Η χειρουργική του καρκίνου

28 Οκτωβρίου 2020

Όταν ο γιατρός παραπέμπει τον ογκολογικό ασθενή σε κάποιο χειρούργο, αυτό ενδέχεται να γίνει είτε επειδή η οριστική διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο μετά από κάποια χειρουργική μέθοδο είτε επειδή η χειρουργική μέθοδος αποτελεί την καλύτερη μέθοδο θεραπείας ή έστω της έναρξης της θεραπείας πολλών μορφών καρκίνου.

Η χειρουργική μπορεί, επίσης, να εντοπίσει τη θέση του όγκου, το μέγεθός του, αν έχει γίνει μετάσταση, καθώς και άλλες πληροφορίες χρήσιμες για τη συνέχεια της θεραπείας. Για παράδειγμα, στις γυναίκες που υποβάλλονται σε εγχείριση για τον καρκίνο του μαστού, γίνεται εξαίρεση ή καθαρισμός των λεμφαδένων της μασχάλης. Επίσης, στις γυναίκες που υποβάλλονται σε εγχείριση για την αφαίρεση του καρκίνου των ωοθηκών, διενεργείται λαπαροτομία σταδιοποίησης και επιμελής έρευνα της κοιλιακής χώρας.

Η χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση όγκου κάποιες φορές προκαλεί ανασφάλεια στους περισσότερους από όσους πρόκειται να υποβληθούν σ’ αυτή. Ωστόσο, ενθαρρυντική είναι η είδηση ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των επεμβάσεων για καρκίνο υπήρξαν επιτυχή αποτελέσματα. Υπάρχουν, βέβαια, και οι περιπτώσεις που δεν έχουν θετική έκβαση.

Κάποιοι ασθενείς μπορούν να φύγουν από το νοσοκομείο αμέσως μετά το πέρας της εγχείρισης ή έστω να μείνουν λίγες μέρες. Άλλοι όμως χρειάζεται να νοσηλευτούν δύο ή και τρεις εβδομάδες ή και περισσότερο. Επίσης, κάποιοι ασθενείς μπορούν να γυρίσουν στη φυσιολογική τους ζωή αμέσως μετά την επέμβαση, ενώ σε άλλους χρειάζεται περισσότερο χρονικό διάστημα, κυρίως μετά από μεγάλες και δύσκολες επεμβάσεις. Παρόλο που οι περισσότεροι θα νιώσουν αδύναμοι κατά την περίοδο μετά την εγχείριση, μπορούν να περιμένουν  πλέον υψηλό επίπεδο μετεγχειρητικής φροντίδας και ικανοποιητική αντιμετώπιση του πόνου. (Rees, 2009: 53-54).

Παρακάτω ακολουθούν κάποιοι από τους πιο συνηθισμένους όρους που χρησιμοποιούνται στη χειρουργική του καρκίνου:

Εκτομή: Έτσι ονομάζεται η εξαίρεση του όγκου ή του οργάνου. Για παράδειγμα, η εξαίρεση ενός λοβού του πνεύμονα ονομάζεται πνευμονική λοβεκτομή και η εξαίρεση του προστάτη που περιέχει καρκινικό ιστό ονομάζεται προστατεκτομή.

Ριζική εκτομή: Είναι η παράλληλη αφαίρεση του καρκινικού ιστού και του υγιούς ιστού που τον περιβάλλει ή συνδέεται μ’ αυτόν ή με το εμπλεκόμενο όργανο. Η πρακτική αυτή στοχεύει στην οριστική αφαίρεση ακόμη και του τελευταίου καρκινικού κυττάρου από τον οργανισμό, ώστε να προληφθεί το ενδεχόμενο μετάστασης.

Η κατάληξη -στομία: Όταν ένας όγκος στέκεται εμπόδιο στη φυσιολογική δίοδο ενός από τους εσωτερικούς σωλήνες του σώματος, αυτό το τμήμα θα πρέπει να αφαιρεθεί, ώστε ο σωλήνας να απελευθερωθεί. Τότε ο χειρούργος αυτό που πρέπει να κάνει είναι να αφαιρέσει το τμήμα του όγκου, ώστε να δημιουργήσει ένα εξωτερικό άνοιγμα είτε προς τα μέσα είτε προς τα έξω συνδέοντας το στόμιο του σωλήνα με ένα τεχνητό άνοιγμα στο δέρμα, το οποίο ονομάζεται «στομία». Για παράδειγμα, η ένωση της τραχείας με το επικείμενο δέρμα ονομάζεται «τραχειοστομία» και μπορεί να είναι είτε προσωρινή είτε μόνιμη ανάλογα με τις συνθήκες. Άλλο παράδειγμα είναι η σύνδεση του λεπτού ή του παχέος εντέρου με μια στομία στο δέρμα του κοιλιακού τοιχώματος, η οποία ονομάζεται «κολοστομία». Η κολοστομία μπορεί να είναι είτε μόνιμη είτε προσωρινή.

Στομία: Έτσι ονομάζεται το τεχνητό άνοιγμα, στο οποίο συνδέεται ο σωλήνας που υπέστη την τομή και από το οποίο αποβάλλονται τα περιεχόμενα του σωλήνα. Συγκεκριμένα, μετά την κολοστομία, στην περιοχή της στομίας τοποθετείται μια σακούλα, στην οποία καταλήγουν τα περιεχόμενα του εντέρου. Αυτές οι ειδικές σακούλες είναι αρκετές για να προσφέρουν στους ασθενείς με κολοστομία μια πραγματικά φυσιολογική ζωή. (Rees, 2009: 54-55).

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ