Όσιος Νικηφόρος, Η παρουσία του έγινε αισθητή από την ευωδία, τον είδε, όμως, μόνον ο ασθενής που θεραπεύτηκε!

4 Ιανουαρίου 2021

Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός (1894-1964).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Μαρτυρία Α.Θ.*:
Θα σας διηγηθώ κάτι που συνέβη στην οικογένειά μου. Το καλοκαίρι που μας πέρασε, συνέβη ένα πολύ σοβαρό ατύχημα στον γιο μου Αναστάσιο.

Καθώς έκανε βουτιά στην θάλασσα χτύπησε με το κεφάλι στον βυθό, έσπασε τον αυχένα του και έμεινε τελείως παράλυτος. Τον μεταφέραμε στο νοσοκομείο και η επέμβαση, που του έκαναν οι γιατροί, απέτυχε. Τα δυσάρεστα νέα κυκλοφόρησαν αμέσως σε συγγενείς, φίλους και πελάτες μου.

Πήγαινα καθημερινώς στο Νοσοκομείο. Κάποια μέρα μου τηλεφώνησε η κυρία Μαρία, πελάτισσά μου, και μου είπε:
– Θέλω να επισκεφθώ τον Αναστάσιο και να του φέρω και τα Άγια Λείψανα του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού.

Με χαρά περίμενα πότε θα έρθη η ώρα να μας επισκεφθή, γιατί την έχω σε πολύ μεγάλη εκτίμηση. Όταν μπήκαμε στο δωμάτιο του Αναστασίου, η κυρία Μαρία τον καλησπέρισε και συζήτησαν για το ατύχημά του. Μετά από λίγα λεπτά του είπα ότι η κυρία Μαρία είχε φέρει τα Άγια Λείψανα για να προσκυνήση και να παρακαλέση τον Όσιο Νικηφόρο να τον κάνει γρήγορα καλά.

Όταν τα πλησιάσαμε στο κεφάλι του γιου μου για να τα φιλήση, αισθάνθηκε μια πολύ όμορφη ευωδία. Η κουνιάδα μου, που καθόταν δίπλα μου, στην γωνία του δωματίου, με κοίταξε σαστισμένη στα μάτια και μου είπε:
– Μύρισες τίποτε;

Της απάντησα, όχι, κι εκείνη με κοίταξε με απέραντη έκπληξη. Όταν τελείωσε το προσκύνημά του ο Αναστάσιος, προσκυνήσαμε κι εμείς με την σειρά μας.

Η κυρία Μαρία μου είπε ότι θα μας άφηνε το Άγιο Λείψανο τρεις μέρες. Το βάλαμε στο προσκέφαλο του Τάσου και φύγαμε από το δωμάτιό του, γιατί ήταν εξαντλημένος και ήθελε να κοιμηθή. Εγώ μπαινόβγαινα στο δωμάτιο για να βλέπω τι κάνει.

Κάποια στιγμή ο γυιος μου ανοίγει τα μάτια του και με ρωτάει:
– Μπαμπά, ποιος είναι αυτός ο παππούλης, που μου τρίβει τα πόδια;

Απορημένος του λέω:
– Κανένας δεν είναι. Κοιμήσου.

Και μου ξαναλέει:
– Να εκεί είναι, δεν τον βλέπεις; και δείχνει τα πόδια του.

Και μετά λέει·
– Αχ, έφυγε ο παππούλης.

Εγώ, στο άκουσμα αυτών των λόγων, ανατρίχιασα.
Αυτό συνέβη το καλοκαίρι του 2009, στις αρχές Ιουλίου. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει και η αδελφή μου, η οποία κάθε φορά που διάβαζε την Παράκληση του Αγίου Νικηφόρου, για την αποκατάσταση της υγείας του Τάσου μας,αισθανόταν άρρητη ευωδία να βγαίνη από τα λείψανά του.

Ο Τασούλης μας έγινε καλά με την βοήθεια του Αγίου Νικηφόρου και βρίσκεται τώρα στην Γερμανία για φυσικοθεραπείες. Πάντα θα ευχαριστώ και θα δοξολογώ μέσα από την καρδιά μου τον Άγιο Νικηφόρο για το μεγάλο καλό, που έκανε στο παιδί μου.

* Ολόκληρο το όνομα γράφεται στο πιο κάτω βιβλίο.

 

Μαρτυρία από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, ο “Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός, ο Θαυματουργός”.