Καλό Παράδεισο Παπά μου!

Η ενορία του Αγ. Αθανασίου Παλαιοκάστρου της Ι.Μ. Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, προπέμπει σήμερα τον πνευματικό της πατέρα πρωτοπρ. Εμμανουήλ Κοντάκη, ο οποίος εγκατέλειψε τα εφήμερα για τα αιώνια. Εκοιμήθη σε ηλικία 53 ετών, επειδή έτσι το θέλησε ο Θεός, αφήνοντας πίσω του πλούσιο ποιμαντικό έργο, πολύ αγάπη που αγκάλιασε, όχι μόνο τους ενορίτες του αλλά και όσους συνανεστράφηκαν μαζί του και τη μαρτυρία του Σταυρού και της Ανάστασης, που κήρυττε με κάθε τρόπο ο αγαθός και άδολος λευίτης. Εμείς πολλές φορές συναντηθήκαμε μαζί του και ομολογούμε την αγαθοσύνη και την ησυχία που εξέπεμπε η μορφή του.   

Πολλοί ήταν αυτοί οι οποίοι εξέφρασαν τα συλλυπητήρια τους στην οικογένεια του  μακαριστού π. Εμμανουήλ. Σε δήλωσή του ο δήμαρχος Ωραιοκάστρου Παντελής Τσακίρης αναφέρει: “Ο Δήμος Ωραιοκάστρου σήμερα θρηνεί. Ο Θεός επέλεξε να πάρει κοντά του ένα πιστό του τέκνο που διακόνησε στο όνομά Του το ποίμνιο, όχι μίας, αλλά δύο κοινοτήτων, του Δήμου Ωραιοκάστρου, Πεντάλοφο και Παλαιόκαστρο. Το έπραξε αυτό με αγάπη, γλυκύτητα και ταπεινότητα και έλαμψε δια του παραδείγματός του. Πρόσφερε αφειδώς στήριξη πνευματική σε όσους συμπολίτες μας την χρειάστηκαν και έμπρακτα έδειξε με συνέπεια το φιλανθρωπικό του πρόσωπο. Ο αγαπητός σε όλους μας, πράος και πάντα χαμογελαστός παπα-Μανώλης θα μείνει για πάντα στην καρδιά και τη μνήμη μας. “

Ο Λουκάς Παναγιώτου, Γραμματέας του Μεταπτυχιακού Προγράμματος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου:  «Μέτοχοι και εμείς του πένθους και της μεγάλης, κατ’ άνθρωπον, λύπης για την απώλεια του αγαπημένου μας πατρός Εμμανουήλ Κοντάκη, στεκόμαστε σιωπηλοί και συλλογιόμαστε τις στιγμές που ζήσαμε μαζί κατά τη διάρκεια της ευδόκιμης παρουσίας του στο Μεταπτυχιακό μας Πρόγραμμα στο Τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.

Το ήθος, η απλότητα, η αγάπη και η διάχυτος καλοσύνη του είναι οι εικόνες που αφήνει στην καρδιά και την μνήμη μας. Συγχώρα μας για όσα τυχόν σε λυπήσαμε. Καλή Ανάσταση π. Εμμανουήλ. Ο Θεός να δίδει δύναμη και κουράγιο στην οικογένειά σου.

Μετά του υμνωδού συμψάλλουμε, αναπέμπουμε δεήσεις και προσευχόμαστε: «Ὁ τῶν ψυχῶν δεσπόζων καί τῶν σωμάτων, οὗ ἐν τῇ χειρί ἡ πνοή ἡμῶν, τῶν θλιβομένων παραμυθία, ἀνάπαυσον ἐν χώρᾳ Δικαίων, ὃν μετέστησας δοῦλόν σου».

 Ο Γεώργιος Κεσελόπουλος, καθηγητής της Ορθόδοξης Θεολογικής Σχολής της Εκκλησίας της Αλβανίας,  σημείωσε τα εξής: «Δεν συνηθίζω να ανεβάζω τέτοιες φωτογραφίες. Όμως σήμερα δεν μπορώ να αντισταθώ. Σε θυμάμαι πάντα χαμογελαστό, να με ανέχεσαι και να με συγχωρείς, ότι λάθη και να έκανα. Στην ενορία σου έκανα τα πρώτα μου ψαλτικά βήματα, παρά τα λάθη, τις παραλείψεις και τις αδυναμίες εσύ πάντοτε χαμογελαστός, φιλόξενος, άρχοντας την αγάπη όπως λέει και ο γέροντας Παΐσιος. Σε παρακαλώ να με θυμάσαι και στο ουράνιο θυσιαστήριο, που τώρα λειτουργείς. Την ευχή σου παπά μου!»

Και πολλοί άλλοι ακόμα, γνώριμοι και ευεργετηθέντες με κάποιο τρόπο από τον π. Εμμανουήλ μαρτυρούν στο άκουσμα της μνήμης του την αθόρυβη υλική ή πνευματική βοήθεια που τους παρείχε κατά την επίγεια διακονία του. Η στρατευομένη Εκκλησία έχασε έναν αγαθό λευίτη, αλλά κέρδισε έναν ουράνιο πρεσβευτή του άνω θυσιαστηρίου. Ας είναι αιωνία και άληστος η μνήμη του!