Ο Άγγελος από την Αντιόχεια· Μητροπολίτης Χαλεπίου Παύλος

14 Νοεμβρίου 2020

Η ίδια η ιστορία του ανθρώπινου γένους, μαρτυρεί το πέρασμα δισεκατομμυρίων ανθρώπων πάνω στη γη, που όμως δεν άφησαν πίσω τους κανένα ίχνος η αποτύπωμα, ήταν απλά περαστικοί από αυτή τη ζωή. Ο Μητροπολίτης Παύλος δεν δέχτηκε να είναι απλά ένας περαστικός ή μια ακόμη χαμένη φωνή μέσα στη φασαρία της πόλης. Η φωνή του έφθανε σε μας ως μία δροσερή αύρα που γλύκαινε και ανέπαυε τις ψυχές μας, ηρεμούσε την πόλη και σταματούσε τη φασαρία της, καθώς μιλούσε το Άγιο Πνεύμα μέσα του και διαμέσου αυτού, με λόγο τέτοιο που θα τον θυμούνται όλες οι γενιές της Αντιόχειας κάθε φορά που θα ευαγγελίζονται το Λόγο του Θεού.

Ένας από τους σημαντικότερους αγγέλους της Εκκλησίας της Αντιόχειας, και από τους σημαντικότερους της σύγχρονης εποχής, ο Άγγελος του Χαλεπίου, είναι ο αξιοσέβαστος πατήρ όλων μας και μητροπολίτης μας Παύλος Γιαζίγκι, ο άνθρωπος του Θεού και ο υπηρέτης του.

Λατρεύω να μιλάω για τον αγαπημένο μου πατέρα εν Θεώ, τον Μητροπολίτη Παύλο Γιαζίγκι, τον καθαρό, με την ταπεινή καρδιά. Με την λέξη «πατέρα» εννοώ ότι ξαναγεννήθηκα εν Χριστώ χάρη σε αυτόν και με μετέφερε από τον παλιό μου κόσμο στο νέο, παρόλο που νιώθω πως δεν είμαι άξιος να είμαι πνευματικό του παιδί, λόγω της μεγάλης πνευματικής απόστασης που μας διακρίνει, επειδή πιστεύω πως ο μητροπολίτης μας είναι μία κορυφή που δύσκολα μπορεί να τη φτάσει κανείς.

Αυτός, ο άνθρωπος του Θεού, γεννήθηκε στη Λαοδικεία το έτος 1959 και μεγάλωσε στους κόλπους της Εκκλησίας μ,ας, ώσπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο. Η αγάπη του για τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και την εύσπλαχνη μητέρα Του τη Θεοτόκο και Αειπάρθενο Μαρία φούντωνε όλο και περισσότερο, μέχρι που πήγε στο περιβόλι της Παναγίας (το Άγιον Όρος στη χερσόνησο του Άθω στην Ελλάδα ονομάζεται επίσης «περιβόλι της Παναγίας»), με τις ευλογίες του Αγγέλου της Λαοδικείας, του Μητροπολίτη Ιωάννη Μανσούρ (τον χειροτόνησε ιερέα το 1992 και το 1994 αρχιμανδρίτη), όπου βρήκε αυτό που αναζητούσε η ψυχή του.

Το Άγιον Όρος έγινε το καταφύγιο της ψυχής του όσο αυτός διέμενε στην Ελλάδα. Ένα από τα σημαντικότερα Κελιά του Αγίου Όρους ήταν του Αγίου Νικολάου Μπουραζέρη, που τον δέχτηκε σαν παιδί της και εκεί ουσιαστικά διδάχτηκε το σύνολο των αρχών του ασκητισμού, ξεκινώντας από την ιερή υπακοή και την αδιάλειπτη προσευχή μέχρι τον πραγματικά ταπεινό βίο και την φιλάνθρωπη αυτοθυσία.

Το πνευματικό σημείο αναφοράς του, ήταν ο γέροντας Κύριλλος, ο προεστός της Συνοδείας του Αγίου Νικολάου Μπουραζέρη, ένας ιερέας ασκητής, που πέρασε τη ζωή του ανάμεσα στην προσευχή, την άσκηση και τα ιερά βιβλία. Επίσης, από εκείνον ήταν που πήρε τις ευλογίες για να μαζέψει το πνευματικό νέκταρ από πολλούς πατέρες, όπως από τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη (η κατάταξη του ως Αγίου έγινε το 2015 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η ορθόδοξη εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του στις 12 Ιουλίου. Εκοιμήθη το 1994), τον γέροντα Παρθένιο, ηγούμενο της μονής Αγίου Παύλου, τον γέροντα Ισαάκ Ατάλλα (Γέροντας της Καλύβης. Είχε λιβανέζικες ρίζες και έχει συγγράφει μετάφραση πολλά βιβλία. Είναι το πνευματικό παιδί του Αγίου Παΐσιου) και τον γέροντα Πολύκαρπο (ήταν μεγάλος πνευματικός, ιδρυτής πολλών μοναστηριών εντός και εκτός Ελλάδος), καθώς και πολλούς άλλους από τους μεγάλους πνευματικούς πατέρες, εντός και έκτος του Αγίου Όρους.

Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ Θεολογίας από το Α.Π.Θ. με ειδικότητα στη μελέτη Ηθικής του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου (Εσχατολογία και ηθική κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο). Έπειτα, κατά το έτος 1992, επέστρεψε στη Συρία, φέροντας μαζί του την πολύτιμη πνευματική αγιορείτικη εμπειρία του και άσκηση.

Μετά την επιστροφή του στη Λαοδικεία, διορίστηκε ιερέας στην εκκλησία του Αγίου Ανδρέα και μετέπειτα αρχιμανδρίτης στον καθεδρικό ναό του Αγίου Γεωργίου, όπου ήταν πάντα δραστήριος, και στις δύο εκκλησίες. Εκείνον τον καιρό δίδασκε ως αναπληρωτής καθηγητής στη Θεολογική σχολή στο Μπαλαμάντ. Από εκείνη τη στιγμή άρχισε η πορεία μου μαζί του. Έπειτα, εστάλη στον Λίβανο και ορίστηκε Πρύτανης της Θεολογικής σχολής του Μπαλαμάντ (από το 1994 έως 2001) και παράλληλα Ηγούμενος της ιεράς Μονής της Παναγίας του Μπαλαμάντ. Ήταν ο δάσκαλός μας στην εν Χριστώ αγάπη, στήν υπομονή και στη ταπεινοφροσύνη. Αυτό το διαπιστώναμε κάθε φορά που τον βλέπαμε να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με ηρεμία και ειρήνη και κάθε φόρα που δεν μας επέτρεπε «να βάζουμε δικαιολογίαν», δηλαδή να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας ή ακόμα και τον ίδιο, καθώς πάντα μας επαναλάμβανε τη γνωστή του φράση: «Καλύτερα να παρατηρείτε τους εαυτούς σας για να εντοπίζετε τις προσωπικές σας ελλείψεις, τις αδυναμίες και τα πάθη σας. Φροντίστε πάντοτε να διορθώνετε τους εαυτούς σας, και μην σπαταλάτε μάταια τον πολύτιμο χρόνο που σας έδωσε ο Θεός με την αργολογία και την δικαιολογία». Συνέχιζε, λέγοντάς μας ότι ως χριστιανοί οφείλουμε «να αγαπάμε αλλήλους», «πάντα να σεβόμαστε την εικόνα του Θεού μέσα στον κάθε άνθρωπο και πάντα να μένουμε μόνο με τα θετικά του στοιχεία». Ολοκλήρωνε λέγοντάς μας: «Ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να μιλά, εσείς όμως να μην σκεφτείτε ποτέ τα λόγια του καθενός, σκεφτείτε μόνο τον λόγο του Θεού και να έχετε πάντα στο νου και την καρδιά σας τον Κύριό μας τον Εσταυρωμένο. Αυτός είναι ο στόχος μας, γιατί μετά τα Πάθη και τη Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση. Απαρνηθείτε τους εαυτούς σας, κουβαλήστε τον σταυρό σας και ακολουθήστε τον Κύριό μας τον Παντοκράτορα». Έτσι μας δίδασκε όλα εκείνα τα χρόνια και παρόλο που οι δοκιμασίες πλήθαιναν, η αγάπη του αύξανε διαρκώς. Ήταν συνετός, σοφός και υπομονετικός με όλους ανεξαιρέτως – από τα πνευματικά του παιδιά μέχρι και τον κάθε άνθρωπο που θα συναντούσε.

Σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα του μοναστηριού, επέβαλε στους μαθητές του Εκκλησιαστικού Σεμιναρίου (μαθητές του Γυμνασίου) να μείνουν τουλάχιστον ένα χρόνο επιπλέον εκεί, έτσι ώστε να μάθουν το νόημα της πνευματικής ζωής, δηλαδή τη Θεολογία πρακτικά, πριν εισέλθουν στη θεωρητική Θεολογία, ώστε να προετοιμαστούν σωστά για να γίνουν οι ιερείς του Θεού στο μέλλον.

Όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο θεματοφύλακας του μοναστηριού και της Θεολογικής σχολής. Εξέλιξε, ανανέωσε και επισκεύασε πολλά τμήματα και στα δύο, αφήνοντας το αποτύπωμά του στο μοναστήρι και στη σχολή, κάτι το οποίο το μαρτυρούν όσοι δούλευαν μαζί του. Και επειδή ήταν πιστός στα λίγα, τον εμπιστεύτηκε ο Θεός και στα πολλά. Έτσι, η Ιερά Σύνοδος, τον εξέλεξε Μητροπολίτη της πόλης του Χαλεπίου και της Αλεξανδρέττας (εκλέχθηκε το 2000). Τώρα ανέβηκε ένα σκαλοπάτι ακόμα στην ιεραρχία και άνοιξαν μπροστά του νέοι ορίζοντες, ξεκινώντας το έργο του κυριολεκτικά από μηδενική βάση.

Αναζωογόνησε την εκκλησία του Χαλεπίου και της Αλεξανδρέττας με το δυνατό του πνεύμα, αυτό που είχε καλλιεργήσει στο περιβόλι της Παναγίας. Ξεκίνησε σιωπηρά και σοφά ώστε πολλοί δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν στην αρχή. Ωστόσο όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο έβλεπαν και θαμπώνονταν από την επιτυχία της ορθόδοξης Εκκλησίας μας στο Χαλέπι και στην Αλεξανδρέττα. Στα χρόνια του η εκκλησία δυνάμωσε με απερίγραπτο τρόπο, ξεκινώντας από τη Μητρόπολη και την αναβίωση και την τακτοποίησή της, μέχρι και την ίδρυση πρότυπου ορθόδοξου σχολείου, που ξεπέρασε πολλά από τα σημαντικότερα σχολεία στο Χαλέπι. Επίσης, ίδρυσε το μοναστήρι της Ευαγγελίστριας, το οποίο είχε στις τάξεις του μοναχές με χαριτωμένη πνευματική ζωή και σπουδαίες πνευματικές αρετές.

Επίσης, χειροτόνησε πολλούς ιερείς, οι οποίοι ήταν επιστημονικά και θεολογικά καταρτισμένοι και με ποιμαντικές ικανότητες. Αυτό μαρτυρεί το γεγονός πως αρκετοί από αυτούς, έγιναν στη συνέχεια μητροπολίτες και ηγούμενοι μοναστηριών.

Ίδρυσε στο Χαλέπι αρκετά κοινωνικά ιδρύματα για τη βοήθεια φτωχών, αναπήρων, απόρων και εχόντων ανάγκη. Αναγέννησε την ιεροδιδασκαλεία και εμφύσησε σε αυτήν μια διαφορετική πνευματική αύρα, σε όλα τα επίπεδα, ξεκινώντας από την παιδική ηλικία, μέχρι και τους ενήλικες, στο Χαλέπι και την επαρχία του (Ίντλιμπ και Αλ Τάμπκα), καθώς και στην Αλεξανδρέττα. Το ίδιο ίσχυσε και για τους προσκόπους και το σημαντικό τους ρόλο στην εκκλησία.

Ίδρυσε το ιδιωτικό σχολείο «Ανατολή» με ευρωπαϊκά πρότυπα, μετά από δωρεά της Ελληνικής Εκκλησίας, η οποία εμπιστεύτηκε αυτόν και το έργο του, στο οποίο μάλιστα τοποθέτησε τον θεμέλιο λίθο ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος (τοποθέτησε τον θεμέλιο λίθο το 2003 και απεβίωσε ο μακαριστός το 2008). Αυτό το σχολείο έγινε ένας φάρος της επιστήμης, καθώς η διδασκαλία σε αυτό γινόταν στην ελληνική γλώσσα, στην αγγλική αλλά και στη γαλλική γλώσσα, μαζί με την σχολική ύλη της Συρίας, η οποία όμως διδασκόταν στην αραβική. Στο σχολείο φοιτούσαν παιδιά και νέοι της μητροπόλεως, ξεκινούσαν τη φοίτησή τους από το Νηπιαγωγείο και έφταναν έως και την Γ’ Λυκείου.

Ο Μητροπολίτης Παύλος συνέγραψε πολλά θεολογικά και πνευματικά έργα (βλέπε σελ. 99 του βιβλίου αυτού ) με σκοπό τη βοήθεια του σύγχρονου χριστιανού, εκφώνησε από τον άμβωνα πολλά σημαντικά πνευματικά κηρύγματα (ο Σεβασμιότατος Ιωάννης Μανσούρ τον είχε αποκαλέσει «ο νέος Χρυσόστομος»), δημοσίευσε πολλά άρθρα και έκανε αξιόλογες μεταφράσεις.

Συμμετείχε σε αρκετά διεθνή συνέδρια, χριστιανικά και ισλαμικά και εκπροσώπησε το πατριαρχείο Αντιόχειας για πέντε χρόνια (2005-2010) στον επίσημο διάλογο με την Καθολική Εκκλησία. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της ορθόδοξης πίστης της Αντιόχειας, παρά τις διάφορες πιέσεις και ήταν μέλος στη γραμματεία του Πατριαρχείου της Αντιόχειας.

Ο Μητροπολίτης μας αντιλήφθηκε τη σημασία της τεχνολογίας και τη χρησιμοποίησε για την εξυπηρέτηση της Εκκλησίας και των νέων, ιδρύοντας πρωτοποριακές εκκλησιαστικές ηλεκτρονικές ιστοσελίδες.

Είναι ένας άνθρωπος που έγραψε ιστορία, ένας άνθρωπος του Θεού, αφοσιωμένος στον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό και ακριβώς επειδή αγάπησε τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς και της ψυχής του, γι’ αυτό μπόρεσε να αγαπήσει τόσο πολύ και τον πλησίον του. Είναι ένας αληθινός υπερασπιστής του δικαίου, οπουδήποτε και οποτεδήποτε, γι’ αυτό και απήχθη στις 22 Απριλίου του 2013. Από τότε δυστυχώς αγνοείται.

Παρακαλώ τον Θεό να δεχτεί τις προσευχές του για μας, όπου κι αν είναι, όπως και τις ταπεινές προσευχές μας γι’ αυτόν.

Εν κατακλείδι, ό,τι και να πω, όπως και να περιγράφω αυτόν τον άγγελο, δεν υπάρχουν αρκετές λέξεις για να του αποδώσουν αυτό που του αξίζει. Μπερδεύεται η γλώσσα και χάνονται οι λέξεις και δεν θα μπορούσαν να τον δικαιώσουν, γι’ αυτό θα αρκεστώ στο να πω ότι ο δικός μου πνευματικός πατέρας ήταν πατέρας όλων μας.

Γέροντας του Βατοπαιδινού Κελλίου του Αγίου Προκοπίου

Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Ομπέιντ

Άγιον Όρος

Αρχές της Σαρακοστής, 19 Φεβρουάριου 2018

 

Πηγή: Νατζάχ Χαμασμίε, Γίνεσθε ουν φρόνιμοι ως οι όφεις· Ευαγγελικοί και βιωματικοί συλλογισμοί για τον μητροπολίτη Παύλο Γιαζίγκι, Μετάφραση και απόδοση: Ρίμα Γαζάλε

Πρώτη έκδοση στα ελληνικά Αύγουστος 2020, Ελλάδα

σελ. 14-23, § Πρόλογος για τον Μητροπολίτη Παύλο Γιαζίγκι· Άγγελος από την Αντιόχεια, του  Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου Ομπέιντ.

Η Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Γερμανίας και Κεντρικής Ευρώπης δημοσίευσε το βιβλίο:

«ΓΙΝΕΣΘΕ ΟΥΝ ΦΡΟΝΙΜΟΙ ΩΣ ΟΙ ΟΦΕΙΣ» στα ελληνικά

Με αφορμή την εικοστή επέτειο ενθρονίσεως του Μητροπολίτη Paul ως Μητροπολίτης Χαλεπίου και Αλεξάνδρειας

Το βιβλίο ζητείται από τη Αρχιεπισκοπή της Γερμανίας, στα γερμανικά και στα ελληνικά:

[email protected]

Το βιβλίο ζητείται στην ελληνική μετάφραση από την Ελλάδα,

Κυρία Rima Ghazali (Θεσσαλονίκη):

00 30 693 2273259