Αρχιμανδρίτης Γεώργιος: Τι θα είναι μια αιώνια ζωή χωρίς το φως του αναστάντος Χριστού;

«Η Ανάστασις», (τοιχογραφία), Μονή της Χώρας, Κωνσταντινούπολη.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

««Ελέχθη ότι ο μόνος ευεργέτης, ο μόνος αληθινός ευεργέτης του ανθρωπίνου γένους, είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, διότι μόνον αυτός μας ελευθερώνει από τον μεγαλύτερο εχθρό μας, που είναι ο θάνατος.

Όλοι οι άλλοι ευεργέται κάτι προσφέρουν, αλλά η προσφορά τους αυτή είναι πρόσκαιρη, χρησιμεύει μόνο στην επίγεια ζωή, ενώ ο αναστάς Κύριος μάς χαρίζει την αιώνια ζωή και γι αυτό είναι ο σωτήρας μας, ο μόνος σωτήρας μας.

Εμείς σήμερα που εορτάζουμε την αγία πανένδοξο Ανάστασί Του, τον δοξάζουμε, τον προσκυνούμε και τον ευχαριστούμε. Δεν θα πω πολλά, διότι η ημέρα δεν το επιτρέπει. Ένα σημείο μόνο θέλω να υπενθυμίσω στην αγάπη σας.

Ότι η ανάστασις, την οποίαν μας χαρίζει ο Κύριος, δεν είναι κάτι που μας δίνεται μαγικά.

Πρέπει σιγά-σιγά να την κατακτήσουμε μέσα στην ζωή μας.

Τα σπέρματα της αναστάσεως μας δίνονται με το άγιο Βάπτισμα.

Συνθαπτόμεθα και συνανιστάμεθα με τον Χριστό.

Αλλά αυτά τα πρώτα σπέρματα της αναστάσεως πρέπει κατά την διάρκεια της ζωής μας να τα αναζωπυρώνουμε και να τα αυξάνουμε, ώστε η ζωή του αναστάντος Κυρίου να περάση σε όλη μας την ύπαρξι, στον νου, στα αισθήματα, στην καρδιά μας, στον έσω άνθρωπο, και σ’ αυτό το σώμα μας, και να πληρωθούμε όλοι από την Χάρι του αναστάντος Κυρίου.

Αυτό επέτυχαν οι Άγιοι της Πίστεώς μας, έζησαν την Ανάστασι με τον αγώνα τους κατά της αμαρτίας, με την προσευχή τους, με την αξία συμμετοχή τους στα Μυστήρια της Εκκλησίας, με την αγάπη τους, με την τήρησι των εντολών του Χριστού.

Με όλα αυτά, κάθε μέρα όλο και περισσότερο, εγίνοντο κοινωνοί της Αναστάσεως του Χριστού.

Και όταν έφθασε η ώρα να τους καλέση ο Κύριος από αυτή την ζωή, είχαν όλοι πληρωθή από την Χάρι της Αναστάσεως, είχαν αναστηθή πνευματικά εν Χριστώ και ήταν έτοιμοι να συνεχίσουν αυτή την αναστημένη ζωή στην αιωνιότητα.

Εάν δεν κάνουμε αυτόν τον αγώνα, εάν από την ζωή αυτή δεν οικειωθούμε την ζωή του αναστάντος Χριστού, εάν δεν κάνουμε την Ανάστασι του Χριστού δική μας ανάστασι, τότε δεν έχουμε ελπίδα να ζήσουμε αιώνια αναστημένοι με τον Χριστό.

Θα αναστηθούμε βέβαια, αλλά όπως λέγει ο άγιος Ευαγγελιστής Ιωάννης -ένας από τους πιστότερους μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού- όχι εις ζωήν αιώνιον, αλλά εις κρίσιν αιώνιον.

Γι’ αυτό, αδελφοί μου, ας ανησυχήσουμε και ας ιδούμε ο καθένας πώς πορευόμεθα στην ζωή μας.

Έχουμε καταλάβει ότι η ανάστασις μας, η προσωπική μας ανάστασις εξαρτάται από τον αγώνα μας; Τον κάνουμε αυτόν τον αγώνα; Ή αφήνουμε να περνούν οι ημέρες της ζωής μας, οι μήνες και τα χρόνια χωρίς να ασχολούμεθα με το κυριώτερο ζήτημα της ζωής μας;

Διότι, τι να τα κάνουμε όλα τα ανθρώπινα επιτεύγματα, αν δεν πρόκειται να ζήσουμε αναστημένοι αιώνια με τον Χριστό;

Τι θα είναι μια αιώνια ζωή χωρίς το φως του αναστάντος Χριστού;

Τι κόλασις θα είναι να ζούμε αιώνια μέσα στο αβασίλευτο σκοτάδι, που δεν θα το φωτίζη το πρόσωπο του αναστάντος Χριστού!

Γι’ αυτό λοιπόν, ας κάνουμε όλοι μας αυτόν αγώνα καθημερινό μας αγώνα.

Αυτό είναι το σπουδαιότερο πρόβλημα της ζωής μας και μετά όλα τα άλλα.

Έτσι, κάθε μέρα όλο και περισσότερο, να κερδίζουμε ανάστασι μέσα μας.

Μη περιμένουμε να φθάσουμε στο τέλος της ζωής μας για να αναστηθούμε με τον Χριστό.

Κάθε μέρα και από λίγο να συνανιστάμεθα μέχρις ότου φθάσουμε να ωριμάσουμε πνευματικά και τότε να είμεθα όλοι αναστημένοι και έτοιμοι για αιώνια ζωή με τον Χριστό.

Αυτή είναι και η ταπεινή μου ευχή σε όλους μας, να μας αξιώση ο αναστάς Κύριος να κάνουμε αυτόν τον αγώνα στην ζωή μας. Εύχομαι η χαρά, η ειρήνη, και το φως της Αναστάσεως να πλημμυρίζη τον νου και τις καρδιές όλων μας.

Άγιον Πάσχα 1995

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, Αρχιμανδρίτη, π. Γεωργίου (Καψάνη), κατά την πασχάλιο τράπεζα του έτους 1995, όπως δημοσιεύεται στο περιοδικό ο «Όσιος Γρηγόριος, ετήσια έκδοση της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου, τεύχος 20, έτος 1995.