Φτωχός Άγιος

– Να ο προδότης, σύντροφε, απάντησε τότε ο μεγαλόσωμος βάρβαρος σ΄ αυτόν που είχε ρωτήσει πρωτύτερα.

Κι ύστερα άρχισε να εξηγεί με λίγα λόγια στους πειρατές, ότι από την κίνηση που παρατήρησε με το εξασκημένο του μάτι μέσα στο Κάστρο, από τα βλέμματα που μάντευε πίσω από τις πολεμίστρες ότι κατόπτευαν τον χώρο, είχε υποπτευθεί ότι κάποιος ειδοποίησε τους άπιστους για την άφιξη του μουσουλμανικού στρατεύματος.

Και τότε επαληθεύτηκε για άλλη μια φορά ο λόγος του Θεού κι ένας ορκισμένος βάρβαρος πειρατής «ἔδοξε λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ».

Έσυραν τον βοσκό ανάμεσα στους βάτους και τους σκίνους, όπου δειλά ανθάκια στόλιζαν το πράσινο ανοιξιάτικο χαλί της γης. Εκεί τον έσυραν αλαλάζοντας οι Αγαρηνοί, εκεί έλουσε με το αίμα του τα άνθη και τα χλωρά κλαδιά. Εκεί ζεστό ρυάκι ανέβλυσε το αίμα του και κοκκίνισε τη γη που το δέχθηκε. Μια απαλή αύρα πήρε την τελευταία του πνοή κι εκεί κοιμήθηκε τον παραδεισένιο του ύπνο ο φτωχός βοσκός, που είχε μιμηθεί τον «Ποιμένα τόν καλόν, τόν τιθέντα τήν ψυχήν αὐτοῦ ὑπέρ τῶν προβάτων».

Κι ύστερα πώς να μη μοσχοβολά το χώμα;

Άκουσε την ιστορία