Ανανέωση της Διαθήκης μας στη Μεγάλη Εβδομάδα

28 Απριλίου 2021

Αν έχουμε χάσει την ευκαιρία να ζήσουμε τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή όπως θα έπρεπε και μας έχει μείνει μόνο μια εβδομάδα, πως μπορούμε να εισέλθουμε στη χαρά της Αναστάσεως; Ο Κύριος λέει στους Αποστόλους Του, «υμείς δε εστε οι διαμεμενηκότες μετ’ εμού εν τοις πειρασμοίς μου· καγώ διατίθεμαι υμίν καθώς διέθετό μοι ο Πατήρ μου Βασιλείαν, ίνα εσθίητε και πίνητε επί της τραπέζης μου εν τη Βασιλεία μου» (Λκ. 22,28-30).

Καθώς εορτάζουμε τα Πάθη του Κυρίου κατά την εβδομάδα αυτή με ευγνωμοσύνη και αγάπη, με πικρά δάκρυα, προσπαθούμε κάθε μέρα να παραμένουμε μαζί Του στους πειρασμούς Του. Τότε ο Κύριος ευαρεστείται να μας μεταδώσει την αιώνια χαρά της σωτηρίας και, επειδή υπομένουμε με πιστότητα και ενθυμόμαστε προσευχόμενοι τα Πάθη Του, είναι και Αυτός πιστός και δίκαιος να μας αποδώσει τα αγαθά του μέλλοντος αιώνα. Ακόμη και την τελευταία αυτή στιγμή, τη Μεγάλη Εβδομάδα, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου, έχουμε «άγκυρα ελπίδος», έχουμε δυνατότητα να αναπληρώσουμε τις ελλείψεις των έξι εβδομάδων που προηγήθηκαν.

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι ο καιρός να ανανεώσουμε τη διαθήκη μας με τον Θεό υπομένοντας τους πειρασμούς του Κυρίου και να συμμετάσχουμε προσευχόμενοι στα Πάθη Του. Κατά την εβδομάδα αυτή, ο Κύριος πάσχει για να φανερώσει την εις τέλος αγάπη Του, με την οποία έχουμε σωθεί, για να δείξει ότι είναι ο αληθινός Θεός και Σωτήρας του κόσμου. Με τη σειρά μας, υπομένοντας στους πειρασμούς Του και μισώντας ο,τι δεν συμμορφώνεται μέσα μας στο Πνεύμα Του, μετανοώντας με καυτά δάκρυα για την αχαριστία μας προς τον Κύριο, φανερώνουμε και εμείς την αγάπη μας προς Εκείνον μέχρι αυτομίσους. Κατ’αυτόν τον τρόπο, ανανεώνουμε τη διαθήκη μας δείχνοντας ευγνωμοσύνη για την εις τέλος αγάπη του Κυρίου, της οποίας γινόμαστε μάρτυρες κατά τη διάρκεια των γεγονότων που επιτελούνται αυτές τις άγιες ημέρες. Με την πικρή μετάνοια και τα πικρά δάκρυά μας για την αχαριστία μας, δείχνουμε την τέλεια αγάπη μας (όσο τέλεια δύναται να είναι η ανθρώπινη αγάπη), αγάπη προς τον Θεό μέχρι αυτομίσους. Εκείνος μας αγάπησε εις τέλος για να μας σώσει και εμείς μισούμε τον εαυτό μας για την παράνομη αχαριστία μας και προσφέρουμε την αγάπη μας για τη σωτηρία που κατεργάσθηκε πάνω στη γη με τα φρικτά Πάθη Του. Υπάρχει αγάπη εις τέλος στον Χριστό και αγάπη μέχρι αυτομίσους σε μας· και τα δύο αυτά συνιστούν ισχυρή ένωση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό. Αυτή είναι η διαθήκη μας, την οποία ανανεώνουμε σε κάθε Λειτουργία, και κυρίως κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα.