Ο τέλειος τρόπος της Παλαιάς Διαθήκης

Είθισται εμείς οι άνθρωποι, όσο μετέχομε στην ζωή του Θεού, όσο εσθίομε και πίνομε και ευφραινόμεθα, τόσο να ξεχνάμε τις ευεργεσίες του. Εμείς όμως, ακόμη και αν τις ξεχνάμε, με τις εορτές τις ξαναθυμόμαστε.

Ο Γέροντας είναι το κέντρο της ζωής μας. Όσο περισσότερο ο Γέροντας είναι απομονωμένος, προσευχόμενος, μελετών, έχων τας χείρας τεταμένας εις τον ουρανόν, τόσο υπάρχει βεβαιότης ότι το μοναστήρι θα προοδεύση. Μία ημέρα προσευχής του είναι καλύτερη από εκατό ημέρες αγωνίας, άγχους, βραχνά, περισπασμών, ασχολίας της καρδιάς του, των χειλέων, των χειρών και των ματιών του, για να λύση τα προβλήματα του μοναστηριού. Και ταύτα δει ποιήσαι, αλλά δεν αποτελούν κάτι αληθινό, είναι μόνον για την οικονομία της φύσεώς μας. Ο Γέροντας είναι πλασμένος να είναι Χριστός και όχι θνητός που ακούει τους δικούς μας καημούς και μας κάνει να φυτοζωούμε. Καλύτερα να πεθάνωμε, όπως τόσοι μάρτυρες, παρά να ζούμε μια ψεύτικη ζωή, μια χαμοζωή.Ποια δικαιολογία και ποια απολογία θα δώσωμε για την ματαιότητα του βίου; Μόνον ως ήρωες μπορούμε να σταθούμε μπροστά στον Θεόν.

Ασφαλώς, υπάρχει τρόπος να βοηθήση ο Γέροντας τον μοναχό του, να σκύψη και να τον ρωτήση: Παιδί μου, τι κάνεις; τι σου λείπει; ποιες ανάγκες έχεις, για να σε βοηθήσω;  Ξεύρεις πόσο σε αγαπώ και σε καταλαβαίνω. Θα προσευχηθώ για σένα.

Υπάρχει όμως και ο άλλος τρόπος, που τον γνωρίζομε από την Παλαιά Διαθήκη, πριν από χιλιάδες χρόνια, και εν συνεχεία αφ’ ότου έγινε ο Ναός του Σολομώντος: Στεκόμαστε μπροστά στα Άγια των Αγίων, τον τόπο της παρουσίας του Θεού, απομονούμεθα εκεί, ενώ τα τέκνα του Θεού είναι έξω από τον χώρο αυτό, και μιλάμε στον Θεόν για τα τέκνα του. Τότε ο Θεός διευθετεί τα πάντα κατά τον καλύτερο τρόπο. Εκείνος γνωρίζει τι μας πρέπει, τι μας αξίζει και τι μας τιμά, για να εισέλθωμε στην βασιλεία του.

Αρχιμ. Αιμιλιανού, Λόγοι εόρτιοι Μυσταγωγικοί, Ίνδικτος, Αθήναι 2014, σ. 179-180.