ΩΔΗ Γ΄
«Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον, ἀλλ’ ἀφθαρσίας πηγήν ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ, ἐν ᾧ στερεούμεθα».
Μετάφραση
Ελάτε να πιούμε ένα πιοτό καινούργιο,
όχι σαν κι αυτό που με θαυματουργικό τρόπο ανέβλυσε από μια στεγνή πέτρα
αλλά που είναι πηγή αφθαρσίας, η οποία άναβλύζει από τον τάφο του Χριστού,
πάνω στον οποίο στεριώνουμε τη ζωή μας.
Ερμηνεία
Η πρόσκληση του υμνογράφου τώρα είναι να πιούμε ένα «πόμα καινόν», πράγμα που μας θυμίζει «το ύδωρ το ζων» που υποσχέθηκε ο Χριστός στη Σαμαρείτισσα και της είπε ότι, αν πιει από αυτό το νερό, δεν θα ξαναδιψάσει ποτέ, όπως γίνεται με το απλό νερό. Γι αυτό το νερό αυτό είναι «καινόν», αλλά και για έναν άλλον λόγο. Από τον βράχο Χωρήβ ο Μωυσής μετά τη διάβαση της Ερυθράς θάλασσας χτυπώντας την «κατ’ εντολήν του Θεού» ανέβλυσε ύδωρ και μπόρεσαν να ξεδιψάσουν οι Εβραίοι.
Δεν πρόκειται όμως να επαναληφθεί αυτό το γεγονός και από την άγονη πέτρα με θαυμαστό τρόπο να αναβλύσει ύδωρ, αλλά πρόκειται για μια άλλη πηγή, που είναι ο Χριστός, «εγώ είμαι το ύδωρ το ζων», που είναι πηγή αφθαρσίας, πηγή ζωής. Αυτό «το ύδωρ το ζων» ανέβλυσε από τον τάφο του Χριστού, όπως τα όμβρια ύδατα από τις στέγες των σπιτιών. Και αυτό βέβαια το «καινόν πόμα» δεν είναι άλλο από το αίμα του Χριστού, το οποίο με τη Θεία Μετάληψη γίνεται μετάγγιση σε μας κι έτσι στις φλέβες μας κυκλοφορεί το αίμα του Χριστού, που μας δίνει ζωή, ζωντάνια και αθανασία.
Από τον πέτρινο λοιπόν τάφο του Χριστού δημιουργήθηκε μια πηγή αφθαρσίας και πίνοντας νερό από αυτήν την πηγή στεριώνουμε τη ζωή μας πάνω στην στερεά πέτρα που είναι ο Χριστός.
Η τρίτη ωδή κανονικά κάνει μνεία της ωδής της Άννας, όπου λέγεται «εστερεώθη η καρδία μου», αλλά και εδώ με την φράση «εν ω στερεούμεθα» μας θυμίζει την αντίστοιχη φράση της Άννας αλλά και το χωρίο του Απ. Παύλου, που λέγει: «θεμέλιον δε άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, όστις εστί, Ιησούς Χριστός».
