Διέλθωμεν έως Βηθλεέμ…

«Μη φοβείσθε. Ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ος έστι Χριστός Κύριος, εν πόλει Δαυίδ» (Λουκ. 2,10.11)

Το απ’ αιώνος μυστήριον ανακαλύπτεται σήμερον εν πόλει Δαυίδ. Εν ταις εσχάταις ημέραις, ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον τον Υιόν αυτού γεννηθέντα ως άνθρωπον. «Μη φοβείσθε», είπεν ο Άγγελος προς τους ποιμένας, «Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην». Η σκοτεινή της αμαρτίας νυξ παρήλθεν. Επεφάνη ο ήλιος της δικαιοσύνης.

Άνθρωποι χαρήτε! Ο ευαγγελισμός εκείνος της χαράς φθάνει μέχρις ημών. Δι ημάς ετέχθησωτήρ εν Βηθλεέμ. Δι ημάς κατήλθεν ο Θεός εις την γην, εταπεινώθηδι ημάς ο Βασιλεύς των ουρανών και εις αλόγων ζώων κατεκλίθη φάτνην.

Μετά ποίων σκέψεων και συναισθημάτων θα σταθώμεν προ της φάτνης;

Ίστανται προ αυτής σκιρτώντες εκ χαράς και προσατενίζουσι προς το εν αυτή θείον βρέφος μετά περιεργίας οι απλοί ποιμένες, περιεργάζονται τα εν τω σπηλαίω τελούμενα η απλότης και η ταπεινοφροσύνη, εις ας το πρώτον απεκαλύφθη το απερινόητον της ενσαρκώσεως του Θεού μυστήριον. Το θέαμα καταπλήσσει αυτούς, η πίστις πληρούσα την ψυχήν των, καθιστά αυτούς ενθουσιώδεις κήρυκας της αποκαλυφθείσης αληθείας. Οι ποιμένες επαναλαμβάνουσι, «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία»!

Προκληθείς εκ των φημών περί της γεννήσεως του Μεσσία σπεύδει εις την Βηθλεέμ και ο Ιουδαίος Φαρισαίος. Οποία δι αυτόν απογοήτευσις! Αυτός λοιπόν είναι ο εναγωνίως επί γενεάς γενεών αναμενόμενος Μεσσίας; Αυτός ο Βασιλεύς των Ιουδαίων; Το ασθενές αυτό παιδίον το κατακλιθέν εις αλόγων ζώων φάτνην; Εν μέσω ανηκούστου πενιχρότητος, θ΄αναστήση τον Ισραήλ;  Ο Ιουδαίος φεύγει  εν αγανακτήσει, δια να μη επανέλθη προς τον Σωτήρα! Μάτην βεβαιούσιν αυτόν οι ποιμένες, ότι ήκουσαν παρά των Αγγέλων, ότι το παιδίον εκείνο ήτο ο αναμενόμενος Μεσσίας!

Έρχεται προ της φάτνης και ο Έλλην σοφός. Κύπτει περιέργως και συλλογίζεται, πως είναι δυνατόν ο Θεός να γεννηθή ως άνθρωπος; Ήτο λοιπόν Θεός το παιδίον εκείνο; Μόλις συγκαλύπτων την περιφρόνησίν του απέρχεται. Θα επανέλθη όμως ταχέως.

Δρομαίοι καταφθάνουν εκ Περσίας οι μάγοι. Δεν συγκρατούσιν αυτούς το μήκος και οι κίνδυνοι της οδού. Πιστεύουσιν ότι όντως ετέχθη ο Σωτήρ του κόσμου και προσκομίζουσιναυτώ δώρα ως Βασιλεί και Θεώ ενανθρωπήσαντι. Εξακριβώσαντες τον τόπον της γεννήσεως και οδηγηθέντες υπό του αστέρος ήλθον προς το παιδίον «και πεσόντες προσεκύνησαν αυτώ».

Αλλά θέλει και ο Ηρώδης να προσκυνήση. Ώ! Να προσκυνήση ο Ηρώδης τον γεννηθέντα Σωτήρα και Βασιλέα. Μετά μικρόν όμως χιλιάδες πτωμάτων αθώων νηπίων θα καλύπτωσι τας οδούς της Βηθλεέμ, θρήνοι και κλαυθμοί και οδυρμοί των μητέρων θ΄αντηχώσι μέχρι του αιμοβόρου τυράννου, ζητήσαντος να καταπνίξη εν αίματι την εν τω κόσμω εμφανισθείσαν αλήθειαν.

Πόσοι και πόσοι μετ΄ αυτόν δεν επανέλαβον την κακούργον προσπάθειαν της καταστροφής του Χριστιανισμού! Πόσοι και πόσοι δεν παρήλθον προ της φάτνης αδιαφόρως ή περιφρονητικώς! Αλλ΄ η ανθρωπότης ούτ΄ έπαυσεν ούτε θα παύση κύπτουσα ευλαβώς προ αυτής και προσκυνούσα τον τεχθέντα Σωτήρα.

«Δεύτε ίδωμεν, πιστοί, πού εγεννήθη ο Χριστός», κράζει προς ημάς, τα γενέθλια του ενανθρωπήσαντος Σωτήρος πανηγυρίζουσα η Εκκλησία.

Είπωμεν μετά των ποιμένων, εις την πρόσκλησιν της Εκκλησίας ανταποκρινόμενοι, «Διέλθωμεν δη έως Βηθλεέμ και ίδωμεν το ρήμα τούτο το γεγονός, ό ο Κύριος εγνώρισενημίν».

Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαδόπουλος

Καθηγητής του Πανεπιστημίου

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος γεννήθηκε το 1868 στη Μάδυτο της Ανατολικής Θράκης και εκοιμήθη στην Αθήνα το 1938.

Σημείωση: Το υπέροχο αυτό κείμενο έγραψε προ εκατό ετών ο τότε Αρχιμανδρίτης, καθηγητής Πανεπιστημίου και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος (1923 – 1938), κορυφαία μορφή της Θεολογίας και της Εκκλησίας του εικοστού αιώνα. Τα μηνύματα που εκπέμπει είναι διαχρονικά! Διδάσκουν και ποιμαίνουν τον Χριστιανό κάθε εποχής. Ας αναταράξουν και σήμερα τις συνειδήσεις μας και ας παραμερίσουν τις ζοφερές μηδενιστικές σκιές της αποδόμησης που θέλουν να μας αποπροσανατολίσουν και να μας πείσουν ότι Χριστούγεννα είναι μόνο ο ευδαιμονισμός, η κατανάλωση υλικών αγαθών, τα ρεβεγιόν, η ευωχία και η τέρψη της γαστέρας…

Επιμέλεια:   Μιχάλης Ιωάννου Μιχαλακόπουλος