Η 9η Ιουλίου του 1821 και το ετήσιο δάκρυ του Ιερομάρτυρα, Κύπρου Κυπριανού

«Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός πριν τον απαγχονισμό του». Έργο του λαϊκού ζωγράφου Μιχαήλ Κάσιαλου.

Ο Νεομάρτυρας, Ιερομάρτυρας, Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός αποτελεί το νέο μέγα κλέος της Κύπρου! Κάθε Μάρτυρας αποτελεί κλέος, δόξα και χαρά της τοπικής αλλά και της οικουμενικής Εκκλησίας! Πολύ περισσότερο ο Πρωτομάρτυρας του κυπριακού ολοκαυτώματος της 9ης Ιουλίου του 1821!

Οι Ρωμιοί… γκιαούρηδες, πιστοί Χριστιανοί Έλληνες έχαιραν χαράν μεγάλη και όχι εκ του κόσμου τούτου, όταν ένας εξ αυτών άντεχε τα ποικίλα μαρτύρια των Τούρκων για την πίστη τους, και στο τέλος πιο γενναίος από τους γενναίους και πιο ήρωας από τους ήρωες βάδιζε με κατάνυξη, εκστατικός και έμπλεος χαράς στην οδό και τον τόπο του μαρτύριο!

Ήταν ο τρόπος της στενής αλλά και συνάμα της ευρύχωρης πύλης του ουρανού και της όντως ζωής!

Και, τότε, πανηγύρι που έκανε να δεις η ψυχούλα των ραγιάδων που βρισκόταν στο έλεος των Τούρκων! Ακόμη και γιουρούσια έκαναν σ’ αυτό το εκπάγλου κάλλους ιερό σφάγιο, τον Νέο Μάρτυρά τους, για να λάβουν αντίδωρο, δώρο ανεκτίμητο ένα κομμάτι από το ένδυμα του ποτισμένο στο μαρτυρικό του αίμα!

Ήταν γι’ αυτούς νοσημάτων ίαση και λυτήριο ποικίλων πειρασμών!

Και σημείο! Αναστάσιμο σημείο ότι έτσι νικιέται πάντα ο θάνατος! Θανάτω! Και ότι ο Μάρτυς νίκησε τον κόσμο και κράτησε την ψυχή του, όπως λέει και το άσμα. Η ψυχή του Μάρτυρα μετέστη σε τόπο φωτεινό, τόπο χαράς και ανέσπερο!

Διαβάζοντας τα συναξάριά τους, βλέπεις ποικίλες αποδείξεις περί αυτού!

Τι ιάσεις, τι φωτοχυσίες και λαμπροφορίες στα σκηνώματα των σφαγιασθέντων και απαγχονισθέντων αγίων που τις έβλεπαν και οι ίδιοι οι Τούρκοι και πανικοβάλλονταν!

Και να, που τέτοια μέρα πριν 200 χρόνια, ακριβώς, αντίστοιχο μαρτύριο και εισιτήριο δόξας και κλέους λαμπρού έλαβε και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός!

Μαζί του ένα πλήθος αρχιερέων, ηγουμένων, ιερέων, διακόνων, δασκάλων, προεστών και απλών ανθρώπων της Μεγαλονήσου σε ένα αιματηρό δολοφονικό πογκρόμ! Ολοκαύτωμα! Ήταν ένα μέρος του φόρου αίματος που κατέθεσε η Κύπρος για να ποτιστεί και να ανθίσει το δέντρο της λευτεριάς του Ελληνισμού.

Ο Ιερομάρτυρας, Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός (1756-1821).

Ο τοπικός εθνάρχης της Κύπρου, ο «μιλλέτ πασιή του τόπου», Αρχιεπίσκοπος της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Κύπρου, Κυπριανός, έπραξε το καθήκον του απέναντι στην ιστορία, την Ρωμηοσύνη της Κύπρου και τον απανταχού Ελληνισμό και την Χριστιανοσύνη!

Γιατί το μαρτύριο ενός αρχιερέως δεν αποτελεί μόνο μία προσωπική θυσία, αλλά και θυσία υπέρ του ποιμνίου του. Άλλωστε, πολλές φορές οι αιματοχυσίες των αρχιερέων γίνονταν και προς παραδειγματισμό των σκλάβων. Για την κατατρομοκράτηση του πληρώματος της εκκλησίας που ήταν και αντίστοιχο του Γένους.

Το ολοκαύτωμα της 9ης Ιουλίου, ο ιερός και εθνικός αυτός διωγμός, θα πρέπει να τονίσουμε πως έλαβε παλλαϊκή μορφή, αφού οι απαγχονισθέντες και σφαγιασθέντες ήταν γύρω στα 500 άτομα!

Ένας τεράστιος αριθμός για έναν μικρό στο σχήμα και τον πληθυσμό τόπο, πράγμα που μεγεθύνει και αποθεώνει την μεγαλοσύνη του Μαρτυρίου της 9ης Ιουλίου και του κόσμου της Κύπρου! Ιδιαίτερα, αν αναλογιστούμε πως είχαν δικαίωμα να αλλαξοπιστήσουν και να σώσουν τη ζωή τους, τις οικογένειές τους, τις περιουσίες τους!

Εντούτοις, ελάχιστοι ετούρκεψαν!

Παρέμειναν Ορθόδοξοι Έλληνες και κατά συνέπειαν Χριστιανοί Μάρτυρες, Νεομάρτυρες! Αγιομάρτυρες της Μεγαλονήσου των Αγίων Κύπρου!

Ημέρα και τόπος μαρτυρίου η 9η Ιουλίου για την Μεγαλόνησο και τον απανταχού Ελληνισμό και Χριστιανισμό! Όπως, και τρόπος αναστάσιμος! Ο τρόμος που έγινε τρόπος και μαρτυρία Αναστάσεως!

Και να, ο Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός κάθε χρόνο τέτοια μέρα, αλλά και κάθε μέρα, έρχεται να ευλογήσει ξανά τον τόπο του, την γενέτειρά του το προάστιο της Λευκωσίας Στρόβολο, την Μονή του την Παναγία του Μαχαιρά και ιδιαίτερα τον τόπο του Μαρτυρίου. Την κατεχόμενη καρδιά της μαρτυρικής και διχοτομημένης Λευκωσίας!

Και, βέβαια, αυτός δεν χρειάζεται να δείξει κανενός είδους διαβατήριο για να περάσει την πράσινη γραμμή, τα οδοφράγματα και το σημείο αντιπαράταξης των τουρκικών και ελληνικών στρατευμάτων.

Ο Νεομάρτυρας, Κύπρου Κυπριανός καθορίζει τα όρια και δεν καθορίζεται από τα σαθρά αυτά φράγματα που τα βλέπει και χαμογελά γιατί γνωρίζει πόσο προσωρινά είναι!

Ο Ιερομάρτυρας, Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός (1756-1821).

Έτσι, λοιπόν, σήμερα όπως και κάθε μέρα θα ευλογήσει τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος της Μεγαλονήσου, της Κυπριανήσου! Και από τον ελεύθερο νότο της θα βρεθεί στον κατεχόμενο βορρά και στην Κερύνεια και από την ανατολική της μεριά και τον Απόστολο Ανδρέα θα βρεθεί στην δύση της στην Πάφο. Του αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου τα μέρη!

Και θα ευλογήσει τους τόπους και τους λας, τον λαό και τον κόσμο!

Μαζί του θα είναι το νέφος των Μαρτύρων της 9ης Ιουλίου και ολόκληρου του τρομοκρατικού θέρους του 1821, όπως και αυτοί του 1974 που τον συνοδεύουν σ’ αυτήν την δοξαστική και εξαγιαστική τους πτήση. Μα πάντα και κάθε χρόνο σ’ αυτήν την ετήσια πανηγυρική και αναστάσιμη αποθέωση του μαρτυρικού κόσμου της τουρκικής τρομοκρατίας η ψυχή του Ιερομάρτυρα, Νεομάρτυρα Αρχιεπισκόπου έχει «ένα κόμπο απ’ την αρχή».

Για μια ακόμη φορά δεν θα μπορεί να απαντήσει στους συμμαρτυρήσαντες μ’ αυτόν, λοιπούς αρχιερείς, ηγουμένους, ιερείς, διακόνους, διδασκάλους, προεστούς και κάθε απλό ανθρωπίσκο, γιατί απ’ όσες εκκλησίες πέρασαν δεν άκουσαν να ψάλλουν την ακολουθία τους και δεν είδαν να προσκυνούν την εικόνα τους!

«Τι συμβαίνει άγιε, Μακαριώτατε, Ιερομάρτυρα Κυπριανέ»; Θα τον ρωτήσουν όταν φτάσουν στην Πάφο και στα δυτικά όρια της Κύπρου, της Κυπριανήσου!

«Για την πίστη μας και τον Χριστό μας δεν μαρτυρήσαμε μαζί σου; Εξωμόσαμε»;

Και ο Αρχιεπίσκοπος για μια ακόμη φορά θα πρέπει να υποστεί ένα νέο μαρτύριο! Θα μαρτυρήσει και ενώπιον των συμμαρτηρησάντων! Δεν θα έχει και πάλιν κάποια απάντηση να τους δώσει. Και δεν έχει για 199 συναπτά χρόνια…

Και αυτός, ο Πρωτομάρτυρας της 9ης Ιουλίου θα προσπαθήσει να κρύψει την άγνοιά του και συγκινημένος θα τους πει:
– Ναι, για την πίστη μας και για τον αρχηγό της και αρχηγό του Γένους τον Χριστό μαρτυρήσαμε!

Θα τους πει και άλλα τέτοια παρόμοια και κάποια μισόλογα, αφού κι αυτός θα απορεί: Μας ξέχασαν; Τι συμβαίνει; Πέρασαν ήδη 200 χρόνια…

Και, τότε, ένα δάκρυ θα κυλήσει από τα μάτια του!

Ένα δάκρυ που σ’ αυτό το επαναλαμβανόμενο ιδιόμορφο ετήσιο μαρτύριο τους, το βρίσκουν ως την καλύτερη απάντηση στην κάπως αδικαίωτη θυσία τους!

Και τους αναπαύει περισσότερο από κάθε λόγο!

Προτομή του Ιερομάρτυρα, Αρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανού στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου.

Το δάκρυ του Νεομάρτυρα, Ιερομάρτυρα, Αρχιεπισκόπου Κύπρου, Κυπριανού μοιάζει να αποτελεί, για την ώρα, την καλύτερη ακολουθία που τους προσφέρεται! Και δεν τους το στερεί χωρίς, βεβαίως, να το προγραμματίζει! (Είναι και για τον ίδιο απορίας άξιο γιατί δεν έχει αναγγελθεί η αγιοκατάταξη τους)!

Και αυτοί τότε, αυθορμήτως και φέτος, και ομοθυμαδόν θα του ψάλλουν με συγκίνηση και αναφιλητά το τροπάριο και πολυχρόνιο που έχουν έτοιμο!

Κάπως έτσι αρχίζει: «Το νέο μέγα κλέος της Κύπρου, Ιερομάρτυρα Κυπριανόν και την συνοδεία αυτού προσκυνούμεν, μεγαλύνομεν…».

Και η χαρά των ουρανών καταυγάζει και πυρπολεί τις ψυχές τους και τις κάνει έτοιμες ξανά για οποιοδήποτε μαρτύριο για την πίστη, τον Χριστό και τον τόπο τους που γι’ αυτούς έγιναν, και ήταν πάντα, ένα! Έτσι, θα ξεχάσουν και την πανήγυρη τους που δεν τελέστηκε πάνδημη και την εικόνα τους που δεν είδαν!

Το δάκρυ του Νεομάρτυρα, Ιερομάρτυρα Αρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανού θα δροσίσει και φέτος μέσα στον κυπριακό καύσωνα του μονίμως δίσεκτου Ιουλίου τις ψυχές των συμμαρτηρησάντων και όσων εν ζωή θα θυμηθούν και θα τιμήσουν με οποιοδήποτε τρόπο την ιερή τους μαρτυρική και ένδοξη μνήμη!

Την ευχή του και τις ευχές τους να έχουμε!

Σε μια Κύπρο ελεύθερη απ’ άκρου εις άκρον και που θα πανηγυρίζει την αγία μνήμη και θυσία τους!