Η άλωση της Κωνσταντινούπολης Μέρος Δ΄- Η πτώση της Πόλης

Λίγο πριν αρχίσει η επίθεση οι πολιορκημένοι έζησαν δύο αντιφατικά γεγονότα. Μία απίστευτη επιτυχία του πλοίαρχου Φλαντανελά που κατόρθωσε με τρία γενοβέζικα πλοία να διασπάσουν τον τεράστιο στόλο του σουλτάνου και να μπουν στον Κεράτιο κόλπο, ενώ ο λαός είχε ανέβει στα τείχη και παρακολουθούσε τη γιγαντομαχία με έκπληξη και θαυμασμό, ενώ ο σουλτάνος έφιππος ωρύονταν επάνω στο άλογο μέχρι μέσα στη θάλασσα.

Και ένα πραγματικά οδυνηρό. Το απίστευτο τόλμημα του Μωάμεθ να περάσει επάνω από το βουνό του Γαλατά τον τουρκικό στόλο των 70 πλοίων, σε δίολκο, και να τα ρίξει στον Κεράτιο κόλπο. Από εκείνη τη στιγμή τα περιθώρια ζωής της Βασιλεύουσας περιορίστηκαν ασφυκτικά.

Κανένας δεν είχε κοιμηθεί εκείνη τη νύχτα 28 προς 29 Μαϊου 1453.

Ο λαός της Κωνσταντινούπολης προσεύχονταν με ολονυχτίες σε όλες τις εκκλησίες της Πόλης και στην Αγία Σοφία.

Στα τείχη και οι δύο στρατοί δεν έκλεισαν μάτι. Χιλιάδες Τούρκοι τυμπανιστές προσπαθούσαν να εξάψουν το φανατισμό στους πολεμιστές τους και παράλληλα να μην αφήσουν τους πολιορκημένους να κλείσουν έστω και μία στιγμή τα μάτια τους και να τους εξαντλήσουν. Χιλιάδες βοηθητικοί ενίσχυαν με κάθε τρόπο τα τείχη και μετέφεραν υλικά για την απώθηση των επιτιθέμενων στις κεντρικές πύλες, του Αγίου Ρωμανού, την πύλη της Αδριανούπολης, του Βελιγραδίου, των Βλαχερνών. Κληρικοί μετέφεραν την εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας από πύργο σε πύργο και προσπαθούσαν να εμψυχώσουν τον στρατό του αυτοκράτορα.

Η ΕΠΙΘΕΣΗ

Η επίθεση εκδηλώθηκε τρεις ώρες πριν από το ξημέρωμα.

Το πρώτο σώμα που έστειλε ο Σουλτάνος εναντίον των τειχών ήταν άτακτοι από χριστιανικές χώρες της Ευρώπης, Γερμανοί, Ούγγροι,Σέρβοι ακόμη και από χριστιανικές περιοχές της Βαλκανικής και ελληνικές περιοχές.

Σκοπός ήταν να εξαντλήσουν τους αμυνόμενους πριν από την τελική επίθεση των τακτικών στρατευμάτων. Η επίθεση αυτή κατέληξε σε πραγματικό λουτρό αίματος για τους επιτιθέμενους οι οποίοι δε μπορούσαν να υποχωρήσουν γιατί τουρκικά τμήματα εμπόδιζαν την υποχώρηση με λογχοφόρους και τοξότες που εκτελούσαν επιτόπου κάθε στρατιώτη που λιποψυχούσε. Έτσι όσους δεν είχαν εξοντώσει οι αμυνόμενοι στα τείχη τους εξόντωσαν τα ίδια τα σουλτανικά στρατεύματα,Ήταν τόση η φθορά ώστε τελικά ο ίδιος ο σουλτάνος μόλις είχε για τα καλά ξημερώσει αποφάσισε να επιτρέψει την υποχώρηση.

Μετά από αυτή την πρώτη αποτυχία ξεκίνησε ομοβροντία του πυροβολικού που βομβάρδιζαν το τείχος σε όλη του την έκταση για να ανοίξουν δίοδο από όπου θα έκαναν την επίθεση.

Κατά τις 8 περίπου το πρωί έκαναν την επίθεση τα εκλεκτά τμήματα του τουρκικού στρατού με εκατοντάδες σκάλες, με τις οποίες θα προσπαθούσαν να φθάσουν στην κορυφή του τείχους. Και η επίθεση αυτή κατέληξε σε χιλιάδες τούρκους νεκρούς που για ένα διάστημα έφερε σε πλήρη αμηχανία τον Μωάμεθ και το επιτελείο του.