Η Αξιοπρέπεια. Περιζήτητο απόκτημα

Κοσμικώς: Αίσθημα Τιμής, Εντιμότητας, Σεβασμού: = Δικαίωμα.

 Ευαγγελικώς: «Αξίως του ευαγγελίου του Χριστού πολιτεύεσθε».

Προσδιορισμός. Η Αξιοπρέπεια, ως αίσθημα τιμής και συμπεριφοράς, βασίζεται στο σεβασμό χωρίς μικρότητες και απρέπειες. Χαρακτηρίζεται ως συναίσθηση της προσωπικής αξίας μας, υπό τον όρο ότι εξασφαλίζεται η συμπεριφορά μας με έντιμες πράξεις. Προσιδιάζει με την αυτονομία και την κυριότητα του εαυτού μας. Προς τούτο και πρέπει η αξιοπρέπεια να προστατεύεται ως δικαίωμα. Ο αξιοπρεπής είναι αυτός που δεν εξευτελίζει κάποιον, που διακρίνεται για σωστή συμπεριφορά, σεμνότητα, σοβαρότητα και ευγένεια, καθώς και να συμφωνεί με τα κοινωνικά πρότυπα συμπεριφοράς, ως προς το ντύσιμο, την όλη εμφάνιση και τους τρόπους του φέρεσθαι. Φερόμενος πάντοτε, ως κόσμιος και ευπρεπής. Πλέον τούτων, να αξιολογεί σωστά τους ανθρώπους γύρω του, να γνωρίζει τα όριά του, να σέβεται τον εαυτό του και να έχει αντίληψη των πραγμάτων και των καταστάσεων που διαδραματίζονται γύρω του, για να μη μπορεί κανείς να τον ξεγελάει, να τον κοροϊδεύει ή να τον υποτιμά. Κοντολογίς δε, αξιοπρέπεια σημαίνει να σέβομαι την προσωπικότητά μου και αυτόν τον σεβασμό να τον εκδηλώνω με την αντίστοιχη συμπεριφορά και ευπρέπειά μου.

Στην αξιοπρεπή συμπεριφορά του ανθρώπου, επένδυσε πολλά και ο αποκαλυπτικός λόγος του Θεού, προκειμένου να διακρίνει τους πιστούς που κατέχουν υπόληψη, χαρακτήρα και ορθή γνώμη. Με τη λέξη «Αξίως», όπως αξίζει και αξιοπρεπώς δηλαδή, ζητάει ο Θεός ένα πλήθος αξιοπρεπών σχέσεων με τις οποίες να προσδιορίζεται η πίστη μας και η πνευματικότητά μας, με αξιοπρέπεια.

Μερικά παραδείγματα είναι πειστικά:

Παραγγέλλει ο Θεός μας, να συμπεριφερόμαστε και να ζούμε κατά περίπτωση: «Αξίως των αγίων», Ρωμ.ιστ΄2. Δηλαδή: Όπως αξίζει στους αγίους και με την αξιοπρέπειά τους. «Αξίως περιπατήσαι της κλήσεως» Εφεσ.δ΄1. Δηλαδή: Να κυκλοφορούμε αξιοπρεπώς, ως καλεσμένοι του Θεού. «Αξίως του Ευαγγελίου του Χριστού», Φιλιπ.α΄27. Δηλαδή: Αξιοπρεπώς ως φορείς των Ευαγγελικών διδασκαλιών του Χριστού. «Αξίως του Κυρίου εις πάσαν αρέσκειαν», Κολασ.α΄10. Δηλαδή: Αξιοπρεπώς, όπως αρέσει και συμπεριφέρθηκε ο Ιησούς Χριστός. «Αξίως του Θεού», Α΄Θεσ.β΄12. Δηλαδή: Όπως σκεπτόμαστε να παρουσιασθούμε αξιοπρεπώς στο Θεό-Πατέρα.

Ανταποκρινόμενοι  και τηρούντες όλες αυτές τις αξιοσύνες και αξιοπρέπειες, δεν θα λαθεύουμε ποτέ. Σταθεροποιούμε την αξιοπρέπειά μας και ικανοποιούμε την επιθυμία του Τριαδικού Θεού μας. Αυτό άλλωστε μας παραγγέλλει ο Θεός μας: «αδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν υμών την κλήσιν και εκλογήν ποιείσθαι· ταύτα γάρ ποιούντες ου μη πταίσητέ ποτε», Β΄Πέτ.α΄10. Λέγει επομένως, ότι δεν θα χάσετε ούτε την πίστη σας ούτε και την αξιοπρέπειά σας, όταν τηρείτε και εφαρμόζετε τις εντολές για Αξιοπρέπεια. Αυτή η αξιοπρέπεια είναι το πολύτιμο διαμάντι που μας προσδίδει το μεγαλείο της προσωπικότητάς μας.

Με τα μέχρις εδώ γραφόμενα, διαπιστώνουμε ότι η Αξιοπρέπεια και κατά την κοσμική γραμματολογική εννοιολόγηση, αλλά και κατά την θεία αποκαλυπτική διδασκαλία, είναι για τον άνθρωπο ένα περιζήτητο απόκτημα, διακρινόμενο περισσότερων άλλων ομοίων μεγάλων αρετών. Ο άνθρωπος αναζητεί την αξιοπρέπεια ως το πλέον περιζήτητο απόκτημα και ο Θεός το επευλογεί και το συνδέει με τα συμφερότερα των ιερών κατακτήσεων του ανθρώπου.

Αξιοπρέπεια = Μέγας θησαυρός. Προσοχή, μην τον χάσουμε!…

Εκτροπή. Παρά τα όσα θετικά εκφράζει η έννοια της αξιοπρέπειας και τα προσφέρει, κοσμικώς και Θεολογικώς, υπάρχουν πολλές αιτίες εκτροπής από την ορθή εννοιολόγηση. Εκ τούτου και εκτρεπώμενη επιφέρει γελοιοποίηση του ανθρώπου σε βαθμό, ώστε να γίνεται αναξιοπρεπής, περιφερόμενος προσβλητικά προς την ανθρώπινη ευπρέπεια. Αυτήν δηλαδή, που εκφράζεται ως ωραία, σοβαρή και καλαίσθητη εξωτερική εμφάνιση, αλλά και ως εσωτερική ψυχική ομορφιά με κοσμιότητα, ευγένεια και σεμνότητα ήθους. Παρά ταύτα και αυτή τορπιλίζεται και προσβάλλεται από δύο τρόπους, όπως πολεμιέται με πάθος.

Προς τούτο επομένως, και εξηγούμαι:

α. Προσβάλλεται και πολεμιέται η αξιοπρέπεια και μαζί της και η ευπρέπεια του ατόμου με τον κοσμικό τρόπο, τον παρασυρόμενο από τα διάφορα ρεύματα του λεγόμενου «Συρμού». Ο άνθρωπος, «ως μιμητικό ζώο», μιμείται υποκριτικά τη φωνή, το ύφος, τις χειρονομίες, την εμφάνιση, το ντύσιμο και το γδύσιμο διαφόρων προκλητικώς κυκλοφορούντων ατόμων. Πολλές φορές μάλιστα, προβάλλονται αυτά και ως πρότυπα. Είναι λένε του συρμού, ως θεσμού υπεράνω πάσης αξίας, δια του οποίου καθορίζονται κυρίως το ντύσιμο και η όλη εμφάνιση. Αυτήν που ο κόσμος την χαρακτηρίζει εξεζητημένη. Όσοι και όσες ακολουθούν αυτή τη συμπεριφορά, αποχαιρετούν και αποβάλλουν την αξιοπρέπεια. Γίνονται αντικείμενο νοσηρού πόθου, ως είδος χωρίς αξία. Για όσες Χριστιανές Γυναίκες ανθίστανται στο προσβλητικό «Συρμό», προσφέρεται τιμητική αναγνώριση δια του αποστόλου Παύλου. Τις ονομάζει «Ιεροπρεπείς, καλοδιδασκάλους», Τίτ.β΄3. Δηλαδή: Αξιοσέβαστες που να διδάσκουν εμφανιζόμενες, τα καλά και σεβαστά.

Προσοχή!… Χάνεται η αξιοπρέπεια; Χάνεται η ανθρωπιά.

β. Προσβάλλεται και πολεμιέται αδυσώπητα η αξιοπρέπεια δια των σατανικών επεμβάσεων και προσβολών, όταν οι δαίμονες, από δικές μας απροσεξίες και συμπεριφορές έρχονται, μας κατακτούν και γίνονται κυρίαρχοι της ζωής μας. Γνωρίσαμε τέτοιες περιπτώσεις δαιμονιζόμενων ανθρώπων που έχασαν εξ αιτίας τους την αξιοπρέπειά τους. Αυτές τις περιπτώσεις τις αντιμετώπισε απαλλακτικά, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός στην επίγεια διαδρομή Του. Θα αναφέρουμε μερικές περιπτώσεις για να γνωρίσουμε πώς χάνεται η αξιοπρέπεια όταν απομακρυνόμαστε από το Χριστό και φωλιάζει στη ζωή μας ο διάβολος. Ας γίνουν τότε αφορμή να σκεφτούμε πώς θα φυλάξουμε την αξιοπρέπειά μας.

1. Πηγαίνοντας ο Ιησούς προς την χώρα των Γεργεσινών, «υπήντησαν αυτώ δύο δαιμονιζόμενοι εκ των μνημείων εξερχόμενοι, χαλεποί λίαν, ώστε μη ισχύειν τινά παρελθείν δια της οδού εκείνης», Ματθ.η΄28. Κατανοούμε ότι μόνο για αξιοπρέπεια δεν διακρίνονταν οι «χαλεποί λίαν», ως άγριοι και επιθετικοί, δαιμονιζόμενοι, αφού «μη ισχύειν τινά παρελθείν δια της οδού εκείνης». Κατανοούμε επίσης ποια είναι η αιτία κάποιων συγχρόνων που συμπεριφέρονται ομοίως, χωρίς λόγο. Ας μην ψάχνουν για αξιοπρέπεια. Κάποιος την αφαίρεσε.
2. Το γεγονός τούτο, αντί να συνετίσει τους κατοίκους της πόλης, τους οδηγεί σε λαθεμένες ενέργειες. Ήταν συνηθισμένοι στην άνομη αναξιοπρέπεια και συνάντησαν ομαδικά τον Ιησού για διαμαρτυρία. «και ιδόντες αυτόν παρεκάλεσαν όπως μεταβή από των ορίων αυτών», Ματθ.η΄34. Να φύγει ο Χριστός από κοντά τους για να μη τους χαλάσει την αναξιοπρεπή παρανομία τους.

 Αλήθεια!… Πόσοι σύγχρονοι διώχνουν το Χριστό από κοντά τους με τα πονηρά και παράνομα έργα τους. Αργούν τα αναξιοπρεπή, αλλά πληρώνονται.

3. Η εικόνα που παρουσίασαν με την πρωτοβουλία τους μερικοί κάτοικοι της Καπερναούμ, προκαλεί υπερβολικό δέος. Μετέφεραν όπου βρισκόταν ο Ιησούς Χριστός έναν συνάνθρωπό τους που στην κυριολεξία είχε χαμένη την αξιοπρέπειά του. «προσήνεγκαν αυτώ άνθρωπον κωφόν δαιμονιζόμενον», Ματθ.θ΄32. Ένα άλαλο και άβουλο άτομο. Μια εικόνα δράματος, αλλά και ανθρωπιάς. Φανταστείτε, τον κωφάλαλο, ως έργο του φωλιασμένου δαιμόνιου, καθόσον, δια του Θεανθρώπου Ιησού, «εκβληθέντος του δαιμονίου ελάλησεν ο κωφός», Ματθ.η΄33. Δαιμόνιο; Και απουσία αξιοπρέπειας. Ανθρωπιά; Και ανάκτηση αξιοπρέπειας.

Το υπερβολικό δέος εκ του δαιμονίου, μετακυλίεται σε σωτήρια ανθρωπιά.

4. Μια απλή Γυναίκα, πονεμένη Μάννα του κόσμου, με κραυγές ζητούσε από το Χριστό. «ελέησόν με, Κύριε, υιέ Δαυΐδ· η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται», Ματθ.ιε΄22. Στις αγωνιώδεις κραυγές, δεν αποκρίνεται ο Ιησούς. Η Μάννα, επιμένει με πιεστική πίστη, αυτή που γνωρίζει και «όρη μεθιστάνειν», και που ακόμα και την γνώμη του Θεού μεταβάλλει. Ο Κύριος, αναφωνεί: «ώ γύναι, μεγάλη σου η πίστις! γενηθήτω σοι ως θέλεις. Και ιάθη η θυγάτηρ από της ώρας εκείνης», Ματθ.ιε΄22. Η απαλλαγή της θυγατέρας από το δαιμόνιο και ανάκτησης της αξιοπρέπειάς της, ήταν αποτέλεσμα μεγάλης και επίμονης πίστεως.

Η ισχυρή πίστη, ομβρέλα του Θεού, αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

5. Στο μέγεθος της αναξιοπρέπειας και της γελοιοποίησης κατευθύνει τον άνθρωπο η κατάκτησή του από τον διάβολο. Τα στοιχεία που την συνθέτουν τα αντίκρισε ο ίδιος ο Χριστός, όταν, «υπήντησεν αυτώ ανήρ τις εκ της πόλεως, ός είχε δαιμόνια εκ χρόνων ικανών, και ιμάτιον ούκ ενεδιδύσκετο και εν οικία ούκ έμενεν, αλλ’ εν τοις μνήμασιν», Λου.η΄27. Ο λόγος του Ευαγγελίου είναι καταλυτικός. Αξιοπρέπεια στη γύμνια; Απουσιάζει. Αξιοπρέπεια μακριά από την οικογενειακή εστία; Απομακρύνεται. Αξιοπρέπεια διαμονής στα μνήματα των νεκροταφείων; Δεν συζητείται. Η γυμνωσιά στην εποχή μας έργο τίνος είναι;

Επομένως. Από τις παραπάνω ενδεικτικές περιπτώσεις που ορίζουν την αναξιοπρεπή συμπεριφορά μας κατά το λόγο της Αγίας Γραφής, η τελευταία έχει βαρύνουσα σημασία. Η δαιμονική κατάκτηση απογυμνώνει τον άνθρωπο. Του αφαιρεί κάθε ίχνος ευπρέπειας και αρετής. Διερωτώμαι όμως, μήπως συμβαίνει το ίδιο και αντιστρόφως; Η γύμνια που κατακλύζει στην εποχή μας στις δημόσιες εμφανίσεις μας και τείνει να γίνει μια άλλη «πανδημία», μήπως έρχεται από μια αόρατη δαιμονική κατάκτηση; Μην ψάχνουμε για άλλη αιτία. Χάνεται η ανθρωπιά μας μαζί και με την αξιοπρέπειά μας. Με τη γύμνια, με την περιφρόνηση της οικογένειας, αλλά και με την περιθωριοποίηση, οδηγούμαστε στην αναξιοπρέπεια.

Μην ξεχνάμε, φίλοι αναγνώστες, ότι έχουμε επιλεγεί από το Θεό: «περιπατήσαι υμάς αξίως του Κυρίου εις πάσαν αρέσκειαν, εν παντί έργω αγαθώ καρποφορούντες και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού», Κολασ.α΄10.

Οφείλουμε επομένως και χρεωνόμαστε:

«Αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ής εκλήθητε», Εφεσίους δ΄1.