Όταν έχεις μέσα σου φωτιά και νοιώθεις να καίγεσαι…

Ο Θεός κάνει μία πρώτη προσπάθεια να πιάση το χέρι του ανθρώπου, διότι ο άνθρωπος είχε γίνει σκληρός. Όταν μας καλή ο Θεός, του λέμε ότι είναι σκληρός ο λόγος του. Φοβόταν λοιπόν ο Θεός μήπως αντιδράση αρνητικά ο άνθρωπος, γι’ αυτό δίνει τις πλάκες με χαραγμένο το νόμο στον Μωυσή.

Για να μην αγανακτήση εναντίον του ο άνθρωπος και του πη ότι του κλέβει την ελευθερία του, δίνει στον λειτουργό του -πόσο ταπεινός είναι ο Θεός!- τις λίθινες πλάκες του νόμου. Έτσι, διά του μωσαϊκού νόμου έχομε την πρώτη αφή γης και ουρανού. Ο Θεός μας δίνει διά του Μωυσέως τον νόμο, και ο νόμος γίνεται χειραγωγός εις Χριστόν· μας παίρνει από το χέρι και μας πηγαίνει στον Θεόν. Ο νόμος γίνεται ζωοποιός.

Παρ’ όλα αυτά, ο άνθρωπος πάλι σκληρύνεται και πάλι απωθεί τον Θεόν. Τον πλησίασε, είδε την αγάπη του, αλλά δεν την άντεχε, γι’ αυτό του είπε: Στάσου μακριά, Θεέ μου, εγώ θέλω να έχω την ελευθερία μου. Τότε ο Θεός αναγκάσθηκε να στείλη προφήτες, για να περιπατήση στις καρδιές των ανθρώπων. Όταν μέσα σου έχεις φωτιά και νοιώθης να καίγεσαι, θέλεις να την βγάλης. Όταν έχης λόγο, θέλης να τον πης. Το ίδιο και οι προφήτες, όταν τους επισκεπτόταν το Πνεύμα, ήθελαν να πουν αυτό που τους ψιθύριζε στα πνευματικά αυτιά τους. Ένας προφήτης, που έλαβε Πνεύμα Άγιον, λέγει: Θεέ μου, ο λόγος σου που μου ψιθυρίζει το Πνεύμα είναι «εις ευφροσύνην και χαράν καρδίας μου, ότι επικέκληται το όνομά σου επ εμοί…» (Ιερ. 15,16). Η καρδιά μου, λέγει, χαίρεται και αγάλλεται από τον λόγο σου και μέσα μου ακούω να ψιθυρίζεται το όνομά σου. Το ίδιο έκαναν όλοι οι προφήτες μέχρι τον Ιωάννη, που είναι ο έσχατος των προφητών, διότι από αυτόν αρχίζει η νέα ζωή με τον Χριστόν. Ο Χριστός συμπληρώνει τον νόμο, επαληθεύει τις προφητείες και μας φέρνει την πίστι, τον δεσμό που μας δένει μαζί του.

Αρχιμ. Αιμιλιανού, Λόγοι εόρτιοι Μυσταγωγικοί, Ίνδικτος, Αθήναι 2014, σ. 148.