Κυρός Αμφιλόχιος Μητροπολίτης Μαυροβουνίου (Σαράντα ημέρες από την κοίμηση του)

9 Δεκεμβρίου 2020

Ο πολυσέβαστος κυρός Αμφιλόχιος, Μητροπολίτης Μαυροβουνίου, υπήρξε γνωστός σε πλήθος ανθρώπων ανά την οικουμένη χάρις στην εξαίρετη και πολυσχιδή προσωπικότητά του. Δύσκολο να περιγράψει κανείς με ακρίβεια έναν άνθρωπο του επιπέδου του μακαριστού Αμφιλοχίου . Τα εξωτερικά στοιχεία προσεγγίζονται πολύ εύκολα , τα πνευματικά χαρίσματα αργά γρήγορα κι αυτά διακρίνονται σχετικά  εύκολα, στο μέτρο που εκφράζονται μέσω πνευματικών ενεργειών, ομιλιών , συγγραφών και επικοινωνιών γενικά, αλλά η «έσω ουσία» εν πολλοίς παραμένει απρόσιτη και άγνωστη.

Αναφορικά με την επίγεια ζωή του και δραστηριότητα γράφηκαν αρκετά και ωραία άρθρα. Με όλο τον σεβασμό μου και την επίγνωση της μεγάλης πνευματικής απόστασης που με χώριζε  από τον Μακαριστό Ιεράρχη, θα ήθελα απλώς να εκφράσω σκέψεις και συναισθήματα που δημιουργούνταν στην ψυχή μου κάθε φορά που τον συναντούσα ή επικοινωνούσαμε.

Ο λόγος του, ακόμα  και για καθημερινά θέματα,  ήταν  βαθυστόχαστος , και ένοιωθες – έτσι που αργά σχετικά μιλούσε –  ότι προέρχεται από περίσκεψη και εμβάθυνση. Ένοιωθες τα λόγια του να ξεδιαλύνουν τον γνόφο της περιπλοκής και να αναπαύεται ο λογισμός σου με τους δικούς του στοχασμούς και προσεγγίσεις.   Πολλές φορές αισθάνθηκα πως όταν μιλούσε –  και χωρίς να το αναφέρει   – ότι συμπεριελάμβανε στον λόγο του σκέψεις και «πνεύμα» πολλών μαζί Πατέρων της Εκκλησίας. Πράγματι  αν ζητούσες φιλοσοφική προσέγγιση σε κάποια ζητήματα , την έβρισκες στον λόγο του. Αν ήθελες θεολογική συσχέτιση , την διαπίστωνες σε πληρότητα. Τα μέτρα του Μητροπολίτου Αμφιλοχίου δεν ήταν μετρίσιμα. Ήταν συγκρίσιμα όμως με την πατερική Θεολογία και την νηπτική Παράδοση της Εκκλησίας μας. Χωρίς να επιδιώκει να μιλάει ευκαίρως ακαίρως, άλλωστε και η σιωπή του φανέρωνε «θέση», δημιουργούσε ειρηνική- πνευματική  ατμόσφαιρα.

Όλες οι κινήσεις του ,όπως και οι λόγοι του,είχαν προς όλους ανεξαιρέτως «ήθος» και «ύψος». Νευρικές και γρήγορες κινήσεις δεν χρησιμοποιούσε  ποτέ. Ήρεμα εκφραζόταν και ταπεινά συνομιλούσε. Δεν αποφθέγγονταν με απολυτότητα ,ούτε «μεγαλοστομίες» αγαπούσε. Μικρότητα δεν γνώριζε, ούτε ο λόγος του, ούτε οι πράξεις του. Δεν φαινόταν να διασπάται «γύρωθεν» , μάλλον έδειχνε συγκεντρωμένος – προσηλωμένος σε εσωτερικές προσευχητικές αδολεσχίες .  Τα λαμπερά του μάτια και το ελαφρό μειδίαμα προσήλκυαν την προσοχή των συνομιλητών.Δεν προκαλούσε άσκοπα συζητήσεις. Ερωτώμενος  μόνον,  και μάλιστα ύστερα από επιμονή, απαντούσε ή μετείχε σε συζητήσεις. Μου θύμιζε τα λόγια ενός σοφού Γέροντα Αγιορείτη που έλεγε: «Αν διαβάζεις βιβλία , μπορείς να πεις κάτιστους ανθρώπους. Αν θέλεις να τους βοηθήσεις , κάνε προσευχή».Στο πρόσωπο του Μακαριστού Μητροπολίτου συνυπήρχαν και τα δύο. Ήταν μελετητής και γνώστης εκκλησιαστικής ζωής και πραγμάτων, και μιλούσε εποικοδομητικά. Αλλά  ήταν και άνθρωπος της προσευχής γι’  αυτό μπορούσε να στηρίζει   πνευματικά τις ψυχές των ανθρώπων που τον πλησίαζαν.

Η ειλικρίνεια των αισθημάτων του, η σιγουριά των λόγων του, η αμεσότητα των συνομιλιών του καθόριζαν ένα πρόσωπο πνευματικά συγκροτημένο και κοινωνικά καταρτισμένο και άψογο. Η υπακοή και συνταύτιση  με τον  Πνευματικό του Άγιο Ιουστίνο , η αγάπη και συναντίληψη  με τον Άγιο Νικόλαο Αχριδών, ο βηματισμός του στο Άγιον Όρος –  και κυρίως δίπλα στον Άγιο Παϊσιο-  άφησαν ανεξίτηλα σημάδια στον Μακαριστό Μητροπολίτη Μαυροβουνίου Αμφιλόχιο.

 Για ογδόντα δύο περίπου χρόνια  χαρήκαμε πολλοί άνθρωποι την επίγεια συναναστροφή με έναν  μοναδικό και ευλογημένον  άνθρωπο . Στις  30 Οκτωβρίου του 2020,αυτό το αγαπητό πρόσωπο υποδέχθηκαν  στα Ουράνια Σκηνώματα ο Όσιος ΙουστίνοςΠόποβιτς και ο Άγιος Νικόλαος Αχριδών«συν πάσι τοις Αγίοις». Συναγάλλεται πλέον  ες αεί, μετά Αγγέλων και Αγίων «ενώπιος Ενωπίω τω Πανοικτήρμονι Θεώ»  , Τον οποίον αγάπησε και διακόνησε εξ όλης της ψυχής και διανοίας και ισχύος του, γι’ αυτό – όχι μόνο η Σερβική Εκκλησία  – αλλά σύμπασα η Ορθόδοξος Εκκλησία, χαίρει που αποκτά άλλον ένα διάπυρο  μεσίτη εν Ουρανοίς. Ας έχουμε την ευχή του.