Η Αγία Πεντηκοστή, ανθολόγιον εκ του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

…Οι μεν άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι υπόσχονται δεν τελειώνουν βεβαίως τας υποσχέσεις των, διότι ή μετανοούν ή δυναμιν δεν έχουν εις το να εκπληρώσουν την υπόσχεσίν των. Συ δε, Θεάνθρωπε Ιησού Χριστέ, η αληθινή των επαγγελιών επαγγελία και η υπόσχεσις των υποσχέσεων, υπεσχέθης εις τους αγίους Σου Μαθητάς προ της Αναστάσεώς Σου να στείλης εις τούτους το Παράκλητον Πνεύμα.

Εις αυτούς έλεγες, «Συμφέρει υμίν ίνα εγώ απέλθω· εάν γαρ μη απέλθω, ο Παράκλητος ουκ ελεύσεται προς υμάς». (Ιω. ις’ 7)

Και πάλιν· Και εγώ ερωτήσω τον Πατέρα και άλλον Παράκλητον δώσει υμίν ίνα μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα». (Ιω. ιδ΄ 16)

Και πάλιν· «Όταν δε έλθη ο Παράκλητος, ον εγώ πέμψω υμίν παρά του Πατρός». (Ιω. ιε΄26)

Και πάλιν· «Καί, ιδού εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν του Πατρός μου εφ’ υμάς», (Λουκ. κδ, 49) ήτοι το Πνεύμα το Άγιον.

Καθώς λοιπόν με τον λόγον υπεσχέθης Κύριε, να στείλης το Πνεύμα Σου το Άγιον, ούτω σήμερον με το έργον ετελείωσας την υπόσχεσίν σου. Και πέμψας το Παράκλητον Πνεύμα, δι’ αυτού έλαμψας εις τον Κόσμον το φως της θεογνωσίας και της πίστεως της Αγίας Τριάδος.

Ώστε οι το φως τούτο δεξάμενοι του Αγίου Πνεύματος, ψάλλουσι με χαράν και ηδονήν της καρδίας εκείνο το χαρμόσυνον Τροπάριον: «Είδομεν το φως το αληθινόν· ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον· εύρομεν πίστιν αληθή, άδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες· αύτη γαρ ημάς έσωσεν»…

Σήμερον ετελειώθη διά της εκβάσεως και των έργων εκείνο που εκηρύχθη από τον Νόμον του Μωυσέως και από τους Προφήτας, δηλαδή το περί της εκχύσεως και μεταδόσεως της χάριτος και δωρεάς του Αγίου Πνεύματος.

Άξια δε σημειώσεως είναι εκείνα όπου γράφει ο Θεοφόρος Μάξιμος, ότι ούτε η χάρις του Πνεύματος δίδεται χωρίς ο μέλλων ταύτην λαμβάνειν άνθρωπος να έχη την δεκτικήν επιτηδειότητα ούτε ο άνθρωπος δύναται να λάβη κανένα χάρισμα του Πνεύματος με φυσικήν μόνον δύναμιν χωρίς την υπερφυσικήν δύναμιν του Θεού.

Ούτω γαρ φησίν· «Ούτε η χάρις του Παναγίου Πνεύματος ενεργεί σοφίαν εν τοις αγίοις, χωρίς του ταύτην δεχομένου νοός, ούτε γνώσιν, χωρίς της δεκτικής του λόγου δυνάμεως, ούτε πίστιν, άνευ της κατά νουν και λόγον των μελλόντων και πάσι τέως αδήλων πληροφορίας, ούτε ιαμάτων χαρίσματα, δίχα της κατά φύσιν φιλανθρωπίας, ούτε τι έτερον των λοιπών χαρισμάτων, χωρίς της εκάστου δεκτικής έξεώς τε και δυνάμεως ούτε μην πάλιν εν των απηριθμημένων άνθρωπος κτήσεται κατά δύναμιν φυσικήν, δίχα της χορηγούσης ταύτα θείας δυνάμεως· και δηλούσι τούτο πάντες ου άγιοι, μετά τας αποκαλύψεις των θείων ζητούντες των αποκαλυφθέντων τους λόγους».
(Κεφ. ιγ’ τη ς’ εκατοντάδος των Θεολογικών)

Συνέχεια εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=314893

Από το περιοδικό «Αθωνικοί Διάλογοι», Μάιος-Ιούνιος 1973, τεύχος 12-13. Το περιοδικό εξέδιδε ο μακαριστός Αγιορείτης, λόγιος Μοναχός, π. Θεόκλητος Διονυσιάτης.