Προσβάσιμη σελίδα

«Σήκω καημένε Κωνσταντή…», Θρήνος της Αλώσεως (Χορωδία Κωνσταντίνου Μάρκου)

Στη μνήμη των Ελλήνων Ορθοδόξων ο Κωνσταντίνος είναι ο μαρμαρωμένος βασιλιάς ο ζωντανός νεκρός που κατευθύνει την πορεία του Γένους από του τάφου και περιμένει το πλήρωμα του χρόνου ώστε ο άγγελος που τον μαρμάρωσε να τον αναστήσει.

Σήκω καημένε Κωνσταντή, στην εκκλησιά να πάμε,

Σήκω και ψέλνουν εκκλησιές, ψέλνουν τα μαναστήρια.

Ψέλνει και η Αγιά Σοφιά με τις χρυσές καμπάνες.

Σιμά να βγούνε τα Ιερά, σιμά να βγούνε τ’ Άγια,

φωνή τους ήρθ’ απ’ ουρανού, που μες’ απ’ τα ουράνια:

«Πάψετε το χερουβικό και την Τιμιωτέρα,

παπάδες πάρτε τα ιερά, ψαλτάδες τα χαρτιά σας,

τι’ σήμερα πατήσανε την πόλη μας οι Τούρκοι».

Η Παναγιά η Δέσποινα τάηκουσε και δακρύζει.

«Σώπα, κυρά μου Δέσποινα και μην πολυδακρύζης

πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά σου θάναι».

(Ρουμελιώτικος Θρήνος- συλλογή Κωνσταντίνου Μάρκου)
 

Η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως θρηνήθηκε όσο κανένα άλλο ατυχές γεγονός στην ιστορία του ορθοδόξου Ελληνισμού. Ο λαός βαθύτατα συγκινημένος δημιούργησε αυθορμήτως μοιρολόγια που συνεχίζουν λέγονται μέχρι της ημέρες μας και θα συνεχίσουν με τη βοήθεια του Θεού να λέγονται εις τους αιώνων των αιώνων προσδοκώντας την ανάσταση του Γένους γιατί πάλι με χρόνια με και καιρούς πάλι δικά μας θα ναι!

Πρόσφατες
δημοσιεύσεις
Λόγος και Μέλος: Άρθρο Μαρκέλλου Πιράρ «Έτσι ψάλανε οι παππούδες»
Λόγος και Μέλος: Άρθρο Θωμά Αποστολόπουλου «Δέκα λεπτομέρειες για τη βυζαντινή μουσική»
Μνήμη Μανόλη Κ. Χατζηγιακουμή: σκαπανέας, διασώστης, κιβωτός
«Το ευ ζην μου εδίδαξε ο Λυκούργος Αγγελόπουλος»
«Θα ανοίξω το στόμα της ψυχής μου και θα γεμίσει από Άγιο Πνεύμα»