Τοξικός Ναρκισσισμός

8 Δεκεμβρίου 2020

Το πάθος του ναρκισσισμού είναι άκρως τοξικό, άκρως εθιστικό, πολύ δύσκολο στην ίαση του και καταστροφικό τόσο για τον ναρκισσιστή όσο και για το περιβάλλον του. Και αυτό διότι τα ναρκισσιστικά άτομα και ιδιαίτερα εκείνα με αρκετά υψηλή νοημοσύνη, έχουν μία απίστευτη δυνατότητα -θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και πανουργία-να εφευρίσκουν τρόπους τροφοδότησης του ναρκισσισμού τους, με συνηθέστερους τον γοητευτικό λόγο, την δυνατότητα συσπείρωσης των οπαδών τους και την ανελέητη κριτική, συχνότατα και τη συκοφαντία η την πλέον αναίσχυντη παραπληροφόρηση «προς πάντα εχθρόν και πολέμιον». 

Πρόκειται ουσιαστικά γιατί τη διαιώνιση του πρώτου μεγάλου αμαρτήματος. Πρόκειται για τις μεταμορφώσεις και τους μετασχηματισμούς του «ως θεοί έσεσθε», του μέγιστου και πιθανόν μοναδικού ανθρώπινου λάθους που εμποδίζει πρόσωπα και κοινωνίες να επιστρέψουν σε μία κοινωνία άλλης ποιότητας, άλλων οραμάτων και άλλων προοπτικών.

Πρωτόγνωρες και έκτακτες καταστάσεις όπως αυτή που τώρα βιώνουμε, καταστάσεις των οποίων τα αληθή επιστημονικά στοιχεία έρχονται σταδιακά στο προσκήνιο, καθώς αυτός είναι ο τρόπος που δουλεύει η επιστημονική γνώση, δημιουργούν οπωσδήποτε κενά στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, τα οποία σπεύδει να τα καλύψει ο φόβος, ο πανικός και βεβαίως η συνωμοσιολογία.

Οι καταστάσεις αυτές αποτελούν το πιο εύφορο έδαφος για να ευδοκιμήσουν οι ναρκισσιστές ηγέτες σε όλους τους χώρους και, ενδεδυμένοι με ποικίλα αξιωμάτων και βεβαίως τις συνεπακόλουθες στολές -πολιτικές, δημοσιογραφικές ακόμη και ιερατικές-, να αλωνίσουν σε ψυχές εκτεθειμένες στην ημιμάθεια, την ανωριμότητα, την ελλιπέστατη πνευματική συγκρότηση και την ψυχολογική μετασχηματισμένη απώθηση.

Η πανουργία του ναρκισσιστή εντοπίζει σχετικά εύκολα τον τρόπο με τον οποίον θα αποκτήσει οπαδούς που θα τον λατρέψουν, θα τον εξυψώσουν και θα τον ακολουθήσουν. Το πρώτο στάδιο δεν είναι δύσκολο: Λίγος πυρήνας κι άκρως συναισθηματικός λόγος και μία σχετικά καλή οργάνωση διαδικτυακής προβολής είναι ότι χρειάζεται. Από κει και πέρα το κοινό, φοβισμένο και αναγκεμένο να μπει κάτω από μία ισχυρή συναισθηματική ομπρέλα προστασίας, όλο και θα αυγαταίνει.

Το δεύτερο στάδιο δρα σχεδόν εκ του αυτόματου: Τα διαδικτυακά μέσα πολλαπλασιάζουν το κύρος ενός κατά τα άλλα μέσου, συχνά ασήμαντου με κάποιες δεξιότητες λίγο πάνω του μετρίου προσώπου ο οποίος με γεωμετρική πρόοδο μεταβάλλεται σιγά-σιγά σε αυθεντία. Εάν μάλιστα το συγκεκριμένο πρόσωπο κατέχει αξίωμα μέσα σε ένα μεταφυσικό σύστημα, ένας ιερωμένος λόγου χάριν, το κύρος αυτό αναπτύσσεται με γεωμετρική πρόοδο στο τετράγωνο.

Σε τρίτο στάδιο, ο νάρκισσος γίνεται μεθυστικός και εθιστικός, σε σημείο ώστε τα έργα και ημέρες του να αφιονίζουν και τον ίδιον, οδηγώντας τον σταδιακά σε παραλήρημα, το οποίο εκλαμβάνεται από τους εκστασιασμένους οπαδούς ως αγωνιστικός ενθουσιασμός ή θείος ζήλος.

Όσον αφορά τους οπαδούς, δεν είναι μόνον ο φόβος, το αίσθημα μειονεξίας και η ανασφάλεια που τους μεταβάλλει σε αφοσιωμένο στρατό, έτοιμο για όλα. Αυτό που καθίσταται καθοριστικός παράγοντας είναι η ενεργοποίηση και του δικού τους ναρκισσισμού. Με άλλα λόγια, ο ναρκισσιστής ηγέτης έχει τον τρόπο να πείσει τους οπαδούς του πως αποτελεί για εκείνους μέγα προνόμιο να βρίσκονται κάτω από την εξουσία του και πως αυτοί έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα να γνωρίζουν τι κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα και να ανήκουν σε μία κάστα εκλεκτών, σχεδόν μυημένων, που τους αποκαλύφτηκε μια διαπλανητική συνωμοσία και φυσικά ένα σχέδιο φίμωσης, ακόμη και εξόντωσης του μεγάλου ηγέτη.

Το γεγονός είναι πως η περίπλοκη καθημερινότητα που ζούμε δεν μπορεί να περιγραφεί και πολύ περισσότερο να ερμηνευθεί διεξοδικά μέσα στις λίγες γραμμές αυτού του κειμένου. Είναι όμως ηλίου φαεινότερον ότι αυτή η οπτική γωνία επαληθεύεται καθημερινά σε όλους τους χώρους και δυστυχώς και εντός της Εκκλησίας.

Βεβαίως, τα γεγονότα τρέχουν ταχύτατα και τα αληθή στοιχεία καταλαμβάνουν σταδιακά το χώρο που τους ανήκει, εκτοπίζοντας τις φαντασιώσεις και την υστερία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν πάντα χώροι απρόσιτοι για τον ορθό λόγο. Οι χώροι όμως αυτοί, και μιλώντας από χριστιανική  άποψη, είναι ταυτισμένοι με την ταπείνωση και την αγάπη, συνεπώς, ούτως ή άλλως, παραμένουν απρόσιτοι, ίσως και εχθρικοί, για τον ναρκισσιστή ηγέτη, έστω και αν τα επιχειρήματα και η δημόσια εικόνα του έχουν έντονο το θρησκευτικό στοιχείο.

Με άλλα λόγια το παιχνίδι παίζεται σε χώρο ενδοκοσμικό. Και τον χώρο αυτό αργά ή γρήγορα είναι μοιραίο να τον καταλάβει η επιστήμη και ο ορθός λόγος.

Η αναπόφευκτη αυτή εξέλιξη εκλαμβάνεται σαφώς ως απειλή εκ μέρους του ναρκισσιστή ηγέτη. Και αυτό διότι, ο ταλαίπωρος, δεν έχει αντιληφθεί ότι κάθε γραμμάριο εξουσίας που κερδίζει πάνω στους οπαδούς αποτελεί ουσιαστικά έναν κρίκο των αλυσίδων με τις οποίες αυτοί τον περιτυλίγουν. Ο ναρκισσιστής ηγέτης δεν κινδυνεύει τόσο από τους εχθρούς του όσο από τους οπαδούς του που κάποια στιγμή είναι πιθανόν «να γυρίσει το μάτι τους».

Για τους λόγους αυτούς, στις επόμενες εβδομάδες ή και λίγους μήνες, τα πράγματα θα ακολουθήσουν νομοτελειακή πορεία: Όσο η επιστήμη και ο ορθός λόγος θα καταλαμβάνουν χώρο, η ναρκισσιστική ηγεσία κάθε μορφής θα αφιονίζεται όλο και περισσότερο, όχι όμως πλέον από τον ναρκισσιστικό εθισμό όσο από τον φόβο της επερχόμενης κατάρρευσης, η οποία  θα είναι βροντώδης και εξευτελιστική. Σταδιακά, με αυτό το ναρκισσιστικό «εγώ» του κάθε ηγέτη εμπλέκεται ο φόβος μιας πλήρους απαξίωσης που δεν θα στερηθεί πιθανόν και την σωματική βιαιότητα, ακριβώς διότι ο θαυμασμός θα δώσει τη θέση του στην απογοήτευση και αυτή, με τη σειρά της, στην οργή.

Η μοναδική ελπίδα όλων αυτών των νοσηρών ανθρώπων θα είναι η επιβράδυνση και το ποντάρισμα στα λάθη των άλλων. Όλα όμως είναι θέμα χρόνου.

Θα αναρωτηθεί κάνεις: Υπάρχει ελπίδα λυτρώσεως για αυτούς; Βεβαίως! Είναι η συντριβή και η μετάνοια. Και για τέτοιες στάσεις, ένας τουλάχιστον χώρος είναι πάντοτε πρόθυμος να τους αποδεχτεί: Ο χώρος της Εκκλησίας, της αληθινής Εκκλησίας ως σώματος Χριστού και όχι της ψευδεπίγραφης εκκλησίας ως χώρου δημιουργίας φατριών και εκκόλαψης ψυχοπαθολογίας. Δυστυχώς, όπως είπαμε και στην αρχή, ο κατήφορος προς τον εωσφορικό ναρκισσισμό είναι τόσο ολισθηρός και επικλινής, ώστε η επιστροφή καθίσταται σχεδόν αδύνατη χωρίς αναζήτηση πνευματικής βοήθειας και άκρας ταπεινώσεως που κάνει «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ».

Μακάρι! Προς το παρόν ας είμαστε προετοιμασμένοι για σταδιακή αύξηση του παραλογισμού και των κραυγών όλων των ναρκισσιστών ηγετών κάθε χώρου και τη βύθιση στον απόλυτο παραλογισμό που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, πρώτα στην γελοιοποίηση, κατόπιν στην απομυθοποίηση και τέλος στη βροντώδη συντριβή. Θα υπάρξει μέγιστος σκανδαλισμός ψυχών των οποίων μπορεί να ανατρέψει και να γλυκάνει μόνον η στάση καταλλαγής, συμπάθειας και διατήρησης της ψυχραιμίας.

Εν τω μεταξύ, όλο και αυξάνουν οι φωτογραφίες ως προϊόντα του photoshop για τις παρενέργειες του έρμου του εμβολίου: Αλογάνθρωποι, σαυράνθρωποι, μεταλλαγμένοι εξωγήινοι, υποψήφιοι καρκινοπαθείς με το που θα τους τρυπήσει η βελόνα και ό,τι άλλο μπορεί να «κατεβάσει» η ανθρώπινη αρρωστημένη φαντασία. Κι όμως, όλα αυτά θα βρουν χώρο, έστω και προσωρινό. Κι αυτό διότι ο φόβος είναι πολύς και ο πολιτισμός που μας ανέθρεψε μας έπεισε πως όντως, «ως θεοί γεγόναμεν».

Καθώς όμως οι κραυγές θα χαρακώνουν την ατμόσφαιρα, μία φωνή ως γλυκιά αύρα θα επιμένει και θα είναι αυτή η κρίση μας για τα τωρινά και τα μελλούμενα:

Ολιγόπιστοι!

Ολιγόπιστοι!

Ολιγόπιστοι!

Ολιγόπιστοι!

Ο καθένας ας επιλέξει τι θα ακούσει.

Τελικά, παρά τον ορυμαγδό, όλα είναι θέμα προσωπικής επιλογής.