Σκέψεις και προβληματισμοί με τη πανδημία του κορωνοϊού

7 Δεκεμβρίου 2020

Η πανδημία του κορωνοϊού δημιούργησε προβλήματα σε παγκόσμιο επίπεδο. Προβλήματα ζωής και θανάτου, οικονομικά, οικογενειακά, ψυχολογικά, κοινωνικά, υπαρξιακά. Προβλήματα που απασχολούν συνολικά την ανθρωπότητα και αφορούν τις σχέσεις μας σε παγκόσμιο, εθνικό, κοινωνικό, οικογενειακό και ατομικό επίπεδο.

Η δοκιμασία αφορά την σωματική και ψυχική καταπόνηση, τις προσωπικές σχέσεις σε επίπεδο ζεύγους και τέκνων και ευρύτερο κοινωνικό, πολιτειακό και παγκόσμιο εύρος.

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται η επίπτωση της πανδημίας από τους κυβερνήτες και επιστήμονες που έχουν την ευθύνη χειρισμού της, αλλά και από τους εν γένει ειδικούς φορείς της υγείας και προπαντός από την προσωπική αντίδραση του καθενός, αποτελεί ένδειξη της δομής της προσωπικότητας ενός εκάστου και της υπευθυνότητας των φορέων.

Οι υπεύθυνοι κυβερνήτες δείχνουν το ποιόν τους όσον αφορά τον σεβασμό του συνόλου των πολιτών τους, των προσώπων που έχουν όνομα και επώνυμο και δεν αποτελούν απλούς αριθμούς. Τι αποτελεί προτεραιότητα; η ζωή του ανθρώπου ή ηλεγόμενη οικονομική ανάπτυξη, όπου έχει θεοποιηθεί το χρήμα και που στην πλειονότητα αφορά αυτούς που δεν έχουν οικονομική ανάγκη; Εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι τα προβλήματα των φτωχών ανθρώπων , έτσι και αλλοιώς, παραμένουν ως έχουν.

Έγινε παγκοίνως γνωστό και κατανοητό ότι τα διάφορα συστήματα που εκφράζουν ανάλογες πολιτικές δράσης έχουν ως βασικό στόχο δράσης να μην έχουν απώλεια σε οικονομικό επίπεδο κυρίως οι κατέχοντες. Τρέμουν στην πτώση της αξίας των μετοχών στα χρηματιστήρια καθώς βλέπουν απώλειες εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Ποιοι απλοί άνθρωποι, δισεκατομμύρια πρόσωπα, κατέχουν μετοχές; Οι οικονομικοί κολοσοί αισθάνονται να φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Εταιρείες των οποίων οι περιουσίες φτάνουν τα ιλιγγιώδη ποσά των τρισεκατομμυρίων δολαρίων, άτομα των οποιίων οι περιουσίες ανέρχονται σε δεκάδες δισεκατομμυρίων δολαρίων, αισθάνονται να απειλούνται από τον κορωνοϊό και μετακυλίουν τις επιπτώσεις της πανδημίας, που αλλού; στις πλάτες των απλών ανθρώπων.

Πράγματι, είναι εξωφρενικό να αισθάνονται ανασφάλεια και απειλούμενοι αυτοί, που ανάλογα με την διάθεσή τους και την χρήση της οικονομικής ισχύος δημιουργούν ανασφάλεια και απειλές στον κόσμο.

Την οικονομική ανάπτυξη την χρησιμοποιούν για την δημιουργία ισχυρών ενόπλων δυνάμεων με την κατασκευήν όπλων ασύλληπτης καταστροφής και την επιβολή της θέλησής τους με την βία. Και το χειρότερο, επικαλούνται με απύθμενη υποκρισία «ηθικούς κανόνες», «προστασία καταπιεζόμενων λαών». Ποιοι, όμως, καταπιέζουν τον κόσμο;

Στο όνομα « πολιτισμικών μεταβολών» καταστρέφουν ιστορικούς λαούς που έχουν δικό τους τρόπο ζωής, αποδεκτό από τον λαό τους. Ποσκαλούμενοι από άτομα ανδρείκελα, που είναι έτοιμα να πουλήσουν την πατρίδα τους προκειμένου να αναλάβουν «εξουσία», «ελευθερώνουν» και κάνουν υποτελή την χώρα τους στους πάτρωνές τους. Και η «απελευθέρωση» του λαού συνιστά αιματοχυσίες, δολοφονίες και παντός είδους καταστροφές που οδηγούν στην δυστυχία τους λαούς. Αυτός είναι ο θρίαμβος των εμπόρων των λαών. Και δεν υπάρχει ούτε ένα έθνος, κράτος, όπως θέλετε χαρακτηρίστε το, το οποίο διαθέτει ισχυρή στρατιωτική και οικονομική δύναμη, που να μη συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Οποιοδήποτε πολιτικοοικονομικό σύστημα, οιποιοσδήποτε – ισμός κυριαρχεί, νοιώθει τον πειρασμό και απερίγραπτη επιθυμία να προεκτείνει την κυριαρχία του, να επιβάλλει τον δικό του τρόπο ζωής, να αποκτήσει ζωτικό χώρο και να δημιουργεί σκλάβους νέας μορφής. Αλλά και στο εσωτερικό τους στα κράτη αυτά ασκείται αυθαίρετα η εξουσία επάνω στον λαό. Η ελευθερία είναι φαλκιδευμένη. Οι πολίτες είναι «ελεύθεροι» να συμφωνούν με τους ασκούντες την εξουσία. Όποιος διαφωνεί εύκολα μπορεί να θεωρηθεί «εχθρός» της πατρίδας, «τρομοκράτης» και «προδότης» ακόμα, και να υποστεί ανάλογες συνέπειες. Η ποινή σου εξαρτάται από το πόσο επικίνδυνο θα σε χαρακτηρίσουν. Ποιος είναι ο τρομοκράτης;

Αλλά, ήρθε ο ιός και τάραξε τον ύπνο όλων. Η επίθεσή του αιφνίδια, έντονη, χωρίς διακρίσεις και θανατηφόρα. Για να αντιμετωπισθεί θεωρήθηκε αναγκαίο να κλείσουν εργοστάσια, επιχειρήσεις,εμπορικά καταστήματα, κέντρα διασκέδασης και εστιατόρια, σχολεία, πανεπιστήμια, εκκλησίες, θέατρα, κινηματογράφοι, κρουαζιέρες, παντός είδους μαζικές μεταφορές, και γενικά κάθε είδους δραστηριότητα με χαρακτήρα συνωστισμού.

Τούτο, όμως, είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία δεκάδων, εκατοντάδων εκατομμυρίων ανέργων, που έπρεπε να βοηθηθούν για να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.

Και εδώ είναι η ευθύνη των κυβερνώντων καθώς θα έπρεπε να κάνουν την αναγκαία επιλογή.

Να επιβάλλουν το διεθνώς γνωστό lockdown , ώστε να περιορισθεί η πανδημία ή να συνεχίσουν να λειτουργούν τα πάντα ως έχουν με όλες τις συνέπειες;

Να σεβασθούν την ζωή των ανθρώπων και να απομονωθούν, ώστε να σταματήσει η διασπορά και η νοσηρότητα ή να συνεχίσουν να εργάζονται κανονικά για «να μη πέσει η οικονομία»;

Να βοηθηθούν οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους να επιβιώσουν, έστω και φτωχότερα, αλλά και όλοι οι φτωχότεροι άνθρωποι ή να συνεχίσουν να παράγουν αγαθά και πλούτο, που ποτέ δεν θα γευθούν, και η ζωή τους θα κρέμεται από μια κλωστή;

Λίγοι κυβερνήτες διάλεξαν εξ αρχής τον σεβασμό της ζωής των πολιτών σαν βασική αρχή αντιμετώπισης της πανδημίας. Μεταξύ αυτών, προς τιμήν τους, και η ταλαιπωρημένη οικονομικά από ετών, πατρίδα μας, η οποία, να τονισθεί ιδιαίτερα αυτό, την ίδια περίοδο δεχόταν αφόρητη μεταναστευτική πίεση από τη Τουρκία με την ανοχή και πλήρη αδιαφορία της «προοδευτικής Δύσης», της Ευρώπης και Αμερικής.

Η πατρίδα μας, παρά τις μεγάλες οικονομικές της δυσκολίες, που όπως δείχνουν οι έρευνες, έκαμναν «λάθη» οι αρμόδιοι ελεγκτές του ΔΝΤ, διάλεξε τον δύσκολο δρόμο. Έδοσε προτεραιότητα στον σεβασμό της ζωής και προτίμησε τον δύσκολο δρόμο της ευθύνης για το πρόσωπο και την αξία της ανθρώπινης ζωής ανεξάρτητα από φύλο και ηλικία και όχι στην οικονομία, χωρίς να την παραβλέψει.

Διάλεξε επιστήμονες λαμπρούς με γνώση και ήθος, χαρακτήρες με περίσσεια αγάπης και πίστη στον Δημιουργό, ιδίως – ας μας επιτρέψει να το αναφέρουμε γιατί το ταπεινό του φρόνημα δεν επιθυμεί επαίνους – ο Καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας, ο οποίος πλαισιωμένος από επιτελίο ικανών επιστημόνων και από εκπροσώπους της Κυβέρνησης αποφασισμένους να υλοποιήσουν τις εισηγήσεις των ειδικών για την προστασία του κοινωνικού αγαθού της υγείας, έδοσαν σκληρόν αγώνα που προκάλεσε και δυσάρεστες αντιδράσεις. Όμως η τελική έκβαση οδήγησε στο Ελληνικό θαύμα.

Με ένα ΕΣΥ περιορισμένων δυνατοτήτων έδοσε έγκαιρα την μάχη της προστασίας και οδήγησε την Ελλάδα στις μικρότερς απώλειες από τον κορωνοϊό. Κράτη οικονομικά εύρωστα, με κοινωνικά συστήματα προστασίας που προκαλούσαν τον θαυμασμό, θρήνησαν εκατόμβες θυμάτων χάριν της προστασίας της οικονομίας. Η αξία της ανθώπινης ζωής ευτελίσθηκε μπροστά στην αξία του χρήματος.

Η συμπεριφορά του κορωνοϊού, που έχει προκαλέσει την πανδημία, δημιούργησε μια πρωτόγνωρη και πολύ δύσκολη κατάσταση σε όλους τους τομείς του κοινωνικού βίου, που προκαλεί αίσθημα ασφυξίας. Είναι σημαντικό να τονισθεί ότι δεν είναι γνωστή ακόμη η πορεία και η επιδημική συμπεριφορά του ιού, η θεραπευτική του αντιμετώπιση, που επί του παρόντος είναι συμπτωματική, αλλά και οι μακρόχρνες επιπτώσεις στην υγεία των προσβληθέντων. Για την ώρα είναι γνωστή η επίπτωση στις ευπαθείς ομάδες των ηλικιωμένων και ιδιαίτερα σε όσους έχουν υποκείμενες νόσους (καρδιοπάθειες, πνευμονοπάθειες, παχυσαρκία, σακχαρώδη διαβήτη, κακοήθειες και άλλες χρόνιες παθήσεις). Τα θανατηφόρα κρούσματα κυρίως αφορούν ασθενείς των ομάδων αυτών. Η κατεξοχήν αποτελεσματική θεραπευτική αγωγή είναι η πρόληψη, η αποφυγή επαφής με τον ιό.

Η Πολιτεία με τους υπεύθυνους φορείς και την εισήγηση των αρίστων λοιμοξιολόγων ιατρών πήρε σοβαρά μέτρα προφύλαξης του πληθυσμού. Έκλεισαν σχολεία, επιχειρήσεις συνωστισμού, εκκλησίες, περιορίσθηκαν κοινωνικές εκδηλώσεις, ανεστάλησαν πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, δόθηκαν οδηγίες λεπτομερείς από τα ΜΜΕ σε συνεχή καθημερινή βάση και επιβλήθηκε καραντίνα τόσο στην εσωτερική μετακίνηση του πληθυσμού , όσο και στην είσοδο ατόμων από το εξωτερικό. Η εφαρμογή των μέτρων αυτών εκτός από την στέρηση της ελευθερίας στις δραστηριότητες είχε μεγάλη επίπτωση στην οικονομία, την εθνική και των επιχειρήσεων και την οικογενειακή. Άλλωστε οι επιπτώσεις στην οικονομία ήταν ο βασικός λόγος που κυβερνήσεις πολλών κρατών ολιγώρησαν να πάρουν μέτρα ή και δεν πήραν καθόλου και το αποτέλεσμα ήταν οι δεκάδες χιλιάδες θανάτων.

Η Πολιτεία έλαβε στα μέτρα του δυνατού, με φειδώ και χωρίς λαϊκισμό μέτρα ανακούφισης, ιδιαίτερα για όσους έχασαν τις θέσεις εργασίας τους από τις επιχειρήσεις που έκλεισαν λόγω της καραντίνας. Δεν έχουμε ανάλογες γνώσεις για να κρίνουμε την αξία και αποτελεσματικότητα των οικονομικών μέτρων. Αυτό θα φανεί στο μέλλον. Ωστόσο, διακρίνει κανείς μια σοβαρότητα και λογική χρήση των οικονομικών αποθεμάτων, χωρίς διάθεση επίδειξης λαϊκισμού, γιατί δεν γνωρίζουμε την πορεία και την επίπτωση του ιού που είναι άγνωστη και αβέβαιη. Είναι σημαντικό να γίνονται προσπάθειες και να υπάρχει διάθεση για ισοβαρή κατανομή των βαρών και ιδιαίτερη φροντίδα των πραγματικά αδύναμων οικονομικά τάξεων.

Να σταθούμε περισσότερο στην καραντίνα και τις επιπτώσεις της καθώς και την προοπτική της αβέβαιης πορείας και έκβασης της πανδημίας με όλες τις συνέπειες σε παγκόσμιο επίπεδο δεδομένης της παγκόσμιας έκτασης της πανδημίας.

Είναι γεγονός ότι η επιβολή και εφαρμογή των αυστηρών μέτρων δημιούργησε μια πρωτόγνωρη και πολύ δύσκολη και δυσάρεστη κατάσταση, η οποία προκαλεί δυσφορία στον πληθυσμό και ιδιαίτερα στους εργαζόμενους και τους νέους. Ο περιορισμός στα σπίτια, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις, στα περιορισμένα διαμερίσματα των πολυκατοικιών και με την παρουσία αρκετών μελών στην οικογένεια, οδήγησε σε εκδηλώσεις ενίοτε ανάρμοστης συμπεριφοράς, ακόμη και στην εκδήλωση βίας.

Η δυσφορία, η στενοχώρια και η κατάθλιψη ακόμη, είναι αναμενόμενες σε τέτοιες καταστάσεις. Ωστόσο, ακραίες συμπεριφορές αποτελούν μάλλον ένδειξη της ποιότητας του χαρακτήρα μαςκαι του ψυχικού μας κόσμου. Γενικότερα, οι έντονες αντιδράσεις, οι επίμονες διαμαρτυρίες, οι εμπαθείς συμπεριφορές, για όλα μας φταίνε μόνο «οι άλλοι», αποτελούν δείγμα της εσωτερικής μας κατάστασης. Όταν αισθάνεται κάποιος να «πνίγεται» από τα μέτρα, ας σκεφθεί τον εαυτό του ή κάποιο αγαπημένο πρόσωπο στην μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ), διασωληνομένο, με έντονη δύσπνοια και πυρετό ψηλό, να μη χορταίνει οξυγόνο παρά την αυξημένη ροή του, να έχει το αίσθημα του επικείμενου θανάτου και να το ζει ως πραγματικότητα που μπορεί να συμβεί από στιγμή σε στιγμή, να μη βρίσκεται κανένα αγαπημένο πρόσωπο κοντά του έστω για ένα βλέμμα παρηγοριάς και να αισθάνεται στο στήθος του ένα βάρος εκατό κιλών και τότε ίσως αλλάξει γνώμη, γιατί ο μόνος τρόπος αποφυγής αυτού του εφιάλτη είναι η πρόληψη που επιτυγχάνεται με αυτά τα δύσκολα κατά τα άλλα μέτρα, αλλά απαραίτητα.

Αν δεν συνετισθούμε, αλλά φερθούμε με επιπολαιότητα και εγωιστικά χωρίς σεβασμό για την υγεία και ζωή των άλλων, τότε είναι δυνατό να αυξηθεί ο αριθμός των ασθενών στις ΜΕΘ και στη διασωλήνωση τόσο πολύ, που να μη μπορούν να εξυπηρετηθούν και να ζήσουμε τον εφιάλτη της επιλογής για θάνατο ή ζωή. Είναι μια πραγματικότητα που την έζησαν σε άλλα προηγμένα κράτη, τα οποία στην αρχή επέλεξαν να σώσουν την οικονομία και τις θέσεις εργασίας, αψηφώντας την αξία της ζωής.

Όσοι έζησαν την περιπέτεια της ΜΕΘ και διασωλήνωσης, και επέζησαν, γνωρίζουν το μέγεθος της πραγματικής ταλαιπωρίας και συστήνουν ανεπιφύλακτα την καραντίνα και την τήρηση όλων των μέτρων που συνιστούν οι υπεύθυνοι.

Μια πολύ στενάχωρη εμπειρία για τους Χριστιανούς ήταν το κλείσιμο των εκκλησσιών και μάλιστα την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής Στερηθήκαμε τις αγαπημένες ακολουθίες των Χαιρετισμών και του Ακαθίστου Ύμνου, , τον εκκλησιασμό της Κυριακής, τον Εσπερινό και προπαντός τις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος και της Αναστάσεως. Δεν χαρήκαμε φέτος Πάσχα. Ήταν στην κυριολεξία η πορεία την Μ. Τεσσαρακοστή, μια πορεία ΜΑΡΤΥΡΙΟ. Μεγάλη δοκιμασία. Πολλοί από τους Χριστιανούς διαμαρτυρόμασταν για την αυστηρότητα των μέτρων. Τα βάλαμε και με την Ιεραρχία, ιδίως την ΔΙΣ, τον Αρχιεπίσκοπο, ακόμη και με τον Πατριάρχη γιατί δέχτηκαν εν μέρει τα μέτρα που έλαβε η Πολιτεία με την υπόδειξη των υπευθύνων επιστημόνων. Ήρθε στο προσκήνιο και το θέμα του εμβολίου για τον κορωνοϊό σε συνδιασμό με θεωρείες για συνωμοσία και μικροτσίπς, οι διάφορες θεραπείες και μαζί με τον αποκλεισμό της Θείας λατρείας, οδήγησε σε ποικίλες αντιδράσεις από επώνυμους και απλούς πολίτες, αλλά κυρίως από πνευματικούς ανθρώπους. Επίσκοποι, Γέροντες, ιερομόναχοι, μοναχοί, έκανα διάφορα σχόλια.

Υπήρχε έντονη διαμαρτυρία για το κλείσιμο των εκκλησιών.

Από ιατρικής και επιδημιολογικής πλευράς μέσα στο πλαίσιο της προφύλαξης-πρόληψης είναι σωστό και επιβεβλημένο μέτρο. Οι ιδότητες του ιού δεν μεταβάλλονται σε οποιοδήποτε χώρο και η μεταδοτικότητά του αυξάνει σε κλειστούς χώρους και ιδιαίτερα όπου υπάρχει συνωστισμός και στενή επαφή των προσώπων. Να σημειωθεί ότι είναι και μία καινοφανής κατάσταση, που δεν την γνωρίζουν καλά ούτε οι πιο επαϊοντες και αρμόδιοι λοιμωξιολόγοι και επιδημιολόγοι.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μας λείπει ο εκκλησιασμός και ιδίως η Θεία Κοινωνία. Αλλά όσο πιο έντονο είναι το αίσθημα αυτό τόσο πιο στενά σε συνδέει με την Εκκλησία. Τώρα καταλαβαίνεις τι σημαίνει. Η Εκκλησία έγινε πόνος, έγινε καημός, έγινε λαχτάρα και τελικά ζούσες πιο έντονα την παρουσία και την ανάγκη της. Είναι σαν την Θεία Χάρι. Όταν την έχουν, αυτοί που αξιώνονται να την έχουν, ζούνε γεγονότα «ουκ εξόν ανθρώπων» και όταν την αίρει ο Κύριος βελάζουν στην κυριολεξία στην απουσία της. Έτσι, ενεργεί πάντα, είτε παρούσα είτε απούσα, πάντα ενεργούσα. Από συζητήσεις με άλλους αδελφούς φαινόταν ότι ενώ δεν ήταν στον χώρο της λατρείας, ήταν περισσότερο μέσα στην Εκκλησία. Αυτό που δεν μπορούσαν να το επισκεφθούν το έπαιρναν μέσα στη καρδιά τους. Παρακολουθούσαν ακολουθίες στις τηλεοράσεις από Ι.Ναούς που εκπέμπανε – να μυροβλήσουν τα κόκκαλα του μακαριστού Γέροντα πατρός Θεοφίλου Ζησόπουλου που είχε την θεία έμπνευση να ιδρύσει τον 4Ε – έκαναν αγρύπνιες, παρακολουθούσαν Εσπερινό και Απόδειπνο και τις ακολουθίες της Μ. Εβδομάδος με μεγάλη κατάνυξη, με έκσταση, με συγκίνηση, δάκρυα και πόνο, ζυμωμένα με την λαχτάρα της επαναλειτουργίας των Ι. Ναών.

Άνοιξαν οι καρδιές « και εσκήνωσε εν ημίν » ο σαρκωμένος Λόγος του Θεού. Η Αγία Τριάδα έκανε πολλές καρδιές, απλών πιστών, μοναστήρια και εκκλησίες και δώρισε τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Μέσα στο χάος που δημιούργησε ο ιός της απώλειας, ήρθε ο Υιός του Θεού και τα γέμισε όλα με Φως, «Φως Χριστού» που φωτίζει όλους. Γέμισαν ευφροσύνη οι καρδιές των πιστών, γέμισαν αγάπη, συγκατάβαση, πίστη, υπομονή, αλληλεγγύη, γαλήνη και εμπιστοσύνη στον Κύριο. Ως πολίτες Συντεταγμένης Πολιτείας έκαναν υπακοή στα κελεύσματά της, αλλά η όλη στάση τους υπαγορευόταν από την διάθεση που δημιουργεί η μυστηριακή ένωση με τον Κύριό μας. «Τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Προφανής ήταν η θυσία και η στέρηση της Θείας Κοινωνίας.

Αλλά ο Θεός ήταν παρών στις καρδιές των απλών και ταπεινών πιστών. Στην ουσία υπήρχε και κοινωνία και επικοινωνία με τον Κύριο, καθώς η προσευχή ήταν αβίαστη, έμπονη και πνοή ζωής.

Υπήρχαν διαφορές στις απόψεις για την Θεία Κοινωνία μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας. Η Πολιτεία αντιπροσωπεύει τα του κόσμου και σύμφωνα με τις τις επιταγές της ανθρώπινης λογικής, θεωρεί τα πράγματα με τον δικό της «λογικό» τρόπο. Πολλοί δηλώνουν άθεοι. Ωστόσο πιστεύουν και αυτοί στον δικό τους θεό, τον μαμωνά, και δεν τους αγγίζει ο Χριστός. Δικό τους πρόβλημα και είναι ελεύθεροι από τον Δημιουργό τους να πιστεύουν ή να μη πιστεύουν. Για εμάς, που θεωρούμε τουλάχιστον, ότι πιστεύουμε ( ο Θεός να μας βοηθήσει στην απιστία μας), η Θεία Κοινωνία είναι η Ζωή μας. Ας μη στεκόμαστε στο αν θα κοινωνήσουμε δεν θα αρρωστήσουμε, δεν θα υποφέρουμε, δεν θα πεθάνουμε. Η Θεία Κοινωνία αντιπροσωπεύει την Ζωή, γιατί είναι το Σώμα και το Αίμα της Πηγής της Ζωής, του Χριστού, του Λόγου του Θεού. Δεν είναι ένα μαγικό φίλτρο, καθώς έλεγε ο μακαριστός Γέροντας πατήρ Συμεών Κραγιόπουλος. Είναι η πίστη μας, είναι ο Χριστός ο Ίδιος ανά τους αιώνες μέχρι συντελείας του κόσμου. Με την Θεία Κοινωνία ζει μέσα μας ο Χριστός. « Ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός» αναφωνεί ο Απόστολος Παύλος ( Γαλάτας β’ 20) και δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο, δύσκολο, δυσάρεστο, οδυνηρό, βάσανο, σκώλοπας στην σάρκα, που θα μπορούσε να τον απομακρύνει από το βίωμα αυτό. Όταν τον μεταλαμβάνουμε, παρά την αναξιότητά μας, ενοικεί στην σωματοψυχική ολότητα, και για τους πιστούς ισχύει πλέον το «γεννηθήτω το θέλημά Σου». Και ο Κύριος, που γνωρίζει τις ανάγκες και το συμφέρον της ψυχής μας, χορηγεί αυτό που οδηγεί στην σωτηρία των πιστών.

Θεωρείται καλόν να κοινωνεί ο Χριστιανός όσο συχνότερα του επιτρέπει ο Πνευματικός και πάντα μετά προσεκτική προετοιμασία και εξομολόγηση, γιατί « πυρ γαρ υπάρχεις τους αναξίους φλέγον » (Ακολουθία Θείας Μετάληψης). Τι γίνεται, όμως, όταν για οποιονδήποτε λόγο απέχει από την Θεία Κοινωνία ο πιστός, όπως για παράδειγμα το διάστημα της καραντίνας καθώς έκλεισαν τις εκκλησίες; Ασφαλώς υπέφεραν οι πιστοί. Αλλά ζούμε σε μια Συντεταγμένη Πολιτεία που λειτουργεί με τους κανόνες της, τους νόμους, και πρέπει να υπακούμε. Ο ίδιος ο Χριστός είπε « τα Καίσαρος Καίσαρει και τα του Θεού τω Θεώ». Ο πόνος από την αποχή από την λατρεία, από το ποτήριο της σωτηρίας, δείχνει ότι ο πιστός είναι κοντά στην Εκκλησία και το Άγιο Ποτήριο, μάλιστα πιο κοντά από ότι στην ρουτίνα. Όταν ταπεινά το αποδέχεται ο πιστός το γεγονός και δεν βαρυγκομά, δεν αναθεματίζει, δεν βρίζει, ούτε γεμίζει η ψυχή του εμπάθεια, αλλά προσεύχεται με ηρεμία και γαληνεμένη ψυχή, ευρίσκεται πιο κοντά στον Κύριο.Όταν είναι καθαρή η καρδιά, τι υπόσχεται ο Κύριος; Έρχεται η Αγία Τριάδα και κάνει μοναστήρι την καθαρή καρδιά. Έτσι, το σώμα γίνεται ναός του Αγίου Πνεύματος, όπως το τονίζει και ο Απόστολος Παύλος. Όταν μεταλαμβάνουμε βάζουμε τον Χριστό μέσα μας. Μα, και όταν είναι καθαρή η καρδιά μας και πιστεύουμε στον Χριστό ενοικεί μέσα μας η Αγία Τριάδα. Επομένως η εν Χριστώ ζωή αποτελεί όντως Θεία Κοινωνία σε διαρκή κατάσταση και γίνεται ο άνθρωπος πλήρης Χάριτος. Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία έζησε σαράντα επτά χρόνια στην έρημο χωρίς να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων, μέχρι την ημέρα της κοιμήσεώς της, όταν την κοινώνησε ο Άγιος Ζωσιμάς. Όμως, η παναμαρτωλή Οσία Μαρία, ζούσε συνεχώς με τον Χριστό μέσα της, εν μετανοία, νηστεία και προσευχή. Ο χριστός ήταν συνεχώς μαζί της και την έτρεφε, της έδινε ζωή, την γέμισε με την Χάρι Του. Η πόρνη έγινε δοχείο Χάριτος και η μεγαλύτερη ασκήτρια στην ιστορία της Εκκλησίας. Στα σαράντα επτά χρόνια της ζωής στην έρημο κοινώνησε δύο φορές. όταν ξεκίνησε για την έρημο και όταν κοιμήθηκε. Άρα με την εν Χριστώ ζωή κοινωνούμε τον Κύριο όπως και με την Θεία Κοινωνία. Όταν επομένως την στερούμεθα για λόγους ανεξάρτητα από την θέλησή μας, η ζωή κοντά στον Χριστό μπορεί να την αναπληρώσει μέχρι να αρθούν οι αιτίες που την στερούμαστε.

Και πόσοι άλλοι όσιοι Πατέρες ασκητές, με πραγματική πίστη έζησαν έγκλειστοι, κατά μόνας, υστερούμενοι, κακουχούμενοι, συνεχώς προσευχόμενοι, «εν τοις όρεσι, σν τοις σπηλαίοις και εν ταις οπαίς της γης», και κατείχαν τον κόσμο όλο γιατί μεσα στην καρδιά τους κατοικούσε ο Δημιουργός των απάντων.

Προφανώς, εμείς είμαστε αδύναμοι και δεν αντέχουμε τέτοιες θυσίες. Όμως, καλόν είναι να μη δημιουργούμε προβλήματα κατ’αρχάς στον εαυτό μας και στη συνέχεια στο σύνολο. Η υπομονή, η ηρεμία , η συγκατάβαση, η ταπείνωση, η υπακοή και η προσευχή , έχουν καλύτερα αποτελέσματα από την εμπάθεια και τους κακούς λογισμούς. Υποφέρουμε. Δεν είναι δυνατόν όμως συνεχώς να σκεφτόμαστε συνωμοσίες και άλλεςσυμπεριφορές που ταράσσουν τον κόσμο. Δεν πρόκειται να συμβεί τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που θα επιτρέψει ο Κύριος, όπως έλεγε πάντοτε ο μακαριστός Γέροντάς μας πατήρ Συμεών Κραγιόπουλος.

Έχει δημιουργηθεί και ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα που αφορά το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού και τα μικροτσίπς.

Τα εμβόλια, γενικά, αποτελούν κατεξοχήν επιστημονική, ιατρική πράξη, και καλόν είναι να μην ασχολούνται με αυτά άτομα που δεν ανήκουν στον χώρο της επιστήμης. Η εφαρμογή τους για την πρόληψη των ασθενειών οδήγησε στον περιορισμό ή και στην σχετική εξαφάνιση λοιμωδών νόσων ( ευλογιά, λύσσα, ιλαρά, τυφοειδής, τέτανος, κοκκύτης, διφθερίτιδα, πολυομυελίτιδα, κ.ά) με αποτέλεσμα να ελαττωθεί στο μέγιστο η βρεφονηπιακή θνησιμότητα που αποτελούσε την μάστιγα της ανθρωπότητας και γενικά να βελτιωθεί η πρόγνωση των ασθενειών και ο περιορισμός των επιπτώσεών τους. Είναι προσφορά μόχθου επιστημόνων που εργάσθηκαν με αγάπη για τον κόσμο. Η επιστήμη είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Ακόμη και η ύπαρξη επίορκων επιστημόνων δεν αναιρεί την προσφορά της Επιστήμης στην ανθρωπότητα και την θεώρησή της ως δώρο Θεού. Καλόν είναι , λοιπόν, και πνευματικοί άνθρωποι, και Πνευματικοί, που δεν έχουν απαρίτητες γνώσεις, να αποφεύγουν άστοχες δηλώσεις προς το ευρύ κοινό. Δημιουργούνται αντιεμβολιαστικά κινήματα, που τα εκμεταλλεύονται επιτήδειοι και δημιουργείται κίνδυνος για τα παιδιά και την δημόσια υγεία γενικά καθώς αρνούνται οι γονείς να τα εμβολιάσουν. Τα παιδιά, και όλοι μας και θα κοινωνούμε και θα εμβολιαζόμαστε όταν επιβάλλεται. Η Θεία Κοινωνία είναι η σωτηρία μας και τα εμβόλια είναι η πρόληψη των ασθενειών. Όλοι μας και κοινωνούσαμε μικροί και εμβόλια κάναμε. Το ένα δεν αναιρούσε το άλλο και Δόξα τω Θεώ, πόσοι έγιναν και κληρικοί, και μοναχοί, και επίσκοποι χωρίς να υπάρχει κώλυμα. Γιατί για το εμβόλιο για τον κορωνοϊό να υπάρχει πρόβλημα, ενώ η άρνηση εφαρμογής του θα δημιουργήσει οπωσδήποτε πρόβλημα. Ίσως είναι φρόνιμο οι Πνευματικοί τις σκέψεις ή και τις οδηγίες να τις περιορίζουν σε στενό ή και προσωπικό επίπεδο ευθύνης για να μην υπάρχουν παρερμηνείες.

Αξιοσημείωτο και στενόχωρο γεγονός υπήρξε και η «νουθεσία» κληρικών προς μοναχούς με τρόπο που τραυματίζει τις καρδιές των πιστών. Η « πατρική νουθεσία» πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να γίνεται κατ’ιδίαν, προσωπικά, με πόνο ψυχής και ταπεινά και όχι με δημόσιο επικριτικό λόγο που δημιουργεί σύγχυση στο χριστεπώνυμο πλήρωμα.

Όσον αφορά τα μικροτσίπς, προς το παρόν τουλάχιστον δεν γίνεται κάτι τέτοιο, ούτε και αναφέρεται τίποτε στο προσκήνιο. Αν υπάρξει πρόβλημα, προφανώς θα πάρει θέση η Εκκλησία και τότε θα πράξουμε ανάλογα. Γεννιέται όμως το ερώτημα:

Προς τι ο φόβος και για τα μικροτσίπς, και για το 666, και για άλλες ανάλογες εικασίες;

Υπάρχει κάτι στο Σύμπαν που να έχει μεγαλύτερη δύναμη από τον Χριστό; Είναι ή δεν είναι ο Χριστός, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, Παντοδύναμος; Ξεχνάμε ότι και μόνο στην επίκληση του Ονόματός Του φρίττουν οι δαίμονες; Είναι δυνατόν, οποιοδήποτε μικροτσίπ ή 666 ή ό,τιδήποτε άλλο, να φοβίζει τον άνθρωπο και να δημιουργεί την εντύπωση του ανίκητου; Πώς εξηγείται ενώ είμαστε πιστοί, υποτίθεται, και επικαλούμαστε τον Κύριο σε κάθε κίνδυνο, να φοβόμαστε τέτοιες δοξασίες; Μήπως δεν πιστεύουμε στον Χριστό αλλά στο ε γ ώ μας; Τότε πράγματι να φοβόμαστε γιατί το εγώ μας είναι δημιούργημά τους. Καμμία επίδραση δεν μπορούν να έχουν στην ψυχή του ανθρώπου όταν δεν συγκατατίθεται ο ίδιος ο άνθρωπος. Άλλο είναι η αυτοπροαίρετη αποδοχή ό,τι αντιπροσωπεύει τον σατανά και άλλο το μαρτύριο του πιστού να του επιβάλλουν βίαια σωματοψυχικά την αποδοχή τους. Αν βιασθεί μία πιστή γυναίκα είναι μάρτυρας και όχι πόρνη. Αλλά και πόρνες που αγάπησαν τον Χριστό είναι πρότυπα αγιότητος, και πόρνη μνημονεύεται κατ’επιταγή του Κυρίου εις τους αιώνας που με τα δάκρυα της μετανοίας έπλενα τα πόδια του Χριστού.

Ζει Κύριος ο Θεός, αναλλοίωτος εις τους αιώνας και τίποτε δεν μπορεί να τον νικήσει. «Εξήλθε νικών και ίνα νικήσει» (Αποκαλ. στ 2). Μόνο η προσωπική θέληση και ζωή του ανθρώπου μπορεί να τον εμποδίσει να τον σώσει. Όσα μικροτσίπς και να βάλουν στον άνθρωπο που πιστεύει αληθινά στον Χριστό δεν μπορούν να του κάνουν τίποτε. Να παρακολουθούν τα προσωπικά του δεδομένα; Μα, ο χριστιανός είναι «πόλις επάνω όρους κειμένη» (Μτθ. 5,14). Δεν ζεί για να κρύβεται. Η ζωή του είναι διάφανη. Τίποτε δεν κρύβει, ούτε και επιδεικνύει. Έχει το «ταμιείον του» και δίνει αναφορά στον Θεό. Ζει εν Χριστώ. Πιστεύει απόλυτα και ελπίζει σε Αυτόν.Τι έχει να φοβηθεί. Τον θάνατο; Μα πιστεύει ακράδαντα ότι η ζωή του αρχίζει μετά τον θάνατο.Ο Χριστός είναι η απαρχή των κεκοιμημένων. Να αφαιρέσουν τα υλικά του αγαθά; Μα, ο πλούτος καθαυτός είναι ο μαμωνάς. Ο Χριστός είπε «ύπαγε πώλησον τα υπάρχοντά σου και δεύρο ακολούθει μοι» (Ματθ. ιθ 22). Μεγάλοι άγιοι, από πολύ πλούσιες οικογένειες, μοίρασαν όλα τα υπάρχοντά τους στους πτωχούς και δόθηκαν ολόψυχα στον Χριστό. Εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό γιατί είμαστε δεμένοι με την ύλη και τον κόσμο.Τουλάχιστον να μη γκρινιάζουμε ή να μη δικαιολογούμαστε για τις αδυναμίες μας και μάλιστα με φανατισμό.

Ο Κύριος μας θέλει ταπεινούς, αλλά με πίστη, και όταν χρειάζεται να την ομολογούμε χωρίς φόβο. Η απλή και ταπεινή εν Χριστώ ζωή είναι ακατανίκητη και διώχνει κάθε φόβο. Αλλά «γίνεσθε φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί» (Ματθ.10, 16) το λέει ο ίδιος ο Κύριος. Να μη προκαλούμε με την συμπεριφορά μας. Να μη βλέπουμε την ακίδα στο μάτι του άλλου και παραβλέπουμε το δοκάρι στο δικό μας μάτι. Τον Χριστό τον υπερασπίζεται η πίστη σε Αυτόν και η ζω ή μας κατά τα ρήματά Του. Εμείς υπερασπιζόμαστε τον Χριστό εμπαθώς, αλλά η εμπάθεια διώχνει τον Χριστό από την καρδιά, μας έλεγε ο μακαριστός πατήρ Συμεών Κραγιόπουλος

Δεν έφταναν αυτά τα προβλήματα και η ταλαιπωρία του κόσμου σε όλα τα επίπεδα της προσωπικής, οικογενειακής, κοινωνικής, θρησκευτικής και οικονομικής ζωής, και να, ξεφύτρωσαν καινούργια. Ο κόσμος περίμενε ότι με την άρση των προστατευτικών μέτρων θα έφευγαν και τα προβλήματα και θα επανέρχονταν στην θεωρούμενη «κανονικότητα». Όμως, σε παγκόσμιο σχεδόν επίπεδο, ξέχάσαμε τις προειδοποιήσεις των ειδικών επιστηόνων , όσον αφορά την μεταδοτικότητα και πορεία της πανδημίας. Οι διακοπές του καλοκαιριού ήταν η πλατφόρμα μεταφοράς της νόσου παντού. Η ασύδοτη συμπεριφορά πολλών ανεύθυνων ατόμων δημιούργησε τεράστια προβλήματα στην διασπορά. Ιδιωτικά πάρτι με πολλούς θαμώνες χωρίς καμμία προφύλαξη, παραλίες γεμάτες χωρίς τήρηση κανόνων ασφαλείας, κοινωνικές εκδηλώσεις ( γάμοι, βαφτίσια, πανηγύρια), διαδηλώσεις, εκδηλώσεις, αποτέλεσαν αιτίες διασποράς, ώστε να αποτελούν από τα σοβαρότερα προβλήματα, ιδιαίτερα με το άνοιγμα των σχολείων και την επιστροφή στις εργασίες.

Εκτός από τα προβλήματα αυτά πήρε διαστάσεις ερύτατα στον κόσμο η άποψη ότι ο ιός και η πανδημία δεν υπάρχει, αλλά είναι εφεύρεση αυτών που κυβερνούν τον Κόσμο, ώστε με τα μέσα που επιβάλλουν και το εμβόλιο που υπόσχονται, να εισάγουν αόρατους μηχανισμούς ελέγχου των ανθρώπων. Δηλαδή όλη η ιστορία της πανδημίας είναι μια συνομωσία των ισχυρών κατά των αδυνάτων. Και σαν συμπλήρωμα αυτής της θέσης προστέθηκε και η άρνηση της χρήσης προστατευτικής μάσκας.

Είναι απορίας άξιον η γενικευμένη αποδοχή όλων αυτών των απόψεων, που αποτελούν δυναμίτη στη προσπάθεια ελέγχου της πανδημίας. Είναι απελπιστική η κατάσταση να βλέπεις ομάδες ατόμων, γονείς, μαθητές, να διαμαρτύρονται και να μην υπακούνε στις οδηγίες ασφαλείας και προφύλαξης που δίνονται από έγκριτους επιστήμονες και επιμένουν να στηρίζονται σε «συνομωσιολογικές» θεωρείες. Βλέπουν φέρετρα σε όλο τον κόσμο, επιστήμονες και λειτουργούς της υγείας να προσπαθούν επιστημονικά να τους πληροφορούν, ακόμη και τον Πρωθυπουργό της Βρεττανίας, τον Μπόρις Τζόνσον, που προσβάλθηκε από το κορωνοϊό και κινδύνεψε η ζωή του να διηγείται τις δραματικές στιγμές που έζησε, , κι όμως αρνούνται να δεχθούν την ύπαρξη του ιού και να συμμορφωθούν στις οδηγίες προφύλαξης. Αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την εξάπλωση και διατήρηση της πανδημίας. Μήπως με τον τρόπο αυτό εξυπηρετούν αυτοί τους σκοπούς αυτών που κατηγορούν, με την συντήρηση και αύξηση της πανδημίας, καθοδηγούμενοι από ειδικούς προβοκάτορες, όπως θα έλεγαν οι ίδιοι; Μήπως γίνονται συνένοχοι και συνυπαίτιοι στην ταλαιπωρία του συνόλου της κοινωνίας; Δεν βάζουν λίγο να λειτουργήσει το μυαλό, η κοινή λογική;

Έχει τονισθεί από τους ειδικούς ότι ιδιαίτερος κίνδυνος, εκτός από ορισμένες παθολογικές καταστάσεις του αναπνευστικού συστήματος, δεν υπαρχει από την χρήση της μάσκας. Ο κίνδυνος από την μη χρήση είναι ο μεγάλος κίνδυνος.

Κι όμως υπάρχουν άτομα που παίρνουν αρνητική στάση γιατί διαπιστώνουν ότι αρέσει στον κόσμο να του λες αυτά που θέλει να ακούει. Όλοι θεωρούνε τον εαυτό τους αλώβητο. Μπορεί ένας σχετικά νέος, οι μαθητές, να περνούν ελαφρά την νόσο, όμως είναι δυνατόν να οδηγήσουν τους ηλικιωμένους, τους παππούδες και τις γιαγιές στον θάνατο, χωρίς να αποκλείεται και η δική τους βαρειά διαδρομή, που ευχόμαστε να μη βιώσουν.

Ένα, επίσης, σοβαρό πρόβλημα αντιμετωπίζουν και και οι εκκλησιαζόμενοι χριστιανοί.

Υπάρχουν ιεράρχες, ιερείς, μοναχοί, μοναχές, που θεωρουν την χρήση της μάσκας στην εκκλσία ως έλλειψη ευλάβιας ή ακόμη και έλλειψη πίστης.

Θα ήταν παραδεκτή η άποψη αυτή αν η μάσκα φοριόταν απλώς σαν μάσκα σε φυσιολογικές συνθήκες. Στην προκειμένη περίπτωση η μάσκα είναι μέσο πρόληψης και προστασίας. Αποτελεί πράξη αγάπης, γιατί παρά την δυσφορία που πιθανόν προκαλεί, την φορά ο πιστός πρώτονα να προφυλάξη τον αδελφό του από προσβολή της νόσου και δεύτερον να προφυλάξει και τον εαυτό του γιατί αυτό είναι απαραίτητο για την μη διασπορά και σε άλλους στο περιβάλλον του. Που παρατηρείται ανευλάβια; Η μάσκα είναι που εκφράζει την πίστη στον Κύριό μας ή ο τρόπος της ζωής μας και το βίωμα της πίστης σύμφωνα με το Ευαγγέλιο; Η χρήση ενός κομματιού υφάσματος μπροστά στο στόμα και την μύτη, που χρησιμοποιείται, το επαναλαμβάνουμε από αγάπη για τον συνάνθρωπό μας, είναι δείκτης απιστίας και ανευλάβιας; Ιατρικά επιβάλλεται η χρήση της, και μάλιστα σε κλειστό χώρο και για μακρύ διάστημα. Ο ιός δεν μεταβάλλει τις ιδιότητές του και στον χώρο της Εκκλησίας γιατί είναι ένα συγκεκριμένο βιολογικό μόριο. Ο Θεός κάνει ντο θαύμα Του με τις ασθένειες αλλά επιτρέπει και να αρρωσταίνουμε από κολλητικές αρρώστειες και μέσα στην Εκκλσία. Όμως το μεγαλύτερο θαύμα είναι ότι έδοσε μυαλό, λογική στον άνθρωπο για να την χρησιμοποιεί στην ζωή του και να πορεύεται, Αυτή η απλή λογική λέει προφυλαχτείτε. Πώς; Μα σας είπαν η επιστήμονες, και η επιστήμη είναι δώρο του Θεού, φορέστε τις μάσκες. Που είναι το κακό; Δεν αναφέρετε πουθενά στην Αγία Γραφή γιατί τότε δεν γνώριζαν πώς μεταδίδονται οι αρρώστειες. Βεβαίως και θα πηγαίνουμε στην Εκκλησία, βεβαίως και θα προσευχόμαστε με περισσότερη θέρμη, βεβαίως και θα ζητάμε συγχώρηση από τον Κύριο αν κάνουμε λάθος που φοράμε μάσκα, αλλά θα του ζητάμε να ζούμε και κατά το θέλημά Του. Μακάρι να ήταν αυτή η αμαρτία μας. Αλλά είμαστε στην συνόλη βιωτή μας εντάξει απέναντί Του;

Όλοι αυτοί που δεν συμπαθούνε την Εκκλησία ψάχνουν ευκαιρίες να τοξεύσουν με πάθος δηλητηριώδη βέλη εναντίον της. Ας μη τους δίνουμε προσχήματα και ενώ ξεκινάει από αλλού το πρόβλημα της μετάδοσης της νόσου την αποδίδουν στους χριστιανούς. Πάντα θα υπάρχουν Νέρωνες. Έπειτα αποτελεί και εντολή της Συντεταγμένης Πολιτείας μέσα στην οποία ζούμε και οφείλουμε υπακοή.

Κατά τα άλλα, όπως έλεγε ο μακαριστός Γέροντάς μας, πατήρ Συμεών Κραγιόπουλος ( που είσαι φωτισμένε Γέροντα να μας φωτίσεις με την διάκρισή σου και την αγάπη σου, το ταπεινό σου φρόνημα και την εν Χριστώ σοφία σου, τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε;), τίποτε δεν θα γίνει παραπάνω ή παρακάτω από αυτό που θέλει ο Κύριος, και γι αυτό μην ανησυχείτε για τίποτε.