Η προειδοποίηση εισακούεται

– Ήρθαν κλέφτες! επανέλαβε η φωνή του βοσκού. Ήρθαν κουρσάροι! Τους είδα με τα μάτια μου.

– Κλέφτες; Κουρσάροι; ξαναείπε ο μπαρμπα-Δήμος.

– Σύρε να πεις στους προεστούς, πες και στον κυρ Αναγνώστη, τ΄ αφεντικό μου, χαιρετίσματα πολλά από μένα, ήρθαν κουρσάροι. Τους είδα πάνω στον Σταυρό! Έτσι, να  ΄χω καλό τέλος. Είδα περισσότερους από δέκα-δώδεκα. Θα είναι κι άλλοι κρυμμένοι. Δεν ξέρω που έχουν αραγμένο το καΐκι τους… Ωστόσο τους είδα!  Ήρθαν σε μένα να ρωτήσουν τον δρόμο για το Κάστρο.

Ο μπαρμπα-Δήμος άρχισε να παίρνει το πράγμα υπόψη του πιο σοβαρά. Εντούτοις δεν ήθελε ν΄ αφήσει εντελώς την αντιλογία του.

– Μην είδες όνειρο, άνθρωπε; φώναξε. Πού θε να βρεθούν κουρσάροι;

– Τους είδα, σου λέω, με τα μάτια μου. Όπου είναι έφτασαν! Μην κατεβάσεις το γεφύρι, πριν σου δώσουν την άδεια οι προεστοί. Ας βάλουν βάρδια και στο Πρεγάδι κι αλλού, για να μη σας πατήσουν τη νύχτα.

Και λέγοντας αυτά ο βοσκός, άρχισε να απομακρύνεται από τη γέφυρα.

– Είσαι στα συγκαλά σου; του φώναξε για τελευταία φορά ο μπαρμπα-Δήμος.

– Εγώ είμαι στα λογικά μου· ησύχασε, τώρα θα δεις.

– Και συ πού θα πας; τον ρώτησε ο φύλακας.

– Εγώ έχω τα γίδια μου και ξέρω κι όλες τις σπηλιές να κρυφτώ, απάντησε ο βοσκός.

Πράγματι, την τελευταία στιγμή του ήρθε του μπαρμπα-Δήμου η απορία: γιατί, αν πράγματι είχαν έλθει οι πειρατές, ο τσοπάνος δε φρόντιζε και για τη δική του ασφάλεια! Αλλ΄ ο βοσκός εξακολουθούσε να απομακρύνεται και μετά από λίγο έγινε άφαντος.

Ο μπαρμπα-Δήμος άρχισε να σταυροκοπιέται χωρίς σταματημό πίσω από την πολεμίστρα. Έπειτα, βιάστηκε να κατεβεί στην ταράτσα και μετά μπήκε στο κιόσκι και είπε τα μαντάτα στους δημογέροντες.

Άκουσε την ιστορία