Μαθαίνω για…. την Γεσθημανή (Για εφήβους και όχι μόνο)

«Μάθημα και δραστηριότητες για εφήβους»

Αγαπητά μου παιδιά,

Εύχομαι να είστε όλοι καλά και να μην χάνετε τη δύναμη και την αισιοδοξία σας

Είπα σήμερα να δούμε από κοντά μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές του Πάθους του Χριστού, που μας φανερώνει πολλά πράγματα, αλλά και μας διδάσκει.

Πρόκειται για την προσευχή του Χριστού στη Γεθσημανή, την τελευταία Του προσευχή πριν συλληφθεί, γεμάτη αγωνία, αλλά και εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού-Πατέρα.

Ας δούμε όμως πώς περιγράφει το Ευαγγέλιο το συγκλονιστικό αυτό περιστατικό, αλλά και τη σύλληψη του Χριστού, λίγα λεπτά αργότερα:

Αφού έψαλαν τους καθιερωμένους ψαλμούς, βγήκαν για να πάνε στο όρος των Ελαιών, σ’ έναν τόπο που λέγεται Γεθσημανή και τους λέει:

«Καθίστε αυτού· εγώ θα πάω λίγο παραπέρα να προσευχηθώ».

Κι αφού πήρε μαζί του τον Πέτρο και τους δύο γιους του Ζεβεδαίου, άρχισε να λυπάται και να αγωνιά. Τότε τους λέει:

«Περίλυπη μέχρι θανάτου είναι η ψυχή μου. Περιμένετε εδώ και μείνετε ξάγρυπνοι μαζί μου».

Αφού απομακρύνθηκε λίγο, έπεσε με το πρόσωπο στη γη και προσευχόταν με τούτα τα λόγια:

«Πατέρα μου, αν είναι δυνατό, ας μην πιω αυτό το ποτήρι· όμως ας μη γίνει το δικό μου θέλημα αλλά το δικό σου».

Μετά έρχεται στους μαθητές και τους βρίσκει να κοιμούνται· τότε λέει στον Πέτρο:

«Ούτε μία ώρα δεν μπορέσατε να μείνετε ξάγρυπνοι μαζί μου; Μένετε άγρυπνοι και προσεύχεστε, για να μη σας νικήσει ο πειρασμός· το πνεύμα είναι πρόθυμο, η σάρκα όμως αδύναμη».

Για δεύτερη φορά απομακρύνθηκε και προσευχήθηκε με τούτα τα λόγια:

«Πατέρα μου, αν δεν μπορώ ν’ αποφύγω αυτό το ποτήρι αλλά πρέπει να το πιω, ας γίνει το θέλημά σου».

Μετά ήρθε και τους βρήκε πάλι να κοιμούνται, γιατί τα μάτια τους ήταν βαριά από τη νύστα. Τους άφησε όπως ήταν και ξανάφυγε για να προσευχηθεί για τρίτη φορά με τα ίδια λόγια. Κατόπιν έρχεται στους μαθητές και τους λέει:

«Κοιμάστε ακόμα και ξεκουράζεστε; Να, έφτασε η ώρα και ο Υιός του Ανθρώπου παραδίνεται στα χέρια ανθρώπων αμαρτωλών. Σηκωθείτε, πρέπει να πηγαίνουμε· έφτασε αυτός που θα με προδώσει».

Η σύλληψη του Ιησού

Μιλούσε ακόμα ο Ιησούς όταν έφτασε ο Ιούδας, ένας από τους δώδεκα. Μαζί του ερχόταν κι ένα πλήθος από ανθρώπους οπλισμένους με ξίφη και ρόπαλα, σταλμένους από τους αρχιερείς και τους πρεσβυτέρους του συνεδρίου. Αυτός που θα τον πρόδιδε τους είχε δώσει τούτο το συνθηματικό σημάδι: «Όποιον φιλήσω, αυτός είναι· πιάστε τον». Αμέσως, λοιπόν, πλησίασε τον Ιησού, του είπε:

«Χαίρε, Διδάσκαλε!» και τον φίλησε.

Ο Ιησούς του λέει:

«Ιούδα, με φίλημα προδίνεις τον Υιό του Ανθρώπου;»

Τότε πλησίασαν, συνέλαβαν τον Ιησού και τον έδεσαν. Ένας όμως απ’ τη συντροφιά του Ιησού έσυρε το μαχαίρι του, χτύπησε το δούλο του αρχιερέα και του έκοψε το αυτί. Τότε του λέει ο Ιησούς:

«Βάλε το μαχαίρι σου ξανά στη θήκη του, γιατί όλοι όσοι τραβούν μαχαίρι, από μαχαίρι θα πεθάνουν. Ή θαρρείς πως δεν μπορώ να παρακαλέσω τον Πατέρα μου και αυτός να μου στείλει για συμπαράσταση πάνω από δώδεκα λεγεώνες αγγέλους; Πώς όμως θα βγουν αληθινές οι Γραφές, ότι έτσι πρέπει να γίνει;»

Τότε οι μαθητές του τον εγκατέλειψαν όλοι και έφυγαν.

Η περιγραφή αυτή μας δίνει την ευκαιρία να καταλάβουμε:

1. Ο Χριστός έχει ήδη μπει στην τελική ευθεία του σχεδίου Του. Μετά τον Μυστικό Δείπνο, όπου έχει δώσει όλες εκείνες τις εξηγήσεις γι΄ αυτά που πρόκειται να συμβούν, φαίνεται να μένει μόνος.
2. Οι Μαθητές ούτε να καταλάβουν, ούτε να αντέξουν μπορούν αυτό που αρχίζει να εκτυλίσσεται μπροστά τους. Τους είναι αδιανόητο πως ο Διδάσκαλος θα συλληφθεί κι έτσι Τον αφήνουν μόνο στις ώρες της αγωνίας Του.
3. Ο Χριστός μας είναι Θεός και άνθρωπος. Μέσα στο Ευαγγέλιο, άλλοτε παρουσιάζεται περισσότερο η Θεϊκή Του φύση και άλλοτε η ανθρώπινη. Σήμερα, έχουμε την ανθρώπινη φύση Του σε πολύ δύσκολη στιγμή με σκοπό να μην αμφιβάλουμε πως ο Χριστός υπέφερε και πόνεσε όπως ο κάθε άνθρωπος.
4. Με τρόπο υπέροχο μαθαίνουμε σήμερα   πόση σημασία έχει, την ώρα της δυσκολίας, η συμπαράσταση από τους ανθρώπους και η ενίσχυση του Θεού.

Αν δουλεύαμε το Ευαγγέλιο μέσα στην τάξη, θα σας έκανα πολλές ερωτήσεις καρδιάς και είμαι βέβαιη πως θα με εκπλήττατε όπως κάθε φορά με τις υπέροχες απαντήσεις σας. Αφού όμως είμαστε μακριά, προσπαθήστε να τις απαντήσετε μόνοι σας.

1. Μας προβληματίζει το γεγονός πως ό Χριστός, που μέχρι χθες έδειχνε να έχει τόση δύναμη ώστε να κάνει θαύματα, ακόμη και αν ανασταίνει νεκρούς, τη βράδια αυτή δείχνει τόσο αδύναμος;
2. Ποιον τρόπο διαλέγει ο Ίδιος για να απαλύνει τον πόνο Του;
3. Πως νομίζετε ότι αισθάνεται με τη συμπεριφορά των Μαθητών Του και του Ιούδα;
4. Ποια ειρωνεία κρύβεται πίσω από το φιλί του Ιούδα; Σε ποιες περιπτώσεις νομίζετε πως ο λαός μας χρησιμοποιεί τη φράση «Μου  έδωσε το φιλί του Ιούδα»;
5. Τι στάση κρατάει ο Χριστός απέναντι στη βία, που χρησιμοποιεί ο Πέτρος για να Τον υπερασπιστεί, αλλά και απέναντι στους στρατιώτες που έρχονται να Τον συλλάβουν.

Γράψτε τις σκέψεις σας κι εγώ θα σας γράψω τις δίκες κου στο τέλος του μαθήματος. Ελάτε όμως να δούμε τι μπορούμε να κερδίσουμε κι εμείς από τα σημερινά γεγονότα:

1. Έχετε την ανάγκη να μοιράζεστε συναισθήματα με τους φίλους σας;
2. Αισθανθήκατε ποτέ πως οι φίλοι σας δεν καταλάβανε τη δύσκολη στιγμή σας;
3. Νιώσατε ποτέ πως δεν καταλάβατε εσείς κάτι που σας εμπιστεύτηκαν;
4. Πώς αντιμετωπίζετε μια δύσκολη στιγμή σας; Δοκιμάσατε ποτέ τον δρόμο έστω και μιας μικρής προσευχής;
5. Πως αντιδράτε όταν σας απογοητεύουν άλλοι;

Απαντήσεις

1. Πρέπει να ξέρετε πως πολλοί άνθρωποι αμφισβήτησαν πως ο Χριστός υπέφερε στ΄ αλήθεια, αφού ήταν Θεός. Σήμερα μοιραζόμαστε τον αληθινό Του πόνο και δεν αμφιβάλουμε πως, αν και Θεός, δέχτηκε να μοιραστεί τον ανθρώπινο πόνο και αργότερα τον θάνατο, για να μας δείξει την μεγάλη Του αγάπη για μας.
2. Όπως βλέπετε, ζήτησε συμπαράσταση από τους φίλους Του και από τον Θεό. Δυστυχώς, οι άνθρωποι, ούτε μπόρεσαν, ούτε κατάλαβαν. Την ώρα της μοναξιάς Του, η προσευχή Τού δίνει δύναμη να εμπιστευτεί το σχέδιο του Θεού Πατέρα.
3. Ο πόνος είναι πάντα δυο λογιών: Πόνος του σώματος και πόνος της ψυχής. Όσο πονάνε τα καρφιά στον Σταυρό, τόσο πονάει η εγκατάλειψη και η προδοσία των ανθρώπων. Και πάλι όμως η προσευχή γεμίζει τον άνθρωπο  με παρηγοριά και αντοχή.
4. Τι ειρωνεία! Το φιλί, σημάδι αγάπης και εμπιστοσύνης, τη βραδιά εκείνη έγινε σύνθημα προδοσίας. Έμεινε λοιπόν η φράση αυτή για κάποιον που θεωρούσαμε φίλο κι όμως τελικά προσπαθούσε να μας βλάψει.
5. Εμποδίζοντας τον Πέτρο να Τον υπερασπιστεί, ο Χριστός μας αποκαλύπτει πως η βία δεν δίνει ποτέ λύση στα ανθρώπινα προβλήματα. Μπορεί να φαίνεται πως κάποια στιγμή  λειτουργεί, η βία όμως γεννά βία γι αυτό και λέει στον Μαθητή Του: Μαχαίρι έδωσες, μαχαίρι θα λάβεις.

Ακούστε με τι όμορφο τρόπο μας εξηγεί ένας ύμνος της Εκκλησίας  μας το παράπονο του Χριστού:

«Κύριε  ἐπὶ τὸ πάθος τὸ ἑκούσιον παραγενόμενος, ἐβόας τοῖς Μαθηταῖς σου· κἂν μίαν ὥραν οὐκ ἰσχύσατε, ἀγρυπνῆσαι μετ΄ ἐμοῦ, πῶς ἐπηγγείλασθε ἀποθνῄσκειν δι’ ἐμὲ; κὰν τὸν Ἰούδαν θεάσασθε, πῶς οὐ καθεύδει, ἀλλὰ σπουδάζει προδοῦναί με τοῖς παρανόμοις; ἐγείρεσθε, προσεύξασθε, μὴ τίς με ἀρνήσηται, βλέπων με ἐν τῷ σταυρῷ. Μακρόθυμε δόξα σοι».

Μετάφραση

Κύριε, καθώς προχωρούσες στο Πάθος που υπέφερες με δική Σου θέληση, έλεγες στου Μαθητές Σου: «Εσείς, που πριν λίγο μου λέγατε πως θα πεθαίνατε για μένα, ούτε μια ώρα δεν αντέξατε να αγρυπνήσετε μαζί μου; Ο μόνος από σας που δεν κινήθηκε είναι ο Ιούδας, που οργανώνει την παράδοσή μου στους παρανόμους. Ξυπνήστε, προσευχηθείτε για να μην με αρνηθεί κάποιος  από σας όταν με δει στον Σταυρό». Δοξασμένη η υπομονή Σου για μας Κύριε!

https://www.youtube.com/watch?v=DTQEiIUYaAQ

(από 0:39 και μετά)

Σας έχω και μια έκπληξη:

Σε ώρες μοναξιάς, 100 ψάλτες από τη Ρουμανία συναντήθηκαν διαδικτυακά και έψαλλαν το «Τη Υπερμάχω». Ακούστε πως ψάλλουν σαν ένας άνθρωπος!

https://www.pemptousia.gr/2020/04/ti-ipermacho-100-psaltes-enonoun-tis-fones-tous/?fbclid=IwAR2D3xZMiUTsJOW6NrWw7I6stPqpkQkaVkpyIIB8YJ5kKS-zvqapvupCJ3M

Σας χαιρετώ και σας εύχομαι να βρίσκετε τρόπους να σκορπάτε γύρω σας αγάπη και  αισιοδοξία. Όλοι γύρω σας το χρειάζονται!