Ἐπί τῆς θείας φυλακῆς ὁ θεηγόρος Ἀββακούμ στήτω μεθ’ ἡμῶν καί δεικνύτω,
φαεσφόρον Ἄγγελον διαπρυσίως λέγοντα· Σήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳ,
ὅτι ἀνέστη Χριστός ὡς παντοδύναμος.
Μετάφραση
Με τη θεία εγρήγορση ο θεηγόρος Αβακούμ ας στηθεί ανάμεσά μας
κι ας μας δείξει τον λαμπροφόρο άγγελο που με πύρινο λόγο μιλάει και λέει:
Σήμερα είναι η ημέρα της σωτηρίας όλου του κόσμου,
γιατί αναστήθηκε ο Χριστός ως Παντοδύναμος.
Ερμηνεία
Η τέταρτη ωδή έχει σχέση τόσο με το Λόγο του Γρηγορίου του Θεολόγου «εις το Άγιον Πάσχα», όσο και με την προσευχή του προφήτη Αβακούμ στη δ΄ Ωδή των εννέα βιβλικών Ωδών. Ο προφήτης Αβακούμ για να δώσει μια πειστική απάντηση στην απορία των συγχρόνων του, γιατί οι δίκαιοι και ασεβείς κατατρέχονται από τους άδικους και ασεβείς, αποφάσισε να τεθεί σε νήψη και σε καρδιακή προσευχή και να ανεβεί σε υψηλές σφαίρες νοεράς προσευχής για να ακροαστεί το τι θα του απαντήσει ο Θεός στη λογική αυτή απορία.
«Θεία φυλακή» λοιπόν σημαίνει θεία εγρήγορση και νήψη, νοερά προσευχή με την οποία, όπως τότε ο προφήτης Αβακούμ, που αγορεύει τον λόγο του θεού (θεηγόρος) έτσι και τώρα ας στήσει μπροστά μας και ας μας δείξει τον φωταυγή άγγελο (φαεσφόρο) να μιλάει με πύρινο λόγο (δια-πυρσίως), το σωτήριο μήνυμα «Σήμερον σωτηρία τω κόσμω» ότι «Ανέστη Χριστός ως Παντοδύναμος».
Κανένας δεν μπορεί να αναστηθεί από τους νεκρούς παρά μόνο ένας Θεός Παντοδύναμος, διότι «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ». Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας θύμισε το ενύπνιο του Ιακώβου, όταν κοιμήθηκε και ονειρεύτηκε τη σκάλα που ανέβαινε στον ουρανό: «αναπεσών εκοιμήθη ως λέων και ως σκύμνος (λιονταράκι)». Και στους αίνους του Μ. Σαββάτου ψέλνουμε: «Δεύτε σήμερον τον εξ Ιούδα υπνούντα θεώμενοι, προφητικώς αυτώ εκβοήσωμεν: Αναπεσών κεκοίμησαι ως λέων. Τις εγερεί σε βασιλεύ; Αλλ’ ανάστηθι αυτεξουσίως, ο δους εαυτόν υπερ ημών εκουσίως». Με αυτό θέλει να μας τονίσει ότι ο θάνατος του Κυρίου συνδέεται όχι μόνο με την κοίμηση αλλά και με την ανάσταση, γιατί αναρωτιέται: «ποιος μπορεί να αναστήσει τον Κύριο από τους νεκρούς»: Για να απαντήσει ο ίδιος: κανένας παρά μόνο ό ίδιος ο εαυτός του.
