Η πρόσληψη Αρχαίων Ελληνικών Μυθευμάτων από τον σύγχρονο Αποκρυφισμό. Η περίπτωση της Ατλαντίδος
19 Μαΐου 2021Με τον όρο Ατλαντίδα είναι γνωστό ένα αρχαίο μυθικό νησί στον Ατλαντικό ωκεανό, το οποίο βυθίστηκε, σύμφωνα με τις φανταστικές και μη ιστορικού χαρακτήρα αναφορές που κάνει ο Πλάτωνας στους Διαλόγους του Τίμαιο και Κριτία.
Ο φαντασιακός χαρακτήρας και η μη ιστορική ύπαρξη της Ατλαντίδας ήταν απολύτως βέβαιες για τον Αριστοτέλη και τον Στράβωνα, πλην όμως ο μύθος επιβίωσε κατά τον Μεσαίωνα και έφθασε ως τις ημέρες μας. Στα νεότερα χρόνια καθ᾽ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα έγινε αφορμή για τη δημιουργία ενός μεγάλου πλήθους μυθικών θεωριών και συγγραφών διαφόρων παραλλαγών.
Ο μύθος της Ατλαντίδας όμως υιοθετήθηκε και από διαφόρους εκπροσώπους και ιδρυτές αποκρυφιστικών συστημάτων, οι οποίοι επιχείρησαν να παρουσιάσουν την Ατλαντίδα, ως δήθεν ιστορική πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας την ο καθένας στο δικό του αποκρυφιστικό και ανορθολογικό σύστημα[1].
Η H.P. Blavatzki, η ιδρυτής της Θεοσοφίας, θα ασχοληθεί εκτενώς. Υποτίθεται, ότι αντλεί τις πληροφορίες που παραθέτει από το λεγόμενο «Βιβλίο των Ντυζάν», έργο που είναι, κατά τα φαντασιοκοπήματά της, κρυμένο στο Θιβέτ και ήταν γραμμένο από τους Άτλαντες [2].
Ο R. Steiner, ιδρύτρια της Ανθρωποσοφίας, στο δικό του αποκρυφιστικό σύστημα θα δώσει μια τελείως διαφορετική εκδοχή και πληροφορίες για την Ατλαντίδα, αντλώντας αυτά τα στοιχεία από τα λεγόμενα «Ακασικά Αρχεία» μία ακόμη δηλαδη αποκρυφιστική πηγή [3].
Ο E. Cayce (1877-1945), ένας από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς αποκρυφιστές, επίσης θα ενδιαφερθεί για την Ατλαντίδα και θα δώσει τη δική του εκδοχή. Στα χιλιάδες εκστατικά οράματά του «ανακάλυψε» πως η Ατλαντίδα υπήρξε ως νησί κοντά στη Φλόριδα των ΗΠΑ και προφήτευσε ότι θα αναδυθεί από τον Ατλαντικό ωκεανό το 1969. Επίσης ισχυριζόταν, και οι οπαδοί του αφελώς πίστευαν, ότι είχε συναντήσει κατά τη διάρκεια της ζωής του 700 μετενσαρκωμένους Άτλαντες [4].
Η E. Clare-Wulf, «προφήτιδα» της αποκρυφιστικής οργάνωσης Church Universal and Triumphant, θα ισχυριστεί ότι η Ατλαντίδα εξαφανίστηκε λόγω της αποστασίας των Ατλάντων από τον Κύριο του Φωτός (νεογνωστική εκδοχή) και τη μίξη με άλλες οντότητες που τροποποίησαν το γενετικό τους κώδικα. Αυτά τα δύο γεγονότα υποτίθεται κατά την κίνηση συνέβαλαν στην καταστροφή του νησιού και του υποτιθέμενου πολιτισμού του [5].
Η ενασχόληση με τον μύθο της Ατλαντίδος στον αποκρυφιστικό χώρο, δεν θα σταματήσει εδώ. Θα υιοθετηθεί σε μια ποικιλία εκδοχών από ποικίλες κινήσεις της Νέας Εποχής, θα καταχωρίζεται ως λήμμα σε Λεξικά σχετικά με τον Εσωτερισμό – Αποκρυφισμό [6], θα χρησιμοποιείται η αναφορά της από ποικίλους σύγχρονους ψευδοπροφήτες, συνωμοσιολόγους κ.λπ.
Αξιολογώντας την υπόθεση από χριστιανικής πλευράς βρισκόμαστε μπροστά σε μια σύγχρονη εκδοχή αυτού που ο Απόστολος Παύλος χαρακτήριζε: «βεβήλους και γραώδεις μύθους» (Α’ Τιμ. 4, 7).
