«Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ, χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ»

Σταυρός καί χαρά, σχῆμα ὀξύμωρο γιά τήν ἀνθρώπινη λογική, πόνος καί ἄνεσις, θυσία καί ἀπόλαυσις, πῶς ἀρμόζουν τά ἐνάντια; Χαρμολύπη, ἔννοια πού κυριαρχεῖ στή ζωή μας! Αὐτό τό αἴσθημα διακατέχει τίς ἡμέρες αὐτές, τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου, τίς ψυχές μας, συμπορευόμενοι μέ τόν Νυμφίο Χριστό ἐλκόμενον πρός τό Πάθος!

Ἐμπαιγμούς καί μαστιγώσεις, ταπεινώσεις καί ἐξευτελισμούς, τά πάντα ὑπομένει ὁ Φιλάνθρωπος Κύριος, γιά τήν σωτηρία τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων. Ὅλη τήν ἀνθρώπινη ἀχαριστία, τήν προδοσία, τήν ἀδιαφορία, τό μένος, τήν ἀδικία ὑπομένει σιωπῶν ὁ Λόγος τοῦ Πατρός, ὑπακούοντας στή βουλή τοῦ Θεοῦ· «πλήν οὐχ ὡς ἐγώ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ Πάτερ ἅγιε»!

Αὐτή ἡ δύναμις τῆς ἀγάπης ὑπερνικᾶ τοῦ Σταυροῦ τήν ὀδύνη, καί ἀπλώνει τίς παλάμες Του ἐπάνω στό ξύλο τοῦ σταυροῦ, γιά νά ἑνώσει τά διεστώτα, τόν πλανηθέντα ἄνθρωπο μέ τόν Πατέρα Του τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

Ἔτσι ὁ Σταυρός γίνεται «ζωή καί ἀνάστασις», λύτρωσι ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῆς ἁμαρτίας καί τῶν παθῶν. Ἐκ τοῦ ζωοδόχου τάφου τοῦ Σωτήρος Χριστοῦ ἀνέτειλε συγγνώμη, ὅπως ὁ θεῖος χρυσορρήμων Ἰωάννης διακηρύττει.

Γι᾿ αὐτό «μηδείς ὀδυρέσθω πταίσματα», ὁ πόνος τοῦ Σταυροῦ γέννησε τήν μένουσα χαρά, πού μᾶς δωρίζει ὁ Ἀναστάς Κύριος καί δέν μπορεῖ νά μᾶς τήν ἀφαιρέσει κανείς. Ἀλλά καί τήν αἰώνια μακαριότητα, πού ἀψευδῶς χαρίζει ὁ Κύριος στούς πιστῶς προσκυνοῦντας τά θεία Του Πάθη, καί δοξάζοντας τήν ἁγίαν Του Ἀνάστασι.

Οἱ μακαριστοί Πατέρες καί Μητέρες, οἱ μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, αὐτή τήν ὁδό τῆς χαρμολύπης μετά ἀκριβείας καί ἀγάπης ἀκολουθήσαντες, ἔφθασαν στήν δόξα τῆς μετά τοῦ Θεοῦ μεθέξεως!

Ἡ λύπη τῶν παθημάτων τους μετεστράφη εἰς χαρά, διότι πάντοτε τόν σταυρό τόν διαδέχεται ἡ ἀνάστασι, εἴτε στήν παρούσα, εἴτε στήν αἰώνια πραγματικότητα.

Ἡ μορφή τοῦ παγκάλου Ἰωσήφ, πού ἡ Ἐκκλησία μας τόν τιμᾶ στήν ἀρχή τῶν «Παθῶν τοῦ Κυρίου», εἶναι προεικόνισις τῆς τοῦ Χριστοῦ ζωῆς καί τῶν παθημάτων Του.

Προδομένος ὁ μακάριος Ἰωσήφ ἀπό τούς ἀδελφούς του σηκώνει τόν σταυρό τῆς αἰχμαλωσίας καί τῆς ἀβεβαιότητος· πωληθείς ὡς δοῦλος βρίσκεται σέ ὕποπτα καί πονηρά περιβάλλοντα, συκοφαντεῖται, φυλακίζεται, δοκιμάζεται ἀσύλληπτα· μά ὑπομένει, φθάνει στήν δόξα τῆς ἀναστάσεως καί τῆς ἀναδείξεώς του ὡς ἀντιβασιλέα Αἰγύπτου κατόπιν ὀδύνης καί σταυροῦ. Αὐτή ἡ σταυροαναστάσιμη πορεία μᾶς ἐγγυᾶται τή γνησιότητα τῆς ὑπακοῆς στό θεῖον Θέλημα!

Σταυρός καί Ἀνάστασις, ὀδύνη καί χαρά, πτωχεία καί πλοῦτος, ἀτιμία καί δόξα· ἡ ἀποδοχή τους ἀπό τόν κάθε πιστό, μέ ἐμπιστοσύνη στόν παρέχοντα τά πάντα οὐράνιο Πατέρα μας, ἀποτελεῖ ἀδιάψευστη μαρτυρία ὅτι ἡ φανέρωσις «ἐν σαρκί» τοῦ Θεοῦ Λόγου, καί ἡ ὕψωσίς Του εἰς τόν Σταυρό τῆς ἀγάπης καί τῆς θυσίας, ὑποδηλώνει τή λυτρωτική διαδρομή πού καταλήγει στήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία καί χαρά.

Χριστός Ἀνέστη ἀδελφοί μου!

«καί ἐπλήρωσε τά σύμπαντα εὐφροσύνης»

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξενοφῶντος

καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.