Επέμβαση για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής μετά από καρκίνο

3 Νοεμβρίου 2020

Επέμβαση ανακατασκευής

Μετά το πέρας της εγχείρησης αφαίρεσης κάποιου όγκου, συνήθως παρατηρούνται δυσλειτουργίες στον ανθρώπινο οργανισμό, οι οποίες όμως αποκαθίστανται εύκολα. Για παράδειγμα, πολλές γυναίκες, οι οποίες έχουν υποστεί μαστεκτομή, αναπτύσσουν εύκολα ένα «καινούριο» μαστό. Αυτό επιτυγχάνεται με τη βοήθεια μιας μορφής τεχνητών «εμφυτευμάτων» κάτω από τον δερματικό μυ είτε με τη δημιουργία ενός «καινούριου μαστού» χρησιμοποιώντας μυς και λιπώδη ιστό από τη ράχη ή το κατώτερο κοιλιακό τοίχωμα. Τα αποτέλεσματα τις περισσότερες φορές είναι ικανοποιητικά. Έτσι, οι γυναίκες αυτές έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής με βελτιωμένη ψυχολογία, καθώς δεν είναι καθόλου εύκολο για μια γυναίκα να ζήσει ακρωτηριασμένη μετά τη μαστεκτομή.

Βέβαια, αυτές οι διαδικασίες αποκατάστασης μπορούν να εφαρμοστούν με επιτυχία μόνο από αρκετά εξειδικευμένους χειρουργούς, συνήθως με την ειδικότητα του πλαστικού χειρούργου. Οι πλαστικοί χειρούργοι προσφέρουν μια πολύ μεγάλη βοήθεια τόσο στη φροντίδα των ασθενών με καρκίνο του μαστού, όσο και στην αποκατάσταση της εμφάνισης και της λειτουργικότητας ενός μέλους μετά από μια μεγάλη εγχείρηση του όγκου, όπως στην περιοχή της γναθοπροσωπικής χώρας, κεφαλής και τραχήλου και σε άλλα σημεία του σώματος. Κάποιες επεμβάσεις ανακατασκευής διενεργούνται στη διάρκεια αφαίρεσης των όγκων, με τον πλαστικό να χειρουργεί ταυτόχρονα με τον χειρουργό που αφαιρεί τον όγκο. Επεμβάσεις σε άλλα σημεία του σώματος όμως, μπορεί να χρειαστεί να γίνουν αργότερα από την αφαίρεση του όγκου.

Σε όλες τις παραπάνω εγχειρήσεις χρησιμοποιείται ένα τεχνητό μέσο που ονομάζεται «πρόσθεση». Οι ασθενείς με σαρκώματα των οστών στα άκρα οφελούνται πάρα πολύ από τις επεμβάσεις αποκατάστασης των οστών με προσθετικά εμφυτεύματα, γιατί χάρη σ’ αυτές αποφεύγεται το δυσάρεστο ενδεχόμενο του ακρωτηριασμού των άκρων. (Rees, 2009: 60-61).

Ανακουφιστική εγχείρηση

Οι χειρουργικές επεμβάσεις, εκτός από την αφαίρεση των όγκων, στοχεύουν και στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της νόσου. Μερικές φορές οι μέθοδοι αυτές έρχονται σε σύγκρουση με άλλες θεραπείες, οι οποίες στοχεύουν στην καταστροφή του καρκινικού όγκου.

Πολλές φορές ένας όγκος δημιουργεί μια απόφραξη, η οποία ανακουφίζεται με την εισαγωγή προσθετικών σωλήνων ή παροχετεύσεων. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, σε ασθενείς με καρκίνο του οισοφάγου. Αν δημιουργηθεί μια απόφραξη μέσα στην κοιλιακή χώρα, ανακουφίζεται με επεμβάσεις παράκαμψης. Οι μεταλλικές προσθέσεις τοποθετούνται μέσα σ’ ένα οστό, το οποίο έχει υποστεί κάταγμα ή έχει αδυνατίσει αρκετά εξαιτίας κάποιου είδους καρκίνου που έκανε μετάσταση. Η μέθοδος αυτή, ανάμεσα στα άλλα, αποκαθιστά τη δύναμη του οστού και επιτρέπει στο άκρο, στο οποίο ανήκει, να λειτουργεί και πάλι φυσιολογικά ή έστω σχεδόν φυσιολογικά. Οι χειρούργοι πολλές φορές καταφεύγουν στη χρήση των ακτίνων λέιζερ, ώστε να σχηματίσουν μια οπή στους όγκους που αποφράσσουν τη δίοδο του οισοφάγου ή έναν από τους κύριους βρόγχους του πνεύμονα. Επίσης, μπορεί να απαιτηθεί τραχειοστομία, όταν ένας όγκος εμποδίζει τις φωνητικές χορδές ή τον λάρυγγα προκαλώντας δυσκολία στην αναπνοή.

Ένας όγκος που ασκεί πίεση στον νωτιαίο μυελό, ενδέχεται να προκαλέσει αδυναμία στα κάτω άκρα. Αυτό οφείλεται στο ότι ο όγκος επηρεάζει τη νεύρωση των μυών των άκρων. Στην περίπτωση αυτή ο όγκος αφαιρείται από νευροχειρουργό ή ορθοπαιδικό, προκειμένου να ανακουφιστεί ο ασθενής. Κάποιοι ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο του μαστού ή του προστάτη οφελούνται πάρα πολύ από τη χειρουργική αφαίρεση των ωοθηκών ή των όρχεων, επεμβάσεις που είναι γνωστές σαν ωοθηκεκτομή και ορχεκτομή αντίστοιχα. Αυτές οι μορφές καρκίνου συχνά υφίστανται την ορμονική επίδραση. Για το λόγο αυτό η αφαίρεση των πηγών των ορμονών αυτών, μπορεί να επιφέρει τη συρρίκνωση των συγκεκριμένων όγκων, η οποία, μάλιστα, μπορεί να διαρκέσει και μεγάλο χρονικό διάστημα. Τέλος, οι χειρουργικές επεμβάσεις μπορούν να χρησιμεύσουν για τον έλεγχο μιας αιμορραγίας που προκαλείται από έναν κακοήθη όγκο. (Rees, 2009: 61-62).

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ