριάδα και την Υπεραγία Θεοτόκο, είναι οι άγιοι της!

Ο άγιος Νεκτάριος άφησε στην Ελλάδα, τον ελληνικό λαό και σε όλη την οικουμένη ένα γερό αποτύπωμα της χάριτος που γεύτηκε.
Και το μεγαλείο του δεν ήταν μόνο η πλουσιοπάροχη συνδρομή και η βοήθειά του προς τους ασθενείς, τους πονεμένου, τους κάθε λογής δυσκολεμένους…

Το δώρο του σε όλους μας είναι η ζωή της αγιότητας, η οποία υπερβαίνει οποιαδήποτε άλλη μορφή κατήχησης, ηθικής διδασκαλίας, ιδεολογικής θεολογίας. Γιατί η αγιότητα είναι μεστή και πλήρης χάριτος, και αποτελεί από μόνη της όαση, και μπορεί να ξεδιψάσει πρώτα αυτόν ο οποίος την ζει, και μετά όσους θέλουν να τραφούν από αυτή.

Η ζωή του αγίου Νεκταρίου ήταν η ίδια η ζωή του Χριστού!
Έζησε και ο ίδιος ως σημείον αντιλεγόμενον εις τον αιώνα του!
Έζησε την Μεγάλη Εβδομάδα κατάσαρκα!

Και έτσι, όταν ετάφη, ο Θεός μάς τον παρέδωσε ξανά ως ζώντα-άγιο, και εσαεί κοινωνόν του ανθρωπίνου πόνου, και μαρτυρία αγιότητας στους σύγχρονους περίεργους καιρούς!

Ας είναι, λοιπόν, η σημερινή γιορτή του Αγίου μας, πρόγευση της βασιλεύουσας γιορτής που πλησιάζει!

Το νέκταρ υπερχειλίζει τρυφήσατε πάντες!